Στην άλλη άκρη του ΠΑΣΟΚ, οι υπερπατριώτες οπαδοί του Μιχάλη Χαραλαμπίδη πίστευαν ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η Ελλάδα με "πράσινο" πρωθυπουργό και με τη βοήθεια των Κούρδων θα πάρει την Πόλη και τη Αγια-Σοφιά. Αντίστοιχα μέσα στη Νέα Δημοκρατία από την εποχή της ίδρυσής της έως σήμερα συνυπάρχουν ακραίοι εθνικιστές και φιλελεύθεροι, που πιστεύουν, οι μεν πως η Ελλάδα με "γαλάζιο" πρωθυπουργό... θα πάρει την Πόλη και την Αγια-Σοφιά, ενώ οι δε ότι το αόρατο χέρι του Ανταμ Σμιθ ρυθμίζει την κρατικοδίαιτη αγορά. Δεν πρέπει λοιπόν να μας παραξενεύει καθόλου που στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν μέλη που πιστεύουν ότι η παγκόσμια επανάσταση θα ξεκινήσει σύντομα από την Ελλάδα κι ο Τσίπρας θα σηκώσει στην... πόλη της Μόσχας και πάλι την κόκκινη σημαία. Ούτε πρέπει να μας παραξενεύει που αυτοί οι "ερυθροφύλακες" συνυπάρχουν αρμονικά, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, με τους πρώην "πρασινοφρουρούς" που ονειρεύονται να μετατρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε όχημα επιστροφής τους στα προνόμια της εξουσίας.
Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφέρει από τα υπόλοιπα κόμματα εξουσίας, ούτε ως προς την πολυσυλλεκτικότητα ούτε ως προς τις φαντασιώσεις και τις εμμονές των οπαδών του. Εννοείται βεβαίως ότι και οι δικοί του πολιτικοί αντίπαλοι θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τις ακραίες εμμονές και φαντασιώσεις των στελεχών του, όπως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύεται τις εθνικιστικές κορώνες του Φαήλου Κρανιδιώτη και τις κυνικές ακροβασίες του Θόδωρου Πάγκαλου.
Συγκεκριμένα, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Νέα Δημοκρατία θα προσπαθήσουν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι κυρίαρχη τάση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι διάφορες εμμονές και φαντασιώσεις. Ετσι λοιπόν, άλλοτε για να τρομάξουν τη μεσαία τάξη θα προβάλλουν τις ακραίες απόψεις των συνιστωσών και της Αριστερής Πλατφόρμας, και άλλοτε με στόχο τις ψήφους διαμαρτυρίας θα προβάλλουν τα "πράσινα τρωκτικά" που εν μία νυκτί έγιναν ΣΥΡΙΖΑ.
Ειλικρινά δεν ξέρω αν η κοινή γνώμη θα πειστεί από τα επιχειρήματα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, γιατί και τα δύο αυτά κόμματα έχουν χάσει την αξιοπιστία τους εδώ και πολύ καιρό. Πιστεύω όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διευκολύνει το έργο των επικοινωνιολόγων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ πατώντας σε... όλες τις βάρκες. Με άλλα λόγια: Ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να μαζέψει όσες περισσότερες ψήφους διαμαρτυρίας μπορεί, δεν έχει διατυπώσει σαφή πρόταση διακυβέρνησης - και η στάση του αυτή διευκολύνει όσους θέλουν να τρομάξουν τη μεσαία τάξη με τις φαντασιώσεις και τις εμμονές των ακραίων συνιστωσών.
Βεβαίως θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι αυτή η πολυσυλλεκτική πολιτική έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση, και ότι η ίδια πολιτική τού δίνει δημοσκοπική πρωτιά λίγους μόλις μήνες πριν τις κρίσιμες εκλογές του Μαΐου. Οφείλουμε επίσης να παραδεχτούμε ότι μέχρι στιγμής η κοινή γνώμη πιστεύει ακράδαντα ότι οι φαντασιώσεις και οι εμμονές πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις συνηθισμένες στην Ελλάδα αντιπολιτευτικές επιταγές, που δεν έχουν αντίκρισμα μετά στην εξουσία.
Το εκλογικό σώμα γνωρίζει πολύ καλά ότι τα ελληνικά κόμματα άλλα λένε όταν είναι αντιπολίτευση κι αλλά κάνουν όταν έρθουν στην εξουσία. Ομως, το εκλογικό σώμα θα κινήσει για άλλα κόμματα διαμαρτυρίας εάν υποπτευτεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είτε ετοιμάζεται να κάνει πράξη τις φαντασιώσεις και τις εμμονές των ακραίων συνιστωσών... είτε θα λειτουργήσει μόνο ως όχημα επαναφοράς των "πράσινων τρωκτικών" στην εξουσία. Σε κάθε περίπτωση, αυτή την περίοδο το εκλογικό σώμα εμπιστεύεται την ψήφο διαμαρτυρίας του στον ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντάς του παράλληλα πίστωση χρόνου για να ξεκαθαρίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει. Αυτό που δεν γνωρίζουμε ακόμα, είναι πότε θα ληφθεί αυτή η απόφαση... και αν θα ληφθεί συνειδητά, μέσα από τακτικές και προβλεπόμενες διαδικασίες, ή αν θα ληφθεί ατάκτως και υπό πίεση μετά τις εκλογές.
Το σίγουρο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους και πώς θα κυβερνήσει την Ελλάδα, καθώς επίσης με ποιους και πώς θα διοικήσει τους δήμους και τις περιφέρειες. Θα συμμαχήσει με το πρώην ΠΑΣΟΚ ή θα επιλέξει το δρόμο της επανάστασης; Θα συμμαχήσει με αντιμνημονιακούς και ταυτόχρονα ανεξέλεγκτους Ελληνες ή θα εντάξει στα ψηφοδέλτιά του και έμπειρα στελέχη που διαφωνούν με το δίπολο μνημόνιο - αντιμνημόνιο; Θα γίνει ενιαίο πολυσυλλεκτικό κόμμα εξουσίας ή ο καθένας θα τραβήξει το δρόμο του;
Αυτές και άλλες πολλές, πιο δύσκολες ερωτήσεις θα κληθεί να απαντήσει αύριο ή μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ. Από το χρόνο που θα απαντηθούν οι ερωτήσεις και από τις απαντήσεις που θα δοθούν, θα εξαρτηθεί αν θα γίνει κόμμα εξουσίας ή αν θα παραμείνει κόμμα διαμαρτυρίας. Αν απαντήσει πριν τις εκλογές, κινδυνεύει να διασπαστεί και να παραμείνει ισόβιο κόμμα διαμαρτυρίας που αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει στο 3%. Αν απαντήσει μετά τις εκλογές, κινδυνεύει να συγκρουστεί με τις φαντασιώσεις και τις εμμονές του εκλογικού σώματος που θέλει να μην πληρώνει φόρους αλλά ταυτόχρονα να απολαμβάνει κοινωνικές υπηρεσίες υψηλής ποιότητας. Κι όποιος νομίζει ότι αυτή η σύγκρουση είναι προτιμότερη από τη διάσπαση, κερδίζει μια θέση ακροατή στις διαλέξεις του Γιώργου Παπανδρέου... αλλά καλού κακού ας ξεκινήσει και προπόνηση στο τρέξιμο, για να ξεφύγει από όσους θα τον κυνηγούν όπως κυνηγούσαν τον "πράσινο" Οδυσσέα Βουδούρη πριν εξαγνιστεί στη ΔΗΜΑΡ ώστε να μπορεί να σταθεί σήμερα δίπλα σ' αυτούς που τον κυνηγούσαν!
Μπερδευτήκατε; Καλά ξεμπερδέματα... κι ούτε ψύλλος στον κόρφο όποιου αποφασίσει να πάει κόντρα στις φαντασιώσεις και τις εμμονές των πελατών.
lathanasis@yahoo.gr
Θανάσης Λαγός
