Ομως δεν τάισαν μόνο οι πολιτικοί το θεριό που απειλεί να καταστρέψει τη χώρα. Το θεριό του λαϊκισμού δεν θα γιγαντωνόταν χωρίς τη βοήθεια του Τύπου. Δυστυχώς οι περισσότεροι δημοσιογράφοι ακολούθησαν στη λεωφόρο του λαϊκισμού τους πολιτικούς χαϊδεύοντας τα αυτιά των αναγνωστών, των τηλεθεατών και των ακροατών, προκειμένου να κατακτήσουν μεγαλύτερο μερίδιο αναγνωσιμότητας, τηλεθέασης και ακροαματικότητας. Δυστυχώς και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι αυτολογοκρίνονται και δεν τολμούν να πουν  δυσάρεστες αλήθειες.  

Θα ήταν πολύ εύκολο να επικεντρώσω την κριτική στους τηλεοπτικούς αυτοκράτορες του λαϊκισμού, που χαϊδεύουν κάθε πρωί τα αυτιά των συνταξιούχων και των νοικοκυρών και να υποστηρίξω ότι μόνο οι μεγαλοδημοσιογράφοι λαϊκίζουν, ενώ όλοι οι υπόλοιποι αγωνίζονται για να βγάλουν το ψωμί τους. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν θα έκανα τίποτα διαφορετικό από το να αναπαράγω το βασικό αφήγημα του λαϊκισμού, σύμφωνα με το οποίο για όλα φταίνε οι “μεγάλοι” (επιχειρηματίες, τραπεζίτες, εκδότες, δημοσιογράφοι κ.λπ.) που θέλουν να πιουν το αίμα των “μικρών έντιμων αγωνιστών” (επιχειρηματιών, τραπεζιτών, εκδοτών και δημοσιογράφων). 

Η αλήθεια είναι όμως ότι και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι των περιφερειακών εντύπων και τηλεοπτικών σταθμών υπηρέτησαν και υπηρετούν το λαϊκισμό, επειδή δεν θέλουν ή δεν τολμούν ή δεν μπορούν να συγκρουστούν με τις πανίσχυρες “τοπικές κοινωνίες”. Ετσι ο Τύπος υιοθετεί τις περισσότερες φορές άκριτα τα τοπικά αιτήματα για ένα στρατόπεδο, νοσοκομείο, πανεπιστήμιο, εφετείο, λιμάνι και αεροδρόμιο σε κάθε νομό και φυσικά δεν πάει κόντρα στις “μαύρες σημαίες” που διαδηλώνουν ενάντια στο “μεγάλο κεφάλαιο”, που θέλει να καταστρέψει το περιβάλλον με σύγχρονους και ασφαλείς δρόμους, εργοστάσια, μονάδες επεξεργασίας σκουπιδιών και ξενοδοχεία. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η κυρίαρχη αντίληψη του λαϊκισμού, σύμφωνα με την οποία η ανάπτυξη έρχεται με στρατόπεδα και εφετεία, ενώ οι μεγάλες επενδύσεις είναι κακές και ανεπιθύμητες. Κάπως έτσι ο Τύπος όπως και η πολιτική ελίτ απειλούνται από το τέρας του λαϊκισμού που εξέθρεψαν για λίγες ψήφους και για λίγες μονάδες αναγνωσιμότητας ή τηλεθέασης. 

Σε κάθε περίπτωση το τέρας του λαϊκισμού είναι αδύνατον να συγκρατηθεί χωρίς τη συνδρομή της επιχειρηματικής ελίτ, που συνεχίζει όμως να ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν και να πιστεύει ότι τα συμφέροντά της δεν απειλούνται από όσους πιστεύουν ότι η ανάπτυξη έρχεται με στρατόπεδα. Σε όλο τον κόσμο η επιχειρηματική κοινότητα στηρίζει τους πολιτικούς και τον Τύπο που εξηγούν γιατί η ανάπτυξη έρχεται με επενδύσεις και όχι με στρατόπεδα. Στην Ελλάδα όμως η επιχειρηματική κοινότητα πιστεύει ότι μπορεί να συνεχίσει το πάρτι στα… στρατόπεδα και ότι δεν κινδυνεύει ακόμα και αν μειωθούν το ΑΕΠ και η ζήτηση κατά 40%. 

Θανάσης Λαγός

e-mail: lathanasis@yahoo.gr