Το πρόβλημα όμως είναι -κατά τα φαινόμενα- πολύ μεγαλύτερο, αν διανοηθούμε ότι αυτά τα περιστατικά είναι όσα έχουν καταγγελθεί και επιβεβαιωθεί.

Πολλαπλάσια είναι φυσικά τα κρούσματα βίας σε βάρος γυναικών, τα οποία δεν έχουν γίνει γνωστά, κυρίως διότι για μία σειρά από λόγους τα θύματα δεν έχουν προβεί σε σχετικές καταγγελίες. Ο φόβος για... εντατικοποίηση των επεισοδίων βίας σε βάρος τους, οι προκαταλήψεις, που συχνά δημιουργούνται από τη στάση του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος και γενικά ο κοινωνικός στιγματισμός, είναι συνήθως οι λόγοι, που απωθούν μία γυναίκα από το να ρίξει φως στην κόλαση που βιώνει, στο χώρο συνήθως του σπιτιού.

Αλλωστε σχετικά εύκολα μπορούμε πολλοί από εμάς να αναφέρουμε τουλάχιστον ένα σχετικό περιστατικό, που συμβαίνει δίπλα μας κι αυτά αναμφισβήτητα έχουν πολλαπλασιαστεί μέσα στο χρόνο.

Πέρα λοιπόν από την ψυχολογική και όχι μόνο υποστήριξη, που πρέπει να παρέχεται σε όλες αυτές τις γυναίκες, οι οποίες τολμούν να προβούν σε καταγγελία, άκρως σημαντικό είναι να βρεθούν οι τρόποι, ώστε να κινηθούν ανάλογα ακόμα περισσότερες. Και πιθανόν το δρόμο αυτό να μπορούν να τους τον δείξουν άλλες γυναίκες, που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν.