Κάποια πράγματα δεν θα έπρεπε καν να τα συζητάμε, αλλά δυστυχώς ακόμα και τα πιο αυτονόητα πρέπει να τα επαναλαμβάνουμε. Μέσα στον ορυμαγδό της κρίσης ο ανορθολογισμός έχει κυριαρχήσει, ενώ τα κάθε λογής φαντάσματα του περασμένου αιώνα κόβουν βόλτες κορδωμένα στις πλατείες, παριστάνοντας τους κήνσορες και τους τιμωρούς. Σημεία των καιρών, που αναμφίβολα οφείλονται στην παλαιοκομματική λειτουργία του πολιτικού συστήματος, το οποίο βολευόταν με την κρατικοδίαιτη οικονομία. Η μετάθεση λήψης αποφάσεων επενδυόταν πάντα με φιλολαϊκό προσωπείο και με ρητορική που υπαγορευόταν από τους ακραίους οπαδούς του κρατισμού. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κυριαρχούσε ιδεολογικά ή λογική του κρατικού πατερναλισμού, η οποία φρέναρε την υλοποίηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων που θα μετέτρεπαν την ελληνική οικονομία από καρικατούρα σε πραγματική ελεύθερη οικονομία δυτικού τύπου.
Στην αγροτική οικονομία ο κρατικός αυτός παρεμβατισμός επιτυγχανόταν μέσω των συνεταιρισμών, κυρίως δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων. Η κρατική τράπεζα χρηματοδοτούσε, και στο όνομα της στήριξης του αγροτικού εισοδήματος το παλαιοκομματικό σύστημα έχτιζε δίκτυα παραγόντων. Οι χρηματοδοτήσεις, με δανεικά κι αγύριστα, δημιουργούσαν υποδομές (αποθήκες, εργοστάσια κ.λπ.) οι οποίες λειτουργούσαν με νέα δανεικά. Μόλις αυτά τελείωσαν, οι υποδομές έκλεισαν. Το προσωπικό που είχε προσληφθεί από το παλαιοκομματικό σύστημα έμεινε ξαφνικά στον αέρα, ενώ οι εγκαταστάσεις απαξιώθηκαν και εγκαταλείφθηκαν.
Το συγκεκριμένο σύστημα παρέμβασης έκανε ταυτόχρονα τεράστια ζημιά και στην ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία προφανώς και δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τα τζάμπα δανεικά των κρατικών επιχειρήσεων. Επιβίωσαν έτσι ελάχιστες πραγματικά ιδιωτικές επιχειρήσεις, ενώ η πλειοψηφία τους ήταν εταιρείες ενταγμένες στο σύστημα της κρατικής παρέμβασης, που λειτουργούσαν παρασιτικά σε βάρος των κρατικών τραπεζών και των συνεταιριστικών οργανώσεων.
Οι κρατικές - συνεταιριστικές επιχειρήσεις αλλά και οι κρατικοδίαιτες ιδιωτικές σχεδόν στο σύνολό τους είναι σήμερα χρεοκοπημένες και ένα βήμα πριν το λουκέτο. Αντίθετα, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις που δεν ενεπλάκησαν στο μεγάλο πάρτι της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας αντέχουν και αναπτύσσονται διαρκώς. Είναι οι επιχειρήσεις που δίνουν αξία στα αγροτικά προϊόντα, κατακτώντας ράφια στα πολυκαταστήματα και περίοπτες θέσεις στα τραπέζια των καταναλωτών.
Το αγροτικό εισόδημα θα αυξάνεται όταν το τελικό προϊόν θα έχει αξία για τον καταναλωτή. Οταν πωλείται στην αγορά και δεν ανταλλάσσεται χύδην μέσω διακρατικών συμφωνιών. Οταν έχει ετικέτα και ταυτότητα.
Ο τομέας των τροφίμων είναι δυναμικός κλάδος, η ανάπτυξη του οποίου μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την ανάπτυξη υγιούς ιδιωτικής επιχειρηματικότητας ή συνεταιριστικών σχημάτων με τη μορφή και τη λειτουργία, όμως, Ανώνυμης Εταιρείας. Οι κρατικές επιχειρήσεις έχει αποδειχτεί ότι δεν μπορούν να παράγουν αξιόπιστα για τους καταναλωτές ούτε χαρτί υγείας - κι αυτό οφείλεται στην έλλειψη ευελιξίας στη λήψη αποφάσεων. Επιπρόσθετα, οι επιχειρήσεις αυτές μοιραία διοικούνται με βάση το πολιτικό κόστος, οπότε το μόνο που παράγουν είναι ελλείμματα και διαφθορά· κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο εδώ, αλλά σε όλο τον κόσμο.
Γι' αυτό το λόγο τα συστήματα αυτά χρεοκόπησαν και χρεοκοπούν, όπου και όπως κι αν επιχειρήθηκαν. Σε έναν ιδιαίτερο δε τομέα όπως η παραγωγή τροφίμων, που είναι η τελική διαδρομή κάθε αγροτικού προϊόντος, η ευελιξία και η προσαρμογή στις ανάγκες της αγοράς και του διεθνούς ανταγωνισμού είναι όροι επιβίωσης. Ο τελικός κριτής κάθε προσπάθειας είναι ο καταναλωτής, και για να φτάσεις σ' αυτόν δεν αρκεί μόνο να θέλεις. Πρέπει και να μπορείς.
Στο πλαίσιο αυτό, η προώθηση από την Ενωση Μεσσηνίας στρατηγικής συμφωνίας με ιδιώτες, για την αξιοποίηση των εγκαταστάσεών της που έτσι σάπιζαν εδώ και χρόνια, ήταν απολύτως αυτονόητη κίνηση. Αν η συμφωνία προχωρήσει κανονικά και δεν πρόκειται για καμιά μαϊμουδιά, θα αποκτήσουν επιπρόσθετο εισόδημα οι παραγωγοί εσπεριδοειδών, ενώ και στον τομέα του ελαιόλαδου και της ελιάς θα δημιουργηθούν νέα δεδομένα σε τοπικό επίπεδο, που θα ενισχύσουν τον ανταγωνισμό και άρα το εισόδημα των αγροτών.
Η απόφαση της Ενωσης κινείται στο πλαίσιο του αυτονόητου και η ορθότητά της θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Η σύναψη στρατηγικών συμμαχιών σε επιχειρηματικό επίπεδο δεν γίνεται πάντως με μειοδοτικό διαγωνισμό, αλλά με έρευνα αγοράς και αξιοποίησης πληροφοριών. Δεν ξέρουμε αν αυτό έγινε, σύντομα πάντως θα φανεί εκ του αποτελέσματος. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που σίγουρα ξέρουμε είναι ότι η συγκεκριμένη κίνηση είναι η μόνη που απέμεινε, τόσο για την Ενωση όσο και για άλλους συνεταιρισμούς της περιοχής, όπως ο οινοποιητικός "Νέστωρ", πριν εγκατασταθούν οριστικά στις υποδομές τους νυχτερίδες κι αράχνες.
Υ.Γ. Χαρακτηριστικά της απαρχαιωμένης λειτουργίας συνεταιριστικών οργανώσεων είναι αυτά που αναφέρονται σε επιστολή η οποία πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας -και δεν διαψεύστηκε- για όσα διαδραματίστηκαν σε συνεδρίαση της Συκικής: Η διοίκηση, λέει, δεν έδινε το καταστατικό σε μέλος, για να μη διαρρεύσει το μεγάλο εταιρικό μυστικό στους εχθρούς της οργάνωσης! Ολα τα έχουμε ακούσει, αλλά επικίνδυνο καταστατικό συνεταιρισμού πρώτη φορά συναντάμε! Ακόμα και σε παράνομες οργανώσεις, τα μέλη γνωρίζουν το καταστατικό τους. Αν είναι δε τόσο σημαντικό το καταστατικό της οργάνωσης που διαχειρίζεται τα σύκα, και υπάρχουν τόσο υποχθόνιοι εχθροί που θέλουν να την πλήξουν, ας δίνουν τα μέλη και όρκο τιμής όπως οι μαφιόζοι! Σε κάθε περίπτωση πάντως, γνώση του καταστατικού τα μέλη πρέπει να έχουν... δεν γίνεται διαφορετικά.
