Στις εκλογές του Μαΐου οι ψηφοφόροι τιμώρησαν το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία επειδή πίστεψαν ότι τα στελέχη των δύο αυτών κομμάτων έφαγαν τα... λεφτά. Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου οι ψηφοφόροι είναι έτοιμοι να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ γιατί πιστεύουν ότι θα βρει κάπως τα λεφτά που έκλεψαν οι προηγούμενοι, ώστε να συνεχιστεί το ελληνικό όνειρο της δανεικής ευμάρειας. Με άλλα λόγια, οι ψηφοφόροι θα συνεχίσουν να επιλέγουν κόμμα με το ίδιο κριτήριο που επέλεγαν όταν συγκεντρώνονταν στις μεγάλες πλατείες κουνώντας σημαίες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας: Επέλεγαν όποιον πλειοδοτούσε σε προσφορές και τιμωρούσαν όποιον τυχόν ακολουθούσε το δρόμο της συνετής οικονομικής πολιτικής.
"Παιδιά" αυτής της σχέσης ψηφοφόρων και κομμάτων είναι το πελατειακό κράτος και οι πανίσχυρες συντεχνίες. Τα κόμματα, για να παραμείνουν στην εξουσία, παραχώρησαν ισχυρά προνόμια στις συντεχνίες με αποτέλεσμα αυτές να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του πελατειακού συστήματος που ροκάνισε το μέλλον της Ελλάδας. Παράλληλα αυτή η αλληλένδετη σχέση ενισχυόταν συνεχώς, καθώς μέσα από τις συντεχνίες αναδεικνύονταν τα στελέχη των κομμάτων, τα οποία στη συνέχεια παραχωρούσαν ακόμα περισσότερα προνόμια στις συντεχνίες.
Οι συντεχνίες των δημοσιογράφων και των πανεπιστημιακών ονόμασαν κοινωνικό αγώνα αυτό το αλισβερίσι, και αγωνιστές τους... αφισοκολλητές. Εχοντας λοιπόν ιδεολογικό άλλοθι, οι αφισοκολλητές μπήκαν στη Βουλή και έγιναν υπουργοί. Ετσι γέμισαν τα υπουργεία με ανίκανους αφισοκολλητές που μοίραζαν προνόμια στις συντεχνίες, ώστε αυτές να κάνουν τα στραβά μάτια για τις μίζες που έπαιρνε ο υπουργός.
Με αυτό τον τρόπο η διαφθορά και η σήψη εξαπλώθηκαν σε όλα τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Οι συντεχνίες των δημοσιογράφων, των δικηγόρων, των γιατρών, των μηχανικών, των λογιστών, των δημοσίων υπαλλήλων, των επαγγελματιών και των επιχειρηματιών, είχαν χιλιάδες λόγους να κρατούν το στόμα τους κλειστό θεωρώντας ότι δεν θα στερέψει ποτέ η πηγή των δανεικών. Και σήμερα, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ήδη στοιχηθεί πίσω από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, περιμένοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα ακολουθήσει το δρόμο του Ανδρέα Παπανδρέου για να φέρει χρήματα μπλοφάροντας και εκβιάζοντας την Ευρωπαϊκή Ενωση με έξοδο από τη δραχμή.
Οι συντεχνίες δεν θέλουν να πιστέψουν ότι το πάρτι των δανεικών τελείωσε. Πιστεύουν ειλικρινά ότι “για να γυρίσει ο ήλιος” αρκεί η... βούληση του Αλέξη Τσίπρα.
Αυτές τις ανοησίες τούς έλεγαν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, αυτές τις ανοησίες πιστεύουν και τώρα. Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει το μάτι στις συντεχνίες καθώς η ηγεσία του πιστεύει ότι πρέπει να εκμεταλλευτεί την ιστορική ευκαιρία για να αναρριχηθεί στην εξουσία. Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπλοφάρει ή αν ο Αλέξης Τσίπρας πιστεύει στο σοσιαλισμό της δραχμής. Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης ή αν έχουν μεθύσει από το νέκταρ της εξουσίας. Γνωρίζω όμως ότι οι συντεχνίες είναι διψασμένες για ζεστό χρήμα και ότι, αν δεν το δουν στα ταμεία τους, τα “ωσαννά” θα γίνουν “άρον άρον σταύρωσον αυτόν”.
Επαναλαμβάνουμε λοιπόν για μια ακόμα φορά: Η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της διεθνούς οικονομικής κρίσης επειδή είναι ο πιο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα των ελλειμμάτων, του δημόσιου χρέους και της δανειακής ευμάρειας. Η Ελλάδα είναι ο πιο αδύναμος κρίκος γιατί παραμένει μια μισο-φεουδαρχική περιφέρεια ανατολικού τύπου, καθώς στην επικράτειά της δεν υπήρξε καπιταλιστική ολοκλήρωση. Είναι επίσης ο πιο αδύναμος κρίκος γιατί οι δυτικές μεγάλες δυνάμεις δημιούργησαν κάποτε στην επικράτειά της ένα αναξιοκρατικό πελατειακό κράτος για να “αναχαιτίσουν τον κομμουνισμό”. Σε κάθε περίπτωση, τα εγγενή προβλήματα της ελληνικής οικονομίας θα ξεπεραστούν μόνο όταν καταρρεύσει πλήρως το πολιτικό σύστημα που τα προκάλεσε και τα εξέθρεψε. Μαζί με το πολιτικό σύστημα θα γκρεμιστούν οι κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις και τα προνόμια των συντεχνιών που οικοδομήθηκαν γύρω από το κάστρο του πελατειακού κράτους. Δυστυχώς, εννοείται ότι μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά.  Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία απέδειξαν κυβερνώντας ότι δεν μπορούν να συγκρουστούν με τις συντεχνίες. Εκαψαν τα... χλωρά  και πλέον έχουν πάρει το δρόμο για το χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Οι ψηφοφόροι πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι συντεχνίες διψούν ακόμα για ζεστό χρήμα. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του... Αλέξη.