Τις ελπίδες τους για κάτι καλύτερο φαίνεται να έχουν στηρίξει οι περισσότεροι από τους δημάρχους της Πελοποννήσου στην Περιφερειακή Ενωση Δήμων (ΠΕΔ). Ελλειψη πόρων και προσωπικού ταλανίζουν τον α' βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης και οι δήμαρχοι ευελπιστούν μέσω του περιφερειακού συνδικαλιστικού τους οργάνου, όσο και του κεντρικού (ΚΕΔΕ) να διεκδικήσουν παρακρατηθέντες πόρους με σκοπό να... βουλώσουν τρύπες. Υπάρχουν όμως και τα μεγάλα προβλήματα ουσίας και καθημερινότητας τα οποία κάποιοι ως "θεοί" έχουν δεσμευτεί ότι θα λύσουν απαγορεύοντας μάλιστα και σε οποιονδήποτε άλλον όχι μόνο να αναζητάει λύσεις, αλλά και να ασχολείται με το θέμα. Εννοούμε φυσικά το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων, το οποίο τις τελευταίες μέρες έχει κάπως ατονίσει, αλλά αυτό μάλλον θυμίζει την... ηρεμία πριν την καταιγίδα. Γιατί καταιγιστικές πρόκειται να είναι οι εξελίξεις σε αυτή την υπόθεση, όσο καθυστερούν οι διαδικασίες για το διεθνή διαγωνισμό που ευαγγελίζεται η Περιφέρεια Πελοποννήσου. Στην αρχή περιμέναμε να περάσει ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να οργανωθούν οι υπηρεσίες και οι νέοι θεσμοί με δεδομένο και τον "Καλλικράτη" και γενικότερα να βρουν τα ίσα τους τα νέα "αφεντικά". Στη συνέχεια περιμέναμε να αναλάβουν και τυπικά από την 1η Ιουλίου τη συγκεκριμένη αρμοδιότητα. Επειτα κυκλοφόρησε ότι ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης δεσμεύθηκε σε πηγαδάκι ενώπιον δημάρχων στο περιθώριο σύσκεψης για ένταξη έργων στο ΕΣΠΑ, ότι το αργότερο μέχρι τις 25 Αυγούστου θα έχουν γίνει γνωστοί οι όροι του διεθνούς διαγωνισμού. Ακόμα όμως στο... περίμενε. Πώς αυτά συνδέονται με την εισαγωγή του άρθρου περί ΠΕΔ; Πολύ απλά το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση υπόθεσης, την οποία πρέπει να κυνηγήσουν όχι μόνο η ηγεσία του νεοσύστατου οργάνου, αλλά και όλοι οι συμμετέχοντες ως αντίβαρο στη διαφαινόμενη αδράνεια των... αρμοδίων.