Ο άνθρωπος που ανέδειξε την Αρχαία Μεσσήνη θέτει προ των ευθυνών τους κυβέρνηση, Περιφέρεια Πελοποννήσου και Δήμο Μεσσήνης, με αυτονόητες επισημάνσεις. Η πρώτη αφορά την οδική πρόσβαση στον μεγαλύτερο και σημαντικότερο αρχαιολογικό χώρο της Νότιας Πελοποννήσου και η δεύτερη την οριοθέτηση των οικισμών στο Μαυρομμάτι και την Αρσινόη, προκειμένου να χαρακτηριστεί ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς.
Η Περιφέρεια Πελοποννήσου παρά τις διαβεβαιώσεις και τις βερμπαλιστικές φανφάρες για «έργο-σημαία» δεν έχει καταφέρει μετά από 10 χρόνια να δημοπρατήσει και να εντάξει ούτε ένα μέτρο δρόμου που να οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο. Οι νέες διαβεβαιώσεις και οι δήθεν αποφάσεις μέσα στην προεκλογική περίοδο εκλαμβάνονται -και δικαίως- ως κοροϊδία. Χωρίς δρόμο ο αρχαιολογικός χώρος δεν είναι εύκολα επισκέψιμος και δεν μπορεί να προσφέρει στην περιοχή. Η οριοθέτηση των οικισμών στα δύο χωριά γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο θα έπρεπε να αποτελεί πρώτη και βασική προτεραιότητα για το Δήμο Μεσσήνης. Οι τοπικοί φορείς στο σύνολό τους όφειλαν να έχουν βασικό μέλημα την ανάδειξη του συγκεκριμένου αρχαιολογικού χώρου. Δεν το πράττουν γιατί το ενδιαφέρον είναι ευκαιριακό και επίπλαστο. Εξαντλείται σε ωραία προεκλογικά λόγια, τα οποία ξεχνιούνται αμέσως μετά από την απομάκρυνση των ψηφοφόρων από την κάλπη.
Η περίπτωση της Αρχαίας Μεσσήνης είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα μεγάλα ζητήματα της περιοχής. Δεν τίθενται προτεραιότητες, δεν υπάρχει σχεδιασμένη δράση και επιμονή στην κατάκτηση του στόχου. Βολεύονται όλοι με το γενικό τσαλαβούτημα σε λίγο απ’ όλα. Είναι σαν τα προεκλογικά προγράμματα, έχουν τα πάντα και τίποτα. Αφόρητες γενικότητες για πάσα νόσο… και καμία επεξεργασμένη και κοστολογημένη πρόταση και δράση. Τελικά αυτό είναι το ζητούμενο, το συγκεκριμένο και το αποτελεσματικό. Το ειλικρινές, το εφικτό και τελικά το υλοποιήσιμο. Αυτό λείπει και αυτό χρειάζεται να αναζητήσουν οι ψηφοφόροι στις εκλογές, γιατί αυτό είναι τελικά το χρήσιμο για όλους.
