Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ το 2016 με κεντρικό σύνθημα «Κάντε την Αμερική Μεγάλη Ξανά» (“Make America Great Again” ή MAGA) απλώς επιβεβαίωσε εκείνους που υποστήριζαν πως δεν ήταν μόνο οι Έλληνες «Αγανακτισμένοι» μετά τη χρεοκοπία του 2010 που ζητούσαν επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν. Η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ με τον ίδιο στόχο αποδεικνύει ότι το ρεύμα του συντηρητισμού ενισχύεται, καθώς η μεσαία τάξη αναζητά εναγωνίως τα απολεσθέντα εισοδήματά της. Από τις ΗΠΑ μέχρι τη… Μεσσηνία, η μεσαία τάξη νοσταλγεί την εποχή της αισιοδοξίας και της σταθερότητας, η οποία χάθηκε εξαιτίας των αλλαγών στην τεχνολογία παραγωγής και της μετακίνησης των μεγάλων βιομηχανιών προς ανατολικότερες χώρες με φθηνότερο εργατικό κόστος.
Ειδικά στη Μεσσηνία, οι μισοί συντηρητικοί αναπολούν την εποχή των παχιών αγελάδων στις αγροτικές επιδοτήσεις και των ανεπίστρεπτων καλλιεργητικών δανείων, ενώ οι άλλοι μισοί νοσταλγούν τη «χρυσή εποχή» των ΔΕΚΟ. Ουσιαστικά, όλοι θυμούνται και νοσταλγούν μόνο τις ευχάριστες στιγμές της μεταπολιτευτικής περιόδου, λησμονώντας ταυτόχρονα όλα τα αρνητικά στοιχεία που οδήγησαν χιλιάδες Μεσσήνιους στην έξοδο από τον νομό. Στην πραγματικότητα, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, έτσι και στη Μεσσηνία, τότε επικρατούσε η βεβαιότητα της διαρκούς βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου, καθώς ελάχιστοι ανησυχούσαν για την αύξηση της κατανάλωσης με δανεικά. Γι’ αυτό, όταν το 2010 χρεοκόπησε η ελληνική οικονομία, οι περισσότεροι Έλληνες βγήκαν στις πλατείες ως «Αγανακτισμένοι», επειδή χάθηκε ο δανεικός παράδεισος. Έκτοτε, παραμένει «στα κάγκελα» τουλάχιστον ένας στους τέσσερις Έλληνες, αναζητώντας τον ηγέτη που θα «κάνει την Ελλάδα μεγάλη ξανά».
Στη Μεσσηνία, έχω την αίσθηση ότι το ποσοστό των πολιτών που ζητούν επίμονα επιστροφή στον παλιό καλό καιρό ενδέχεται να είναι πλειοψηφικό, καθώς η εξιδανίκευση του παρελθόντος και η άρνηση της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας ενισχύονται υπέρμετρα από τον φόβο που προκαλεί η επικείμενη ερήμωση της υπαίθρου. Έτσι κι αλλιώς, η μεσσηνιακή οικονομία παραμένει αγροτική, χωρίς να διαφαίνεται στον πολιτικό ορίζοντα κάποιο εναλλακτικό σχέδιο ανάπτυξης, ενώ ο τουρισμός κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα και η βιομηχανία πνέει τα λοίσθια. Ακόμα και η διέξοδος του Δημοσίου, που ανέκαθεν ήταν ψηλά στις προτεραιότητες των Μεσσήνιων, αφενός έχει περιοριστεί λόγω του… ΑΣΕΠ και αφετέρου έχει απαξιωθεί σημαντικά μετά τις περικοπές που επέφερε η χρεοκοπία του 2010.
Μπροστά, λοιπόν, σε όλα αυτά τα αδιέξοδα, η μοναδική διέξοδος φαντάζει η επιστροφή στον… παλιό καλό καιρό. Γι’ αυτό να μην σας κάνει καμία εντύπωση αν σύντομα ακούσετε πολιτικά χείλη να μιλούν για επιστροφή της γυναίκας στο σπίτι, με στόχο την αύξηση των γεννήσεων. Αυτοί θα είναι οι ηγέτες του μέλλοντος, που θα γυρίσουν τη Μεσσηνία και την Ελλάδα στον Μεσαίωνα.
