Για να φτάσουμε στη νέα αύξηση των φόρων και στη διάλυση των κυβερνητικών αυταπατών χρειάστηκαν μόνο 16 μήνες. Σε αυτό το διάστημα η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα συνειδητοποίησε ότι βραχυπρόθεσμα δεν θα βάλει ούτε ένα ευρώ στο ταμείο της ακόμα και αν συλλάβει όλους τους μεγάλους φοροφυγάδες σε μια νύχτα, καθώς οι υποθέσεις θα τελεσιδικήσουν μετά από μια… δεκαετία.
Ομως αυταπάτες δεν έτρεφαν μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες. Ετρεφαν τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Νέα Δημοκρατία που πίστευαν ότι θα αντλήσουν έσοδα από την πάταξη της φοροδιαφυγής χωρίς να αγγίξουν τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και επαγγελματίες. Συγκεκριμένα ο Γιώργος Παπανδρέου λέγοντας “χρήματα υπάρχουν” εννοούσε ότι υπάρχει αφορολόγητος πλούτος και ότι πρέπει να φορολογηθεί. Εσοδα από τη φοροδιαφυγή αντί για περικοπή δαπανών υποσχόταν από την θέση της αντιπολίτευσης και ο Αντώνης Σαμαράς. Τελικώς το μόνο που κατάφεραν οι κυβερνήσεις των κ. Σαμαρά και Παπανδρέου ήταν να εκδώσουν ανακοινώσεις με συλλήψεις φοροφυγάδων. Δεν έβαλαν όμως ούτε ένα ευρώ παραπάνω στο Δημόσιο Ταμείο, καθώς οι συλληφθέντες προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη και οι δίκες θα γίνουν την επόμενη δεκαετία.
Βεβαίως υπάρχει το ενδεχόμενο όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί να γνώριζαν ότι είναι αδύνατη η πάταξη της φοροδιαφυγής και απλώς να είπαν ψέματα για να κατακτήσουν την εξουσία. Ειλικρινά δεν ξέρω αν είναι πιο επικίνδυνη μια κυβέρνηση που λέει ψέματα ή μια κυβέρνηση που έχει αυταπάτες, αλλά και στις δυο περιπτώσεις τους αυξημένους φόρους τους πληρώνουν οι πολίτες. Σε κάθε περίπτωση, οι κυβερνήσεις δεν θέλουν να συγκρουστούν με τους ψηφοφόρους τους που αποφεύγουν ακόμα και σήμερα να δηλώσουν το πραγματικό τους εισόδημα. Στην πραγματικότητα όποιος μπορεί στην Ελλάδα δεν δηλώνει το πραγματικό του εισόδημα. Κυρίως όμως δεν δηλώνουν το πραγματικό τους εισόδημα οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αγρότες. Εισοδήματα όμως αποκρύπτουν τόσο οι δημόσιοι όσο και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που έχουν και άλλα έσοδα εκτός από το μισθό τους. Για παράδειγμα: Πολλοί υπάλληλοι δηλώνουν τα μισά από τα ενοίκια που εισπράττουν και τίποτα από το αγροτικό εισόδημα που έχουν. Αν στο κάδρο προστεθεί και ο άγνωστος αριθμός φοροαπαλλαγών, γίνεται αμέσως κατανοητό για ποιο λόγο φορολογούνται κυρίως οι μισθοί και οι συντάξεις, ενώ μένουν αφορολόγητα τα υπόλοιπα εισοδήματα.
Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης θα ξεκινήσει μόνο όταν οι πολιτικοί και τα κόμματα θα αποφασίσουν να φορολογήσουν τους… ψηφοφόρους τους και θα σταματήσουν να ψάχνουν έσοδα στη μεγαλοφοροδιαφυγή. Αναγκαίες προϋποθέσεις για την αύξηση των φορολογικών εσόδων είναι η καθιέρωση του πλαστικού χρήματος ως μέσου πληρωμών και η αναδιάρθρωση της Δικαιοσύνης ώστε όλες οι φορολογικές υποθέσεις να εκδικάζονται εντός λίγων μηνών. Για να είναι αποτελεσματική όμως η προσπάθεια αύξησης των δημόσιων εσόδων, θα πρέπει να γίνει ασύμφορη η φοροδιαφυγή και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μείωση των φορολογικών συντελεστών και αύξηση του αφορολόγητου εισοδήματος. Ταυτόχρονα η Πολιτεία πρέπει να απαλλάξει από φορολογικές υποχρεώσεις τις επιχειρήσεις και τους ελευθέρους επαγγελματίες με τζίρο κάτω από 50.000 ευρώ και να εστιάσει στην απευθείας είσπραξη του ΦΠΑ και στην καταγραφή του πραγματικού τζίρου. Για την επίτευξη αυτών των στόχων είναι αναγκαία η εξόφληση των τιμολογίων από το πρώτο ευρώ είτε με ηλεκτρονικό χρήμα είτε μέσω τραπεζών.
Ομως πρώτα από όλα θα πρέπει να αποφασίσουν οι πολίτες τι θέλουν: Να πληρώνουν υψηλούς φόρους για κρατικές υπηρεσίες (όπως συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες) ή χαμηλούς φόρους ώστε να έχουν χρήματα για αγορά ιδιωτικών υπηρεσιών (όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ). Μεγάλο κράτος με χαμηλούς φόρους μπορεί να συντηρηθεί μόνο με δανεικά. Και αυτά δυστυχώς τελείωσαν.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
