Από τύχη δεν είχαμε θύματα και αυτό είναι το μοναδικό θετικό. Με διαφορετικά φυσίγγια ίσως σήμερα να κάναμε άλλου τύπου κουβέντα και να μιλούσαμε για τραγωδία. Σε κάθε περίπτωση, όταν βγαίνουν ντουφέκια και ακολουθούν πυροβολισμοί σε ταβέρνα μέρα μεσημέρι, υπάρχει σοβαρό ζήτημα. Το πρόβλημα που αναδείχτηκε με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό χρειάζεται αντιμετώπιση σε όλα τα επίπεδα για να μην έχουμε επανάληψη και μάλιστα με τραγικά αποτελέσματα στο μέλλον.
Το πρώτο για το οποίο απαιτείται διερεύνηση, είναι η κατοχή κυνηγετικών όπλων. Οπως φαίνεται, όποιος θέλει αγοράζει και ένα όπλο. Η αδειοδότηση κατοχής κυνηγετικού όπλου προφανώς χρειάζεται αναπροσαρμογή, όπως και ο έλεγχος αυτών που τα κατέχουν. Αν δεν επανεξεταστεί το θέμα θα έχουμε σύντομα συμβάντα όπως στις ΗΠΑ και θα καμωνόμαστε ότι στη χώρα μας δεν επιτρέπεται η οπλοφορία. Τα κυνηγετικά όπλα δεν είναι αθώα, ενώ με τα κατάλληλα φυσίγγια τα οποία πωλούνται πλέον αφειδώς γίνονται πολεμικά.
Το δεύτερο είναι το δύσκολο θέμα με τους τσιγγάνους. Η κατάσταση έχει ξεφύγει και ήταν απλώς θέμα χρόνου να βγουν οι καραμπίνες. Το πώς τσιγγάνοι κατέχουν όπλα αλλά και το ότι δεν διστάζουν να τα χρησιμοποιήσουν κατά δικαίων και αδίκων, είναι ένδειξη ότι τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου. Εχουμε και στο παρελθόν επισημάνει ότι οι τσιγγάνοι έχουν περάσει σε ένα άλλο επίπεδο παραβατικής δράσης. Οποιος δεν το αντιλαμβάνεται, δεν μπορεί να μετρήσει σωστά το πρόβλημα. Η κοινωνική πρόνοια και η χορήγηση επιδομάτων είναι ανθρωπιστική αντιμετώπιση, αλλά από μόνα τους δεν αρκούν.
Η στάση των πολιτών τέλος σε ειδικές κατηγορίες, όπως οι τσιγγάνοι, έχει αλλάξει. Εχει γίνει φοβική αλλά και ιδιαίτερα επιθετική. Ο ρατσισμός είναι κυρίαρχος και αυτό προκαλεί επιθετική συμπεριφορά και άσκηση λεκτικής ή σωματικής βίας με κάθε ευκαιρία. Η συντριπτική πλειοψηφία των «λαϊκών» δεν θέλει καμία σχέση με τσιγγάνους και καμία συναναστροφή μαζί τους. Δεν τους λυπάται και δεν τους συμπονά, τους φοβάται και τους μισεί.
Αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιοι θεωρούν πως υπερβάλλουμε, αλλά όποιος παρατηρεί την καθημερινότητα καταλήγει εύκολα σε αυτό το συμπέρασμα. Η κυρίαρχη στάση είναι ρατσιστική και με το να το κρύβουμε δεν λύνουμε τίποτα.
Η αντιμετώπιση του υπαρκτού προβλήματος της συνύπαρξης διαφορετικών κοινωνικών ομάδων είναι δύσκολη και αναγκαστικά πολυπαραγοντική. Η αστυνόμευση προφανώς είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Το να ελεγχθεί η κατάσταση με τα όπλα, για παράδειγμα, είναι μια βασική αστυνομική προτεραιότητα, όπως και να κυκλοφορούν στους δρόμους αυτοκίνητα με πινακίδες, ασφαλισμένα και με οδηγούς που κατέχουν άδεια οδήγησης. Το ζήτημα της δικαιοσύνης έχει να κάνει και με την αποτελεσματική αστυνόμευση και είναι προφανές ότι χρειάζεται επανεξέταση ποινών αλλά και τρόπου έκτισής τους.
Το σίγουρο είναι ότι το σημερινό σύστημα χρειάζεται αλλαγές προκειμένου να υπάρχουν αποτελέσματα και να μην φταίει ο ένας στον άλλον. Η αποκατάσταση αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες είναι το βασικό όπλο για να εξαλειφθούν φαινόμενα βίας και ρατσιστικής αντιμετώπισης. Οταν ο πολίτης νιώθει διαφορετικός αλλά και ανυπεράσπιστος αντιδρά και οδηγείται εύκολα σε αυτοδικία, και αυτό ισχύει για όλες τις πλευρές. Η κατάσταση είναι εύκολο να ξεφύγει και καλό θα ήταν περιστατικά όπως αυτό στο Κοπανάκι να λειτουργήσουν ως αφύπνιση, προκειμένου να μην επαναληφθούν χειρότερα στο μέλλον.
panagopg@gmail.com
