Συγκεκριμένα, έξω από το 1ο Δημοτικό Σχολείο Καλαμάτας τα αυτοκίνητα είχαν καταλάβει μέχρι και τα πεζοδρόμια, και οι πεζοί αναγκάζονταν να κατέβουν στο οδόστρωμα και να κινούνται ανάμεσα σε οχήματα που κόρναραν ασταμάτητα... επειδή οι οδηγοί τους ανυπομονούσαν να ψηφίσουν. Ταυτόχρονα, μια σειρά από διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα περιμετρικά του εκλογικού κέντρου εμπόδιζε την προσέγγιση οποιουδήποτε οχήματος μετέφερε ηλικιωμένους ή αναπήρους για να ψηφίσουν. Το σκηνικό της παρακμής συμπληρωνόταν από χιλιάδες πεταμένα προεκλογικά φυλλάδια και μια… λινάτσα αριστερού κόμματος στα προστατευτικά κιγκλιδώματα του παλιού καπνεργοστασίου "Καρέλια".
Αλλά και μέσα στο εκλογικό κέντρο η εικόνα ήταν τριτοκοσμική: Δεκάδες ψηφοφόροι περιφέρονταν ασκόπως από όροφο σε όροφο και γκρίνιαζαν επειδή δεν μπορούσαν να βρουν το τμήμα που ψηφίζουν. Μάταια προσπαθούσαν να τους βοηθήσουν οι αστυνομικοί και οι εκπρόσωποι των συνδυασμών. Ηταν αποφασισμένοι να πάνε να ψηφίσουν σε όποια αίθουσα ήθελαν αυτοί και να… γκρινιάξουν επειδή δεν τους το επιτρέπουν. Σίγουρα στη δημοκρατία έχουν δικαίωμα ψήφου και αυτοί που δεν μπορούν να βρουν την αίθουσα που ψηφίζουν, αλλά όταν γίνονται… πλειοψηφία μάλλον κάπου υπάρχει πρόβλημα. Τέλος, μέσα στα εκλογικά τμήματα οι δικαστικοί αντιπρόσωποι και η… μονομελής εφορευτική επιτροπή έδινε πραγματική μάχη με το βαλκανικό θεριό, αφού η Πολιτεία θεωρεί πως αρκεί ένας νομικός και ένα "θύμα" για την άρτια διεξαγωγή των εκλογών.
Εννοείται βεβαίως ότι όλες αυτές οι εικόνες θεωρούνται απόλυτα φυσιολογικές, και προφανώς γι' αυτό κανένας υποψήφιος δεν βγήκε να διαμαρτυρηθεί ούτε για το κυκλοφοριακό μπάχαλο, ούτε για τα κατειλημμένα πεζοδρόμια, ούτε για τη ρύπανση, ούτε για την ταλαιπωρία των ηλικιωμένων και των αναπήρων, ούτε για… τίποτα. Εννοείται επίσης ότι οι αστυνομικές αρχές θεωρούν απόλυτα φυσιολογικό το να μην τηρούνται οι νόμοι ούτε καν έξω από τα εκλογικά κέντρα - ώστε να μπορούν να ψηφίζουν ανενόχλητοι οι… παράνομοι. Ετσι κι αλλιώς εδώ και πολλά χρόνια στην Ελλάδα κυβερνούν ο λαϊκισμός και η ανομία. Το μόνο που άλλαξε μετά τη χρεοκοπία είναι τα εκλογικά ποσοστά των κομμάτων, καθώς υπήρξε μετακίνηση των αγανακτισμένων ψηφοφόρων από το κέντρο προς άκρα. Τα υπόλοιπα όλα παραμένουν μίζερα και βαλκανικά, παρά τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και την οικονομική ανάπτυξη που επιτεύχθηκε με δάνεια της Δύσης.
Δυστυχώς βέβαια τα δάνεια και οι επιδοτήσεις, αντί να επενδυθούν, έγιναν μεζονέτες και τζιπ. Τώρα από τις μεζονέτες αυτές ξεκινούν με τα τζιπ τους οι αγανακτισμένοι ψηφοφόροι, για να καταψηφίσουν τη…. Μέρκελ και τον καπιταλισμό. Ποιοι είναι όμως όλοι αυτοί που καταλαμβάνουν με τζιπ τα πεζοδρόμια έξω από τα εκλογικά κέντρα για να εκφράσουν τα αντιευρωπαϊκά τους αισθήματα; Είναι πρώην αφισοκολλητές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που ανακάλυψαν εσχάτως τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τη Χρυσή Αυγή. Είναι και κλακαδόροι του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που παριστάνουν τους φιλοευρωπαίους για να σώσουν το τομάρι τους. Είναι αυτοί που ξεκοκάλισαν τα δάνεια και τις επιδοτήσεις, και τώρα θέλουν εθνικό νόμισμα και υποτιμήσεις ώστε να γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι, αφού τα δικά τους χρήματα είναι σε σκληρό νόμισμα στο εξωτερικό. Είναι αυτοί που πλούτισαν απασχολώντας ανασφάλιστους μετανάστες και τώρα φωνάζουν "έξω οι ξένοι". Είναι όσοι διορίστηκαν με ρουσφέτι στο Δημόσιο και τώρα αναζητούν κόμμα που θα διορίσει και τα παιδιά τους. Είναι οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που ψάχνουν κι άλλο κρατικό χρήμα για να παραμείνουν ζωντανοί. Είναι και το 1/3 του εκλογικού σώματος που φλερτάρει με την παράνοια και ψηφίζει παρανοϊκά για να τιμωρήσει την... Ευρώπη.
Ανεξάρτητα όμως από το τι θα ψηφίσουν οι Ελληνες ψηφοφόροι, η Ευρώπη έχει πλέον να επιλέξει δύο δρόμους: Ή θα δημιουργηθεί μια ομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Ενωμένων Πολιτειών ή θα επιστρέψουμε στα έθνη - κράτη που θα γίνουν δορυφόροι των νέων οικονομικών δυνάμεων, της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας, της Ρωσίας και της Τουρκίας.
Προσωπικά τάσσομαι ανεπιφύλακτα υπέρ μιας ομόσπονδης Ευρώπης, αλλά πολύ φοβάμαι ότι είναι δύσκολο να ξεπεραστούν τα κοντόφθαλμα εθνικά συμφέροντα και να επιτευχθεί τα επόμενα χρόνια η πολιτική, οικονομική και στρατιωτική ένωση της Ευρώπης των λαών. Παράλληλα γνωρίζω πολύ καλά ότι τόσο οι αγανακτισμένοι όσο και οι καθεστωτικοί Ελληνες εθνικιστές, που ονειρεύονται... δασμούς και συμμαχία με το ξανθό γένος, δεν πρόκειται να παραδώσουν εύκολα τα όπλα, γιατί φοβούνται τον υγιή ανταγωνισμό όπως ο διάβολος το λιβάνι. Στο ίδιο μήκος κύματος εκπέμπει και η επιχειρηματική ελίτ, που χθες συνεργαζόταν με τα σταλινικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης και σήμερα προτιμάει πάλι τη συνεργασία με τους ολιγάρχες της Ρωσίας και της Ρουμανίας.
Ετσι κι αλλιώς είμαστε λίγοι, και τα πεζοδρόμια είναι κατειλημμένα από… αυτοκίνητα αγανακτισμένων ψηφοφόρων.
Καλό βόλι και σήμερα.
