Αναμφισβήτητα σε σημαντικό βαθμό τα χαρακτηριστικά δημοτικών και περιφερειακών εκλογών διαφέρουν. Στην πρώτη περίπτωση οι προσωπικές σχέσεις παίζουν σημαντικό ρόλο για την επιλογή υποψηφίου δημοτικού συμβούλου, σε αντίθεση με τη δεύτερη, που αναγκαστικά ο... σταυρός ξεφεύγει συχνά από το διαπροσωπικό επίπεδο και αγγίζει περισσότερο τη γενικότερη αναγνωρισιμότητα.

Μέχρι τώρα πάντως παρατηρείται μία προσπάθεια από τους επικεφαλής των συνδυασμών να συμπεριλάβουν στα ψηφοδέλτιά τους, στις έδρες των άλλων μονομάχων, υποψηφίους με αρκετή αναγνωρισιμότητα και πολιτικό - αυτοδιοικητικό παρελθόν στις έδρες. Οπως στις περιπτώσεις του Δημήτρη Τσιγκούνη και του Παναγιώτη Μπούρα, που επελέγησαν από την παράταξη Νίκα στην Αρκαδία, βάση του σημερινού περιφερειάρχη και αντίστοιχα οι Σωτήρης Παναγιωτόπουλος και Φίλιππος Μπάμης, που εντάσσονται στο ψηφοδέλτιο Τατούλη στη Μεσσηνία, βάση του σημερινού δημάρχου Καλαμάτας. Θα προσπαθήσουν με λίγα λόγια να επιφέρουν πλήγμα σε επίπεδο ψήφων μέσα στην έδρα του αντιπάλου. Οπως ενδεχομένως θα ισχύσει στην πορεία στις περιπτώσεις άλλων κομματικών υποψηφίων, όπως ο Γιώργος Δέδες με βάση την Κορινθία και ο Γιάννης Μπουντρούκας με προπύργιο την Αρκαδία.

Χωρίς πάντως να μπορούμε να παραγνωρίσουμε τον -κυρίως- κομματικό χαρακτήρα των περιφερειακών εκλογών συγκριτικά με τις δημοτικές, και εκεί η επιλογή των προσώπων δεν έχει απλώς τον δικό της συμβολισμό, αλλά δεν αποκλείεται να αποτελέσει κομβικό παράγοντα στην έκβαση του τελικού αποτελέσματος.

Αυτό που θα πρέπει να έχουν οι εμπλεκόμενοι στο μυαλό τους είναι ότι η απλή αναλογική μπορεί από τη μία να βάλει περισσότερες “φωνές” μέσα στα συμβούλια, αλλά αναγκαστικά θα περιορίσει σημαντικά τον αριθμό των εκλεγμένων, ακόμα και σε παρατάξεις που θα καταταγούν στις υψηλές θέσεις. Και συνεπώς κάποιοι που έχουν συνηθίσει να νιώθουν... σίγουροι, ίσως σιγά-σιγά αρχίσουν να χάνουν και λίγο τον ύπνο τους.