Είναι η εποχή που η πρωτεύουσα και όλος ο νομός έχουν τον περισσότερο κόσμο. Παρά την πανδημία του κορονοϊού, τα υγειονομικά πρωτόκολλα και τα μέτρα προστασίας, η εικόνα είναι ικανοποιητική κι ελπιδοφόρα. Αν δεν υπήρχε και η ανησυχία και η αγωνία από την έξαρση των κρουσμάτων…
Η εικόνα αυτή της προσέλκυσης των επισκεπτών, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, καταδεικνύει τις αδυναμίες και αποκαλύπτει την έλλειψη σχεδίου, οργάνωσης και υλοποίησης σημαντικών αποφάσεων για την παραλιακή ζώνη της Καλαμάτας. “Ελα να δεις τι γίνεται εδώ το βράδυ, χαμός, με τα αυτοκίνητα που μπαίνουν προς το ΝΟΚ για να παρκάρουν και με κείνα που αποχωρούν άπραγα. Μεγάλη ταλαιπωρία, πάει το μπινελίκι σύννεφο” μου είπε εκνευρισμένος γνωστός μου αναγνώστης, ζητώντας τη βοήθειά μου για να δοθεί τέλος σε μια εικόνα που εκθέτει την πόλη.
Να ήταν η μοναδική τέτοια εικόνα θα ήταν καλά. Τέτοιες εικόνες που μειώνουν την ομορφιά της παραλιακής ζώνης, τούτη την περίοδο της ελκυστικότητας, υπάρχουν και άλλες. Και φωνάζουν πως η παραλιακή ζώνη της Καλαμάτας θέλει πραγματική φροντίδα, το μεγαλύτερο δυνατό ενδιαφέρον από τη δημοτική αρχή και τις παρατάξεις των μειοψηφιών που έχουν λόγο και ρόλο παρέμβασης.
Οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις της πανδημίας δεν μπορούν να δίνουν άλλοθι και μικροπολιτικές δικαιολογίες και να μη γίνεται τίποτα. Να μην αποφασίζεται μια πρωτοβουλία βελτίωσης και να μην ανοίγει συζήτηση για το μέλλον.
Το Σεπτέμβριο - Οκτώβριο ξεκινάει η ανάπλαση - μονοδρόμηση της Ναυαρίνου, στο μικρό αλλά κρίσιμο τμήμα μεταξύ Φαρών - Ακρίτα. Θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί πριν το επόμενο καλοκαίρι και ταυτόχρονα να τρέξουν οι διαδικασίες για το δάνειο των 4 εκ. ευρώ, για τις διανοίξεις των δρόμων στην παραλιακή ζώνη. Μαζί και οι παρεμβάσεις για τους χώρους στάθμευσης που έχει παρουσιάσει η δημοτική αρχή. Κάθε άλλη εξέλιξη, καθυστέρηση και ολιγωρία θα είναι εγκληματική για την Καλαμάτα, για το παρόν και την προοπτική της.
