Τον διάλογο και την αναζήτηση κοινού τόπου, δηλαδή μιας μίνιμουμ συναίνεσης, δεν τον επιδιώκει, καταρχήν, η πλειοψηφία. Η αυταρέσκεια τής ηγετικής ομάδας και η αίσθηση μεγαλείου που τη διακρίνει δεν αφήνει περιθώριο σε κανέναν για να συζητήσει ώριμα και πολιτικά. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι βρίσκονται σε τηλεοπτικό πάνελ και πετάγονται να πουν την εξυπνάδα τους ή να ζητήσουν εξηγήσεις την ώρα που ο άλλος τοποθετείται με το δικό του καλό ή κακό τρόπο. Οι πάντες έχουν κάθε φορά λυμένο το ζωνάρι τους για καυγά, και αρκεί μια λέξη ή μια φράση για να διαλυθεί η συνεδρίαση. Με το ρυθμό που πάνε σε λίγο καιρό η διακοπή της συνεδρίασης δεν θα αποτελεί ξεχωριστό γεγονός αλλά συνηθισμένη διαδικασία. Το κερασάκι στην τούρτα θα είναι η αποχώρηση της μειοψηφίας και η ψήφιση των θεμάτων με ρυθμό πολυβόλου από την εναπομείνασα πλειοψηφία.
Υπάρχει η βάσιμη υποψία ότι πλειοψηφία και μειοψηφίες μάλλον βολεύονται από την πρόωρη διάλυση των συνεδριάσεων. Η πλειοψηφία καλλιεργεί την ένταση προκειμένου να οδηγήσει σε αποχώρηση τη μειοψηφία, για να περνά μετά τα θέματα με συνοπτικές διαδικασίες. Επιπρόσθετα, η ένταση κρατά σε εγρήγορση τους σύμβουλους της πλειοψηφίας, μιας και επιτυγχάνεται ενότητα έναντι του «εχθρού». Στη μειοψηφία είναι φανερό ότι κάποιοι βολεύονται από τις γενικόλογες συζητήσεις και την ανταλλαγή χαρακτηρισμών. Τα ειδικά θέματα του περιφερειακού συμβουλίου χρειάζονται προετοιμασία και μελέτη ενώ το στήσιμο καυγά, με μια αφορμή που σίγουρα θα δοθεί ή θα βρεθεί στην πορεία, προσφέρει άκοπα τα επιδιωκόμενα λεπτά δημοσιότητας.
Η συγκεκριμένη κατάσταση είναι φανερό ότι απαξιώνει τον θεσμό του περιφερειακού συμβουλίου. Οι προσωπικοί και παραταξιακοί σχεδιασμοί αναδεικνύονται ως το κυρίαρχο ενώ σε δεύτερο πλάνο περνά η αντιμετώπιση των προβλημάτων της περιοχής. Οι πολίτες εκλαμβάνουν, και ορθά, τα διαδραματιζόμενα ως θέατρο του παραλόγου. Η απαξίωση του ρόλου του πολιτικού και της πολιτικής επιταχύνεται μέσα από τέτοιες διαδικασίες και ενισχύονται οι ακραίες αντιδημοκρατικές αντιλήψεις. Το να λέει ο καθένας ό,τι θέλει ή να κουνά το δάχτυλο όρθιος, μπροστά στον άλλο, δεν αναδεικνύει πολιτικό πολιτισμό και δεν δικαιώνεται έναντι της οποιασδήποτε λεκτικής υπερβολής του άλλου. Το ταγκό της έντασης χορεύεται πάντα από δύο με σίγουρο χαμένο τον πολίτη και τα συμφέροντά του.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι μπορεί να αλλάξει η πολιτική συμπεριφορά των πρωταγωνιστών στο περιφερειακό συμβούλιο. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται άλλο περιφερικό συμβούλιο και γιʼ αυτό θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον 5 χρόνια. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να αναλάβουν οι μετριοπαθείς, από κάθε πλευρά, πρωτοβουλία για την επίτευξη μιας μίνιμουμ συμφωνίας για τη διεξαγωγή της συζήτησης στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να επιδιωχθεί στη συζήτηση του κάθε θέματος να υπάρχει από μια παρέμβαση κάθε συνδυασμού με αυστηρά προκαθορισμένο χρόνο. Ο χρόνος να ισχύει αναλογικά για όλους και να μην επιτρέπεται καμία διακοπή από κανέναν και για κανέναν λόγο. Όποιος διαφωνεί με αυτά που λέει κάποιος ή έχει κάτι να προσθέσει ή να διαμαρτυρηθεί, να το κάνει με τη σειρά του και εφόσον του δοθεί ο λόγος τον οποίο δίνει ο πρόεδρος του συμβουλίου. Το να πετάγεται όποιος θέλει και να κάνει ο καθένας το κομμάτι του δεν οδηγεί πουθενά. Αυτά τα τόσο αυτονόητα θα πρέπει να επαναβεβαιωθούν και να συμφωνηθούν απʼ όλους. Αυτό το απλό θα πρέπει να γίνει κατανοητό απʼ όλους για να μπορέσουν να προχωρήσουν, έστω σε μια ανεκτή συζητηση .
Το περιφερειακό συμβούλιο δεν είναι αρένα αλλά βουλευόμενο όργανο. Οι περιφερειακοί σύμβουλοι δεν είναι εχθροί που βρίσκονται στα χαρακώματα αλλά πολιτικά πρόσωπα που, θεωρητικά τουλάχιστον, επιδιώκουν το καλύτερο για τους πολίτες της περιφέρειας. Κανένας δεν κατέχει τη μία και μοναδική αλήθεια. Η αντιμετώπιση του κάθε θέματος έχει πολλές παραμέτρους και οι απλουστευτικές προσεγγίσεις είναι εύπεπτες μόνο για τους οπαδούς και τους πεπεισμένους. Όποιος θεωρεί ότι τα ξέρει όλα ή ότι είναι ο μοναδικός με ευαισθησίες ή διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς συνήθως δεν ξέρει τίποτα ή κοροϊδεύει τους πάντες και κυρίως τον εαυτό του. Η λογική τους «εμείς» και «αυτοί» είναι για μυαλά που έχουν ασπρόμαυρα κουτάκια και δεν έχουν ακόμα καταλάβει ότι ζούμε στην εποχή της έγχρωμης εικόνας.
Υ.Γ. Με προφορικές εντολές εκτελέστηκαν έργα αξίας 470.000 ευρώ στην Τριφυλία. Οι άρχοντες έδωσαν τις εντολές, τα έργα έγιναν αλλά ο λογαριασμός έμεινε ανεξόφλητος. Τα χρωστούμενα όμως πάντα πληρώνονται και δεν έχει καμία σημασία ποιος έκανε την παραγγελία. Οι ανάδοχοι έκαναν αγωγές και έστω και με καθυστέρηση φτάνουν στο ταμείο για την είσπραξη. Τα χρέη αυτά μπορεί να δημιουργήθηκαν στο παρελθόν, με διαδικασίες στο πόδι και το μιλητό, αλλά δεν παραγράφηκαν. Τα χρέη είναι λεφτά που λείπουν από το παρόν και από το μέλλον. Τα πάντα έχουν συνέχεια και αυτό καλό είναι να το έχουν στο μυαλό τους όλοι όσοι νομίζουν ότι δεν χρωστούν και δεν θα πληρώσουν. Τώρα όσον αφορά τη διαδικασία που ακολουθήθηκε και το αν όλα είναι καλά καμωμένα, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση που καλό θα ήταν να γίνει με συγκεκριμένα ονόματα και καταλογισμούς, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να μην επαναληφθούν τα ίδια στο μέλλον.
panagopg@gmail.com
