Ο λόγος φυσικά για την κατάσταση υγείας όλων όσοι είτε σε ερασιτεχνικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο ασχολούνται με τον αθλητισμό και για τις εξετάσεις στις οποίες (πρέπει να) υποβάλλονται. 

Χωρίς να επιχειρείται άμεση σύνδεση του θανάτου του νεαρού με πιθανές παραλείψεις, από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το περιστατικό ένα ερώτημα κυριάρχησε στην τοπική κοινωνία. “Μα καλά δεν εξετάζονται τα παιδιά που παίζουν σε ομάδες;” αναρωτήθηκαν πολλοί, χωρίς επί της ουσίας να μπορεί κάποιος να δώσει μία υπεύθυνη και σαφή απάντηση σε αυτό. 

Κι αυτό γιατί σε αρκετές περιπτώσεις γίνονται κανονικά οι εξετάσεις, σε άλλες γίνονται τύποις, ενώ δεν λείπουν και περιπτώσεις, που δεν γίνονται καθόλου.

Θέματα, που εκτός του χώρου του αθλητισμού, περνούν και σε ακόμα ευρύτερο πεδίο, αυτό των μαθητών, οι οποίοι στα πρώτα τους μαθητικά βήματα καλούνται να προσκομίσουν πιστοποιητικό υγείας, που πολλές φορές ουσιαστικά αποτελεί μία εξέταση με το... μάτι και έπειτα υπογραφές και σφραγίδες.

Ζούμε μία ακόμα χαρακτηριστική περίπτωση, όπου πρέπει πρώτα να συμβεί μία ανείπωτη τραγωδία για να λειτουργήσουν (αν γίνει κάτι τέτοιο) τα αντανακλαστικά της κοινωνίας και να λάβει τα μέτρα, που έπρεπε να έχουν ληφθεί προ καιρού.

Την ώρα μάλιστα που θα έπρεπε η υπόθεση της κάρτας υγείας των ποδοσφαιριστών να αποτελεί ένα από τα βήματα, που να έχουν γίνει, η ιστορία αυτή βρίσκεται προ των δικαστηρίων, με το πρόβλημα να παραμένει ζωντανό και άλυτο. Μήπως όμως πρέπει να αποσυνδεθεί η εφαρμογή αυτού του μέτρου από τις όποιες δικαστικές εξελίξεις, που θα τραβήξουν χρόνια;