Είναι ένα ισχυρό μήνυμα για την ανάκαμψη και την αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας, η οποία μόλις μία δεκαετία μετά την κρίση που την έφερε στα πρόθυρα της εξόδου από την Ευρωζώνη, αναλαμβάνει πλέον την ηγεσία του καίριου αυτού οργάνου. Η επιλογή αυτή, που ήρθε ως αποτέλεσμα σύνθετων ισορροπιών, αποτελεί αναγνώριση των δημοσιονομικών επιδόσεων της χώρας και των συμμαχιών της εντός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Ωστόσο, η ικανοποίηση για την ελληνική ανάδειξη επισκιάζεται από τη δραματική αβεβαιότητα που διατρέχει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται αντιμέτωπη με αυξανόμενες απειλές από ισχυρούς εξωτερικούς παράγοντες, γεγονός που καθιστά την εσωτερική της συνοχή πιο κρίσιμη από ποτέ. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και της Ρωσίας εκδηλώνονται τάσεις, που αμφισβητούν ευθέως τη λειτουργία και την ύπαρξη της ΕΕ. Δημόσιες τοποθετήσεις, όπως η δριμεία κριτική του Ντόναλντ Τραμπ για την παρακμή και τον «πολιτιστικό αφανισμό» της Ευρώπης ή η ανοιχτή έκκληση του Έλον Μασκ για την «κατάργηση της ΕΕ» με αφορμή το πρόστιμο της Κομισιόν στην πλατφόρμα του, αποκαλύπτουν μια σαφή στρατηγική. Ουσιαστικά, οι τάσεις αυτές προπαγανδίζουν την επιστροφή στα έθνη-κράτη ως δήθεν ενδυνάμωση των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Ο προφανής γεωπολιτικός στόχος είναι η αποδυνάμωση της ενωμένης Ευρώπης, διευκολύνοντας έτσι τον διαμελισμό της σε μικρότερες σφαίρες επιρροής, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων.
Μέσα σε αυτό το ρευστό περιβάλλον, καθετί στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό κάθε άλλο παρά ασύνδετο είναι. Οι μεγάλες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, διαχρονικά, καθορίζονται από τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της. Η επανεμφάνιση «πρόθυμων απόμαχων» ή η πόλωση γύρω από ζητήματα ταυτότητας και συμμαχιών δεν πρέπει να θεωρούνται απροσδόκητες. Είναι πιθανό να βιώσουμε μια νέα, σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ πολιτικών παρατάξεων που θα φέρουν την ταμπέλα του «ευρωπαϊκού», του «αμερικανικού» ή του «ρωσικού» «κόμματος», αντανακλώντας τις εξωτερικές πιέσεις. Η ΕΕ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: είτε θα προχωρήσει άμεσα προς μια Ομοσπονδία με εκλεγμένο πρόεδρο και ενιαία εξωτερική πολιτική είτε κινδυνεύει με διάλυση, καθιστάμενη εύκολη λεία στα νύχια των ανταγωνιστών της.
Η Ελλάδα, σε περίπτωση διάλυσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, είναι εξαιρετικά πιθανό να παραμείνει στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση, η τελική κρίση για τη χώρα μας θα εκτυλιχθεί στο Αιγαίο. Όλα θα κριθούν στην προσπάθεια των ΗΠΑ να επιβάλουν μια κοινή εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων του, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η γεωπολιτική μας θέση απαιτεί σύνεση, εθνική ομοψυχία και κυρίως, μια βαθιά κατανόηση ότι η επιβίωσή μας εξαρτάται από την ταχύτητα, με την οποία θα αναγνωρίσουμε τους κινδύνους και θα λάβουμε θέσεις.
