Από τη μία το κοινό μέτωπο που έχει συγκροτηθεί με πρωτοβουλία του Εμπορικού Συλλόγου Κυπαρισσίας, η οποία αγκαλιάστηκε από αρκετούς φορείς σε Μεσσηνία και Ηλεία και από την άλλη η συγκυρία της επίσκεψης Μητσοτάκη στην Καλαμάτα, αφήνουν το παράθυρο ανοιχτό για το εν λόγω τμήμα, που ας μην ξεχνάμε αποτελεί την απόληξη της Αδριατικής Οδού.
Το ότι ο πρωθυπουργός δεν ανακοίνωσε τίποτα για το συγκεκριμένο θέμα προφανώς δείχνει ότι δεν είναι στα βασικά πρότζεκτ που δουλεύουν οι επιτελείς του υπουργείου Υποδομών και έτσι λογικό να μην υπάρξει κάποια αναφορά. Αυτό όμως θορύβησε τους πολιτικούς, που κατά καιρούς αναφέρουν ότι το Πύργος - Τσακώνα δεν έχει ξεχαστεί και έτσι συγκλήθηκε η σύσκεψη κορυφής της 4ης Ιουλίου. Το γεγονός και μόνο ότι θα γίνει παρουσία πρωθυπουργού και 3 υπουργών δείχνει ότι δύσκολα θα μπει πρόωρη… ταφόπλακα στο έργο.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε και σαφή χρονοδιαγράμματα ή συγκεκριμένες αναφορές σε κατασκευαστικά πλάνα. Μάλλον πάμε προς μία σύσκεψη, στην οποία θα υπογραμμιστεί με έντονο τρόπο και από όλες τις πλευρές η ανάγκη για την ολοκλήρωση του δρόμου. Θα γίνουν προφανώς αναφορές στις δυσκολίες που φέρνει η απόφαση του ΣτΕ, όχι μόνο για την περιοχή του Καϊάφα, αλλά για όλο το τμήμα από το Γιαννιτσοχώρι έως το Κάτω Σαμικό. Αυτό που θα πρέπει να δούμε είναι εάν υπάρχει σαφής πρόθεση μελέτης μίας διαφοροποίησης (εάν είναι δυνατόν) σε αυτό το κομμάτι ή εάν θα μπορέσει να γίνει μία αρχή με το Καλό Νερό - Τσακώνα και βλέπουμε.
Όσον αφορά πάντως καθαρά το κομμάτι στη λίμνη Καϊάφα, που για τους περισσότερους είναι το μεγάλο αγκάθι, θα μπορούσε το όποιο μειονέκτημα να μετατραπεί σε πλεονέκτημα. Δηλαδή να γίνει σεβαστό το καθεστώς Natura και ο χώρος να μετατραπεί σε εθνικό πάρκο, το οποίο όχι μόνο δεν θα είναι εμπόδιο στον δρόμο αλλά θα είναι πόλος έλξης.
Το μόνο σίγουρο είναι πως στις 4 Ιουλίου δεν πρόκειται να τελειώσει κάτι, αλλά να αρχίσει μία μεγάλη κουβέντα για το τι μπορεί και το τι θέλουμε να γίνει, η οποία ελπίζουμε να μην κρατήσει καμιά δεκαετία και βλέπουμε…