Αλήθεια είναι ότι χρόνο με το χρόνο βελτιώνεται κάπως και το επίπεδο της ποδηλατικής κουλτούρας των Καλαματιανών, αν και έχουμε ακόμα να μάθουμε πολλά. Πρόκειται φυσικά για κάτι που δεν μας αφορά μόνο θεωρητικά, αλλά έχει να κάνει άμεσα με την καθημερινή μας ασφάλεια στο δρόμο. Στους δρόμους της πόλης βεβαίως σχεδόν ακόμα σε καθημερινή βάση εκτυλίσσονται διάφορα περιστατικά για γέλια και για κλάματα, με οδηγούς αυτοκινήτων και ποδηλάτων να επιδίδονται σε μία “μάχη”, άλλες φορές... επιβίωσης και άλλες φορές... εξόντωσης του απέναντι. 

Και επειδή θέλουμε να πιστεύουμε ότι η επόμενη δημοτική αρχή θα προσπαθήσει να κάνει πράξη τις φιλολογικές μέχρι τώρα εξαγγελίες της σημερινής για επέκταση του δικτύου ποδηλατόδρομων στην Καλαμάτα, καλό είναι να μπούμε σιγά-σιγά σε μία διαδικασία εξοικείωσής μας με το συγκεκριμένο -άκρως οικολογικό και οικονομικό- μέσο μεταφοράς. Γιατί σε διεθνές επίπεδο είναι μέσο μεταφοράς και όχι απλώς διασκέδασης μόνο τις ηλιόλουστες μέρες.

Αυτό φυσικά δεν απαιτεί μόνο προσπάθεια από τους πολίτες, αλλά και από την πλευρά των αρμοδίων οργάνων και υπηρεσιών, οι οποίες επιτέλους θα πρέπει σε τοπικό επίπεδο να επανεξετάσουν ζητήματα ασφαλείας σε διάφορες διαβάσεις (Αριστομένους, Φιλελλήνων κ.ά.). 

Οσο πάντως συνεχίζουμε οι οδηγοί αυτοκινήτων να βλέπουμε τους ποδηλάτες ως... εχθρούς και τούμπαλιν, τότε δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα υπάρξει πραγματική ενσωμάτωση του ποδηλάτου σε αυτή την πόλη.