Τα μεγάλα έργα της Μεσσηνίας ξεχάστηκαν σε αυτές τις εκλογές, και στις πρώτες και στις δεύτερες. Φαίνεται πως δεν παίζουν κάποιο σοβαρό λόγο και δεν επηρεάζουν ουσιαστικά τη βούληση και την επιλογή των ψηφοφόρων.

Και αυτό δεν είναι θετικό σημάδι, γιατί η Μεσσηνία εν έτει 2023 εξακολουθεί να στερείται βασικών υποδομών. Παραμένει με στενούς κι επικίνδυνους δρόμους στο βασικό επαρχιακό κι εθνικό της δίκτυο. Εξακολουθεί να είναι χωρίς τις στοιχειώδεις υποδομές για τη στήριξη της αγροτικής παραγωγής, ακόμα και σε περιοχές που πρωτοπορούν πανελλαδικά. Την 4ετία που μας πέρασε δεν ολοκληρώθηκε κάποιο σημαντικό έργο υποδομής, που η Μεσσηνία περιμένει για χρόνια.

Είναι προβληματικό που χρειάστηκαν σχεδόν 4 χρόνια, για να υπογραφεί η σύμβαση με την ανάδοχο κοινοπραξία για τον σημαντικό οδικό άξονα Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη και να κινηθεί η διαγωνιστική διαδικασία για τον εκσυγχρονισμό του Διεθνούς Αεροδρομίου Καλαμάτας, του ταχύτερα αναπτυσσόμενου αεροδρομίου στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια.

Πέρασαν 4 χρόνια και δεν δημοπρατήθηκαν, δεν ολοκληρώθηκαν καν οι απαλλοτριώσεις για τα αρδευτικά δίκτυα στο Φιλιατρινό φράγμα, σε μια αγροτική περιοχή που πρωταγωνιστεί πανελλαδικά.

Το οδικό τμήμα Καλό Νερό - Τσακώνα έμεινε στα αζήτητα και πλέον περιμένει τη νέα μελέτη για το τμήμα Πύργος - Καλό Νερό, που αφορά όχι μόνο τη διάβαση του Καϊάφα, αλλά 25 συνολικά χιλιόμετρα που έμπλεξαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Με τέτοιους ρυθμούς για τα σημαντικά έργα της Μεσσηνίας δεν επιτρέπεται να κυλήσει και η ερχόμενη 4ετία. Γιατί θα περάσει και δεν θα έχει τελειώσει κανένα έργο. Χωρίς πίεση κι ενδιαφέρον από την κοινωνία της Μεσσηνίας, από εκείνους που οφείλουν να κινητοποιηθούν, η Μεσσηνία θα παραμένει με τριτοκοσμικούς δρόμους, με ντόπιους κι επισκέπτες να εξακολουθούν να περνούν μέσα από τη Μεσσήνη, το Πεταλίδι, τον Κάμπο και το Χαρακοπιό και το Φιλιατρινό φράγμα θα εξακολουθεί να είναι άχρηστο. Και δεν θα φταίει η μοίρα μας και το κακό το ριζικό μας.