Την ίδια ώρα όμως κανένας εργαζόμενος ή αυτοαπασχολούμενος δεν θέλει να πληρώσει μεγαλύτερους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, ενώ οι συνταξιούχοι διαδηλώνουν για να μην γίνει καμία περικοπή στις συντάξεις. Παράλληλα οι συνδικαλιστές που θέλουν την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο, τάσσονται ανεπιφύλακτα κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΔΝΤ, που συνεχίζουν να δανείζουν την ελληνική κυβέρνηση για να μπορεί να πληρώνει τις συντάξεις, τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, τους εργολάβους δημοσίων έργων και τους προμηθευτές του Δημοσίου.
Την εικόνα του αδιέξοδου συμπληρώνει η κυβερνητική πρόταση για αύξηση των φόρων και εισφορών, που αν εφαρμοστεί, θα οδηγήσει σε καταστροφή χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες. Αν δίπλα στο κάδρο του εγχώριου αδιέξοδου προστεθεί και η επιμονή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, γίνονται αμέσως κατανοητές οι αιτίες της απόγνωσης των Ελλήνων.
Γιατί όμως φθάσαμε στα όρια της απόγνωσης; Κυρίως επειδή η πολιτική ελίτ δεν στάθηκε αντάξια των περιστάσεων και ακολούθησε την πεπατημένη προς την εξουσία τάζοντας μαγικές και ανώδυνες λύσεις. Οι Γιώργος Παπανδρέου, Αντώνης Σαμαράς και Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκαν πολλά, αλλά τελικώς επέβαλαν φόρους και έκαναν περικοπές. Δυστυχώς όμως το εκλογικό σώμα δεν έμαθε τίποτα από τα παθήματά του και συνεχίζει να αναζητά σωτήρες που έχουν στο τσεπάκι μαγικές λύσεις. Ακούει ακόμα τους επίδοξους σωτήρες που υπόσχονται “πιλάφι και παρθένες” μακριά από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ, χωρίς να αναρωτιέται γιατί το “λόμπι της δραχμής” έχει τον ίδιο στόχο με τους υπερσυντηρητικούς κύκλους του Βορρά που εκφράζει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τις αιτίες, η σημερινή απόγνωση μπορεί να οδηγήσει σε εξίσου λανθασμένες αποφάσεις με αυτές που οδήγησε η αγανάκτηση των διαδηλώσεων του 2012. Ειδικά αν δεν σοβαρευτούν έστω και την ύστατη στιγμή οι πολιτικοί και συνεχίσουν να τάζουν λαγούς με πετραχήλια για να κατακτήσουν ή για να παραμείνουν στην εξουσία, πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο η ολική καταστροφή θα φαντάζει ως λύτρωση από το μαρτύριο της διαρκούς ύφεσης. Οι πολιτικοί έστω και για μια φορά θα πρέπει να καταθέσουν συγκεκριμένες και κοστολογημένες προτάσεις για να μπορέσουν οι πολίτες να επιλέξουν τον οδυνηρό δρόμο που προτιμούν για να βγει η οικονομία από την κρίση. Αν δεν κατατεθούν σοβαρές πολιτικές προτάσεις, οι πολίτες απλώς θα ακολουθήσουν τους “επίδοξους σωτήρες” που θα χρησιμοποιήσει Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ως “χρήσιμους ηλίθιους” για να πετάξει την Ελλάδα από την ευρωζώνη. Μόνο στο Χόλιγουντ οι ιστορίες έχουν τις περισσότερες φορές ευτυχισμένο τέλος. Στην πραγματική ζωή και στην πολιτική υπάρχουν και τραγωδίες.
Θανάσης Λαγός
e-mail: lathanasis@yahoo.gr
