Μη βιαστείτε να απαντήσετε με στερεότυπα για τη Μεταπολίτευση ή να αναζητήσετε τους υπεύθυνους στις πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων δεκαετιών. Η πόρτα του λαϊκισμού άνοιξε από την εποχή του Ιωάννη Καποδίστρια, όταν η αντιπολίτευση τον κατηγορούσε ότι ασκεί αυταρχική πολιτική σε μια χώρα κλεφτών και κατσαπλιάδων, και δεν έκλεισε από τότε μέχρι σήμερα.
Βεβαίως υπήρξαν και φωτεινές εξαιρέσεις μέσα στο σκοτάδι του λαϊκισμού, όπως ο Χαρίλαος Τρικούπης, που έχασε όμως την βουλευτική του έδρα από τον … Γεώργιο Γουλιμή. Και ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που αποχώρησε από την πολιτική και τη ζωή, ενώ είχε καταδικαστεί σε θάνατο ως «προδότης της πατρίδος». Επίσης υπήρξαν πολιτικοί, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που πήγε κόντρα στο ρεύμα και ενέταξε την Ελλάδα στην ΕΟΚ, ενώ η αντιπολίτευση διαδήλωνε φωνάζοντας “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο”.
Δυστυχώς όμως τα χρόνια της ύφεσης, από το 2008 έως σήμερα, κανένας πολιτικός δεν τόλμησε να πάει κόντρα στο λαϊκισμό καταθέτοντας στη Βουλή ένα συνολικό πρόγραμμα ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων. Αντιθέτως οι πολιτικοί αρχηγοί, αν δεν λαΐκιζαν οι ίδιοι, ήταν σε ανοιχτό διάλογο με τις λαϊκιστικές πτέρυγες των κομμάτων τους και σε διαρκή συνεννόηση με τις προνομιούχες συντεχνίες και τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.
Από τη λεωφόρο του λαϊκισμού λοιπόν φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση που οι ψηφοφόροι αναζητούν νέο μεσσία που θα τους υποσχεθεί σκίσιμο του μνημονίου μέρα μεσημέρι, 13η σύνταξη, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, κατώτατο μισθό 750 ευρώ και όλα αυτά χωρίς καμία θυσία με δανεικά και αγύριστα από το… υπερπέραν. Στα υπόλοιπα πολιτικά μονοπάτια όποιος τολμήσει να ψιθυρίσει ότι δεν υπάρχει εύκολος δρόμος και ότι πρέπει να ακολουθηθεί η οικονομική πεπατημένη των αναπτυγμένων οικονομιών της Δύσης, θα λοιδορηθεί και θα κατηγορηθεί ως “εθελόδουλος φιλελεύθερος γερμανοτσολιάς”. Ετσι στο προσκήνιο μένουν μόνο όσοι χαϊδεύουν τα αυτιά του λαού υποσχόμενοι παράδεισους της δραχμής και του ευρώ χωρίς να αλλάξει τίποτα στη δομή της οικονομίας. Στο βασίλειο του λαϊκισμού οι φωνές της λογικής έχουν εξοριστεί από την πολιτική και γι' αυτό συναντάς ολοένα και σπανιότερα πολιτικούς με επάρκεια για την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων που έχουν λυθεί στις ανεπτυγμένες χώρες πριν μισό αιώνα.
Πώς θα επιστρέψουν οι ικανοί στην πολιτική ζωή; Κανένας δεν γνωρίζει την απάντηση, αλλά σίγουρα οι λαϊκιστές και οι δημαγωγοί δεν θα παραδώσουν αμαχητί τις θέσεις τους. Αντιθέτως όσο θα επιδεινώνεται η οικονομική κατάσταση, τόσο θα σφιχταγκαλιάζουν την καρέκλα της εξουσίας επειδή θα φοβούνται την απομάκρυνση από αυτή.
Εχει ριζώσει ο λαϊκισμός και δεν νικιέται εύκολα.
Θανάσης Λαγός
e-mail: lathanasis@yahoo.gr
