Οι περισσότεροι περιμένουν ότι κάτι θα… γίνει. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει ότι θα αναγκαστεί να πληρώσει για να αποδείξει ότι κτήματα με ελιές χρόνων δεν είναι δάσος. Ειλικρινά δεν γνωρίζουμε αν θα γίνει κάτι και αν κάποιος πιέζει και ποιους να αλλάξει κάτι είτε στους χάρτες είτε στη διαδικασία των ενστάσεων. Επιστολές, συσκέψεις και συναντήσεις γίνονται και όλα δείχνουν ότι από σήμερα θα υπάρξει νέο μπαράζ πιέσεων αλλά μέχρι στιγμής αποτέλεσμα και δομημένη συζήτηση δεν φαίνεται να υπάρχει. Το χειρότερο, δεν βγαίνει κάποιος μπροστά από το κυβερνητικό στρατόπεδο να αναλάβει την ευθύνη ή έστω τη διαμεσολάβηση για να βρεθεί μια λύση σε ένα πρόβλημα που απασχολεί χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό που συμβαίνει, από αυτή την άποψη, είναι από μόνο του καταπληκτικό.
Οι κυβερνητικοί παράγοντες κρύβονται γιατί ως φαίνεται δεν ξέρουν πώς να χειριστούν ένα θέμα που έχει πολλές παραμέτρους αλλά και σύγκρουση συμφερόντων και φιλοσοφίας. Στους δασικούς χάρτες αποτυπώνεται ο γενικότερος αχταρμάς που κυριαρχεί στις τάξεις της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Οι δεξιοί του Καμμένου δεν καταλαβαίνουν τι τους θέλουμε τους δασικούς χάρτες, οι οικολογούντες αριστεροί θέλουν να χαρακτηρίσουν δάσος και όπου βγαίνει… βούρλο και οι υπόλοιποι δεν ξέρουν κατά πού να κινήσουν! Με λίγα λόγια ο καθένας λέει τα δικά του αλλά δεν έχει υπάρξει ακόμα ο ισχυρός παράγοντας που θα επιβάλει τη συμβιβαστική γραμμή για να πάνε παρακάτω. Ολα αυτά διαδραματίζονται μέσα σε ένα ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον που απαιτεί να προχωρήσουν δεκάδες πράγματα και να βγει και από τη μύγα… ξίγκι.
Δεν χωρά αμφιβολία πως το αν θα προχωρήσουν οι δασικοί χάρτες έτσι ή διαφορετικά θα εξαρτηθεί από το συνολικότερο πολιτικό περιβάλλον. Στην περίπτωση που μπούμε σε προεκλογική περίοδο για να δοθεί διέξοδο με αυτό τον τρόπο στο αδιέξοδο του κλεισίματος της αξιολόγησης, προφανώς και οι δασικοί χάρτες θα περάσουν στις καλένδες και θα επανέλθουν κάποια άλλη στιγμή. Αν δεν πάμε όμως σε εκλογές αλλά σε συμφωνία τι θα γίνει; Θα χρησιμοποιηθούν οι δασικοί χάρτες σαν όπλο για επιπρόσθετους πόρους στον προϋπολογισμό, οπότε θα προχωρήσουν ως έχουν με την προσδοκία να περάσει ο κόσμος από το ταμείο για να πληρώσει και να ξεμπλέξει ή θα υπάρξει κάτι διαφορετικό; Τι μορφή θα πάρουν οι αντιδράσεις που εκδηλώνονται και τι θα συμβεί με αυτούς που δεν θα πάνε να κάνουν τίποτα γιατί δεν έχουν ή δεν θέλουν να πληρώσουν;
Απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν υπάρχουν, τα πάντα θα κριθούν από το αν θα αποφασίσει κάποιος από την κυβέρνηση να ασχοληθεί σοβαρά με το συγκεκριμένο ζήτημα. Γιατί ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η όλη διαδικασία γίνεται για εισπρακτικούς λόγους και πάλι κάποιος πρέπει να ασχοληθεί σοβαρά γατί έτσι ούτε εισπρακτικά πρόκειται να παραχθεί ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Το πρόβλημα και με τους δασικούς χάρτες είναι τελικά ζήτημα ανάγνωσης της πραγματικότητας. Οταν σε θέματα σοβαρά δεν κυριαρχεί η κοινή λογική αλλά μια φαντασιακή πραγματικότητα προκαλούνται αυτού του είδους τα αδιέξοδα. Οταν θες να βρεις το δάσος του 1945 και απαιτείς από τον πολίτη να πληρώσει γιατί σε κάτι φωτογραφίες του τότε βλέπεις κάτι μαύρα που δεν φαίνονται για ελιές αλλά για ασφάκες, δεν έχεις σχέση με την πραγματικότητα. Γιατί άντε και ήταν ασφάκες και όχι ελιές, ποιο το κέρδος του δημοσίου συμφέροντος; Παράγουν περισσότερο οξυγόνο ή είναι ωραιότερο το τοπίο με τις ασφάκες απ' ό,τι με τα ελαιόδεντρα; Και για να μην ξεχνιόμαστε, αν δεν είχαν κάποιοι ιδρώσει να κάνουν τις ασφάκες κτήματα σήμερα αυτοί που ασχολούνται με τους χάρτες το πιθανότερο είναι να έτρωγαν γκόρτσα ή να έπλεναν σκάλες σε καμία έπαυλη στην Ευρώπη.
Το ζήτημα με τους δασικούς χάρτες είναι πολλές ημέρες στην επικαιρότητα και θα έπρεπε να έχει ήδη διευθετηθεί. Η αναβλητικότητα είναι τελικά χαρακτηριστικό της κυβέρνησης είτε πρόκειται για τις διαπραγματεύσεις στο μεγάλο επίπεδο με τους δανειστές είτε πρόκειται για ζητήματα εσωτερικής πολιτικής διευθέτησης. Θέματα τα οποία θα έπρεπε να κλείνουν σε μερικές ώρες παρουσιάζεται μια παραλυτική αδυναμία συντονισμού και λήψης αποφάσεων. Η αναβλητικότητα και η διστακτικότητα στοιχίζουν και τον λογαριασμό τον πληρώνουν πάντα οι πολίτες και ειδικότερα οι πλέον αδύναμοι.
panagopg@gmail.com
