Τρίτη, 10 Οκτωβρίου 2017 21:03

Η αναπτυξιακή τρύπα στο νερό

Γράφτηκε από τον

Η αναπτυξιακή  τρύπα στο νερό

 

Η ανάπτυξη είναι ζήτημα αναπτυξιακού συνεδρίου; Δεν ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε και περιμένουμε τους ειδικούς να μας διαφωτίσουν ή να θέσουν προτεραιότητες; Μήπως περιμένουν οι επενδυτές στην ουρά και θέλουμε να τους κατευθύνουμε;

Στο πλαίσιο που κινείται η χώρα υπάρχουν πόροι οι οποίοι μπορούν να διατεθούν και να φέρουν την ανάπτυξη και μάλιστα… τη δίκαιη ανάπτυξη; Αν δεν το έχετε καταλάβει, έχουμε την άδικη ανάπτυξη και τώρα η έγνοια μας είναι να την κάνουμε δίκαιη!!! Τα αναπτυξιακά συνέδρια, και τα σημερινά όπως και αυτά του παρελθόντος, ήταν και παραμένουν επικοινωνιακά - προπαγανδιστικά κυβερνητικά κατασκευάσματα.

 

Οι κυβερνητικοί παράγοντες μέσα από αυτή τη διαδικασία θα έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν όμορφες εκθέσεις ιδεών για το τι πρέπει να γίνει. Στα συνέδρια δίνονται υποσχέσεις οι οποίες για να υλοποιηθούν, χρειάζονται χρήματα και τελικά το μόνο που μένει είναι τα λεφτά που ξοδεύτηκαν σε ξενοδοχεία, προσπέκτους και ταβέρνες -παλιά αναστέναζαν και τα μπουζούκια, αλλά τώρα έχουμε λιτότητα! Το κυβερνητικό διήμερο στην επαρχία ολοκληρώνεται, με τους ιθαγενείς να περιμένουν υλοποίηση των υποσχέσεων οι οποίες θα επαναληφθούν με άλλο περιτύλιγμα στο προεκλογικό μπαλκόνι.

 

Το τι πρέπει να γίνει το ξέρουμε όλοι. Υπάρχει άραγε κανείς εδώ στην Πελοπόννησο που δεν ξέρει τι χρειάζεται ο πρωτογενής τομέας ή ο τουρισμός; Δεν ξέρουμε ποια έργα υποδομής χρειάζονται; Αλήθεια ποια λύση μπορεί να βρεθεί για την αξιοποίηση του ελαιολάδου, έτσι ώστε να μην πωλείται χύμα στη διεθνή αγορά αλλά να τυποποιείται στη χώρα μας και την περιοχή μας; Υπάρχει επενδυτής που ενδιαφέρεται για το προϊόν; Γιατί δεν υπάρχει; Οι τράπεζες όπως είναι σήμερα μπορούν να χρηματοδοτήσουν μικρές επενδύσεις στο συγκεκριμένο τομέα; Η ολοκλήρωση των οδικών αξόνων υπάρχει περίπτωση να γίνει με τμηματικές εργολαβίες σαν αυτές του Πάτρα – Πύργος; Υπάρχουν δημόσιοι πόροι για σιδηρόδρομο, αεροδρόμιο, μαρίνες και μια σειρά άλλα μικρότερα έργα που απαιτούνται; Ποιες προτεραιότητες τίθενται και ποιες υποσχέσεις δίνονται όταν δεν έχουν ξεκαθαριστεί βασικά ζητήματα στη μεγάλη εικόνα;

 

Η χώρα μετά από την κατάρρευση της αντιμνημονιακής αυταπάτης χρειάζεται μια νέα πολιτική αφήγηση. Δεν φτάνει να λες ότι δεν υπάρχει άλλη λύση και δήθεν δίνουμε μάχη σε αντίξοες συνθήκες, αλλά υπάρχει θετικό… πρόσημο, για να δικαιολογήσεις τα παραμύθια που καλλιεργούσες. Οι μισές κουβέντες, η διπλή ατζέντα και η φοβική στάση απέναντι στις μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις θα πρέπει να τερματιστούν. Δεν μπορεί στέλεχος του κυβερνητικού μηχανισμού να καταψηφίζει τα γκολφ στην Πυλία γιατί έχει οικολογικές ευαισθησίες. Καλά κάνει και τις έχει, αλλά δεν μπορεί να έχει κυβερνητική θέση. Δεν γίνεται να είσαι και έτσι και αλλιώς.

 

Η χώρα για να βγει από την κρίση και τη στασιμότητα χρειάζεται άμεσες ξένες επενδύσεις στους τομείς που έχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Η προσέλκυση επενδύσεων μέσα από την άρση εμποδίων ισοδυναμεί με χιλιάδες αναπτυξιακά συνέδρια. Μια μεγάλη επένδυση, για παράδειγμα, στον τομέα του ελαιολάδου στη Μεσσηνία είναι το ζητούμενο και όχι να μας ξαναχαϊδέψουν τα αυτιά για το χρυσάφι του ευλογημένου τόπου. Τα ακούσαμε και θα τα ξανακούσουμε αυτά, το διά ταύτα είναι πλέον το ζητούμενο και σε αυτό δυστυχώς κανείς δεν φτάνει. Γιατί το λάδι δεν μπαίνει σε δοχεία και δεν τοποθετείται στα ράφια των πολυκαταστημάτων με… ευχές.

 

Το αναπτυξιακό συνέδριο που ετοιμάζεται και για το οποίο έχουν ήδη αρχίσει οι τυμπανοκρουσίες της σημαντικότητάς του, δεν πρόκειται να είναι τίποτα διαφορετικό από αυτά που έχουν προηγηθεί στο παρελθόν. Θα ακουστούν τα ίδια και τα ίδια, θα γεμίσουν σελίδες με… πρέπει και στο τέλος της ημέρας δεν θα μείνει τίποτα. Μια τεράστια επικοινωνιακή τρύπα στο νερό για να έχουν να λένε οι κυβερνητικοί ότι κάτι… έκαναν. Στο τσακίρ κέφι μπορεί να ξεσπάσει και καμία κόντρα κομματικών με αυτοδιοικητικούς για το ποιος ήταν καλύτερος και πιο διαβασμένος στις ανούσιες γενικότητες. Η περιοχή δεν έχει ανάγκη από ωραία λόγια και υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Μακάρι η ανάπτυξη να ήταν θέμα συνεδρίων και καλών προθέσεων, θα είχε έρθει εδώ και χρόνια. Ανάπτυξη χωρίς αλλαγή φιλοσοφίας και φιλοεπενδυτικών μεταρρυθμίσεων σε όλα τα επίπεδα δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ. Τα μαντζούνια των αναπτυξιακών συνεδρίων δοκιμάστηκαν και στο παρελθόν αλλά δεν απέτρεψαν τη χρεοκοπία! Είναι αφελές να νομίζει κανείς ότι θα αλλάξουν τα πράγματα επειδή θα υπάρχουν νέες αίθουσες και συμμετέχοντες. Λυπούμαστε, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.

 

 

 

panagopg@gmail.com

 

Τελευταία τροποποίηση στις Τρίτη, 17 Οκτωβρίου 2017 21:52