Ο ξυλοδαρμός του βουλευτή Μεσσηνίας Πέτρου Κωνσταντινέα είναι απολύτως και χωρίς κανένα “εάν” και “εφόσον” καταδικαστέος. Ολοι μας γνωρίζουμε -μικρή η κοινωνία- ποιος ακροδεξιός χώρος κάνει παιχνίδι στους φανατικούς και πώς λειτουργεί ο όχλος των χούλιγκαν και ειδικά αμέσως μετά από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα.

Η επίθεση αυτή δεν είναι όμως η πρώτη που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια στην περιοχή μας κατά βουλευτών και πολιτικών γενικότερα, αλλά πρέπει να είναι η τελευταία. Και για να είναι η τελευταία, θα πρέπει να σταματήσει η νομιμοποίηση της πολιτικής βίας με το οποιοδήποτε πρόσχημα ή μανδύα. Το αυγό του φιδιού επωάζεται όταν κάποιοι θεωρούν δικαίωμά τους να αποδοκιμάζουν πολιτικούς αντιπάλους με αντισυγκεντρώσεις, να διακόπτουν εκδηλώσεις γιατί μπορούν, να κυνηγούν επισήμους από τις εξέδρες, να θεωρούν ότι οι άλλοι είναι προδότες ή πωλούν τη χώρα γιατί διαφωνούν με τη δική τους θεώρηση των πραγμάτων. Στον ξυλοδαρμό δεν φτάσαμε από τη μια μέρα στην άλλη, είναι μακριά η διαδρομή άσκησης ακραίας πολιτικής βίας με χαρακτηρισμούς και προπηλακισμούς σε όλα τα επίπεδα.

Να σταματήσουν να πέφτουν από τα σύννεφα αυτοί που έτρεχαν χαζογελώντας πίσω από εκείνους που κυνηγούσαν τον Οδυσσέα Βουδούρη από την εξέδρα των επισήμων το 2011 -αυτοί που τον κυνηγούσαν πολύ πιθανό να ήταν οι ίδιοι με αυτούς που ξυλοκόπησαν την Κυριακή τον Πέτρο Κωνσταντινέα. Το νήμα της βίας θα πρέπει να κοπεί και για να συμβεί αυτό χρειάζεται ειλικρινής και πολιτική αντιμετώπιση. Απαιτείται να σταματήσουν οι εξυπνακισμοί που προσπαθούν να συνδέσουν την απρόκλητη βία με την πολιτική διαφωνία για το Σκοπιανό. Αρκετά με τη στρεψοδικία και τη συγκυριακή εκμετάλλευση του όποιου γεγονότος. Ο ξυλοδαρμός και ο προπηλακισμός πολιτικών είτε γίνεται για το μνημόνιο είτε για το Σκοπιανό είναι το ίδιο, μια φασιστική πράξη από ανθρώπους που θεωρούν ότι το δίκαιο βρίσκεται στα μπράτσα και στην επιβολή. Η βία έχει αρχή και πάντα κακό τέλος για όλους και κυρίως για αυτούς που πιστεύουν στην άσκησή της.

panagopg@gmail.com