Η κοντινή της απόσταση από το Νησί την έχει καταστήσει αγαπημένο προορισμό για πολύ κόσμο, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να χαίρεται την καθαρή θάλασσα με ασφάλεια, αφού υπάρχει σε αυτήν εγκατεστημένος ναυαγοσωστικός σταθμός, μαζί με αρκετές ακόμα βασικές υποδομές οι οποίες διευκολύνουν τον επισκέπτη.

Βέβαια, οι παραλίες του Δήμου Μεσσήνης δεν... εξαντλούνται στην Μπούκα -πιο πέρα είναι κι αυτές της Ανάληψης, της Βελίκας, του Αγίου Ανδρέα, του Πεταλιδίου, για να αναφέρω κάποιες από τις πιο γνωστές. Τις οποίες θα πρέπει η δημοτική αρχή να φροντίσει να αναδείξει στον ίδιο βαθμό που το έχει ήδη κάνει στην Μπούκα, έτσι ώστε να τις μάθει και ο επισκέπτης της περιοχής μας, καθώς ο ντόπιος πληθυσμός δεν χρειάζεται... συστάσεις.

Ωστόσο, η ομορφιά της κάθε μιας θα πρέπει να συμβαδίζει και με τη σιγουριά που είναι βέβαιο ότι παρέχει στον κάθε λουόμενο η παρουσία ναυαγοσώστη, όσο δύσκολο κι αν αποδεικνύεται -για μια φορά ακόμα, φέτος- να στελεχωθούν οι θέσεις αυτές στις διάφορες παραλίες του νομού μας.

Μένει να δούμε πώς θα τα πάει η Μπούκα -και οι υπόλοιπες παραλίες της Μεσσηνίας- στο κρίσιμο ζήτημα της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, μιας και είναι γνωστό ότι ο Ελληνας έχει την τάση να μετατρέπει σε... μίνι χωματερή τον χώρο που καταλαμβάνει στην κάθε παραλία. Μόνο τα αποτσίγαρα και τα διάφορα πλαστικά που μένουν στην άμμο να σκεφτεί κανείς, αντιλαμβάνεται ότι όλοι οι παραθαλάσσιοι δήμοι της πατρίδας μας έχουν βάλει ένα εξαιρετικά δύσκολο στοίχημα.

Δεν αρκούν, δυστυχώς, οι συστάσεις για “καθαρές παραλίες”, θα πρέπει να γίνει συστηματική δουλειά ώστε να αλλάξει η νοοτροπία που θέλει τις ακτές να αποτελούν τους χώρους όπου απλώς... ξεφορτωνόμαστε μικροπράγματα.