Οι αποζημιώσεις στους πληγέντες είναι πολύ μικρότερες από αυτές που δίνονταν σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν. Οσο μάλιστα απομακρύνονται τα φώτα της δημοσιότητας, τόσο πιο δύσκολα θα γίνονται τα πράγματα για την περιοχή και τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Η ευαισθησία και το ενδιαφέρον... μένουν μόνο στα λόγια.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καλύπτει τις ευθύνες της πίσω από το παρελθόν αλλά και τις τοπικές αντιθέσεις των κομματικών στελεχών της Ν.Δ., και μένει στο απυρόβλητο. Οι πολιτικοί παράγοντες της Ν.Δ., έρμαιο των προσωπικών συγκρούσεων και εμμονών τους, κατάφεραν να βάλουν πολιτικό αυτογκόλ. Και το χειρότερο για την περιοχή; Κατάφεραν να βγάλουν εκτός πλαισίου των αντικειμενικών της ευθυνών την κυβέρνηση - η οποία σφυρίζει κλέφτικα ακόμα και για την αυτονόητη υποχρέωσή της για έκτακτη χρηματοδότηση φορέων κι ανθρώπων που έχουν πληγεί!
Οι οικονομικές συνθήκες που επικρατούν αναμφίβολα δεν επιτρέπουν τα πάρτι που στήνονταν στο παρελθόν μετά από κάθε καταστροφή. Δεν υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα, όπως στο παρελθόν, να μοιράζονται πια τριχίλιαρα και δάνεια σε όποιον περνούσε έξω απ' την τράπεζα, ως πυρόπληκτο που είχε δει τη φωτιά στον Ταΰγετο από την αυλή του σπιτιού ή του μαγαζιού του. (Το ωραίο βέβαια είναι ότι αυτοί που σήμερα επικαλούνται τις οικονομικές δυσκολίες, τότε, παρότι δίνονταν τα δεκαπλάσια, τα έβρισκαν «ψίχουλα» και «κοροϊδία» - αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, που αφορά το λαϊκισμό και τις... αυταπάτες του).
Από την άλλη όμως, οι επικρατούσες δύσκολες συνθήκες στα δημόσια οικονομικά δεν δικαιολογούν και αυτό που συμβαίνει. Κανένας δήμαρχος και κανένας περιφερειάρχης δεν μπορεί να προχωρήσει στην αποκατάσταση των ζημιών με τα ψίχουλα που δίνονται.
Ακόμα και η περιβόητη νέα ΜΟΜΑ, που τάχα θα έφτιαχνε τους αγροτικούς δρόμους, παραμένει άφαντη - κι ο ένας μετά τον άλλο οι δήμοι προσπαθούν με δικά τους μέσα και εργολαβίες να καταστήσουν βατούς τους δρόμους. Οι αγροτικοί δρόμοι χρειάζονται όμως ολοκληρωμένες παρεμβάσεις αποκατάστασης κι όχι απλώς κλείσιμο των νεροφαγιών όπως όπως. Σε μερικές εβδομάδες θα ξεκινήσει το λιομάζωμα, και αν οι αγροτικοί δρόμοι δεν αποκατασταθούν, θα υπάρξουν τεράστια προβλήματα. Ο βροχές και η διέλευση κάθε είδους οχήματος θα τους καταστήσει αδιάβατους, δυσχεραίνοντας την ελαιοσυγκομιδή.
Την ίδια στιγμή, στο ζήτημα της αποζημίωσης αγροτικής παραγωγής και φυτικού κεφαλαίου επικρατεί η απόλυτη σύγχυση και όλοι είναι στο «περίμενε»... να δούμε τι θα κάνει δεκτό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πάνε, βλέπεις, οι εποχές του «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά». Τώρα ψάχνουμε ευρωπαϊκή ομπρέλα να εντάξουμε και το τελευταίο ευρώ.
Τέλος, με τα μέτρα των διευκολύνσεων στην Εφορία (ΕΝΦΙΑ, φόρος εισοδήματος κ.λπ.) απλώς μεταφέρονται οι οφειλές προς τα πίσω, και πολλοί φοβούνται ότι θα αναγκαστούν τελικά να πληρώσουν εφάπαξ όλο το ποσό στο τέλος της παράτασης, κινδυνεύοντας με μεγάλες προσαυξήσεις.
Οι άμεσα πληγέντες αναμένουν αποζημιώσεις και προσδοκούν ότι θα αποζημιωθούν ουσιαστικά μόνο από τα δικαστήρια, αλλά όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτό θα γίνει μετά από πολλά χρόνια. Μήπως ένα κράτος δικαίου θα έπρεπε να επιδιώκει την άμεση αποζημίωση των πληγέντων και τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, έτσι ώστε και δικαιοσύνη να αποδοθεί και ουσιαστική ανακούφιση των πληγέντων να επιτευχθεί; Ρητορικό το ερώτημα.
Ολα όσα συμβαίνουν δείχνουν ότι δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία ιδιαίτερη μέριμνα από την πλευρά της κυβέρνησης. Τα πάντα γίνονται με αργό ρυθμό και είναι πολύ λιγότερα από όσα γίνονταν κατά το παρελθόν σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Η κρατική γραφειοκρατία λειτουργεί με τον δικό της ρυθμό και είναι η μόνη που τελικά προσφέρει αυτά που προβλέπονται. Για να αποδειχτεί και σε αυτό το ζήτημα ότι είναι εύκολο να λες μεγάλα λόγια, αλλά πολύ δύσκολο να προσφέρεις κάτι ουσιαστικό σε αυτόν που έχει ανάγκη.
Αργά αλλά σταθερά, και σε κάθε θέμα, όλοι αντιλαμβάνονται πλέον ότι τα μεγάλα λόγια δεν ήταν τίποτε άλλο από χοντροκομμένα ψέματα.
panagopg@gmail.com
