Ο εκβιασμός για τη λήψη απόφασης από μια «δυναμική μειοψηφία» δεν διεκδικεί δημοκρατικές δάφνες, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει και αποτυπώνει με ξεκάθαρο τρόπο το πώς θεωρούν οι οπαδοί του ολοκληρωτισμού τον διάλογο και τον σεβασμό στη δημοκρατική διαδικασία.
Αποτελεί βέβαια κοινό μυστικό ότι οι εκπρόσωποι των εργαζομένων κατά βάση υπηρετούν κομματικές και συνδικαλιστικές ατζέντες και όχι τα συμφέροντα των εργαζομένων. Και δεν μιλάμε μόνο για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των εργαζομένων, τα οποία είναι συνδεδεμένα με την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, αλλά ακόμα και για τα βραχυπρόθεσμα, που έχουν να κάνουν με την ικανοποίηση δίκαιων και απολύτως ρεαλιστικών αιτημάτων.
Οι εργαζόμενοι στη συντριπτική τους πλειονότητα δεν ακολουθούν τις επιλογές των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Τα τελευταία 5 χρόνια οι συμμετοχές στις απεργίες κινούνται σε μονοψήφιο ποσοστό. Οι απεργιακές συγκεντρώσεις προέρχονται κυρίως από το ΚΚΕ – ΠΑΜΕ, που προσπαθούν με αυτό τον τρόπο να πείσουν τους εαυτούς τους ότι υπάρχουν πολιτικά και παρεμβαίνουν στο ρου της ιστορίας! Η φασαρία στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας έγινε, υποτίθεται, για τη σημερινή απεργία. Ποια απεργία; Σήμερα, πέρα από τους κομματικούς πατριώτες που κάνουν το καθήκον τους και τους συνδικαλιστές για να δικαιολογήσουν το ρόλο τους, κανένας άλλος δεν απεργεί. Οι εργαζόμενοι δεν απεργούν, γιατί αντιλαμβάνονται ότι όλο αυτό το σκηνικό δεν τους αφορά, είναι μόνο για τις κομματικές εντυπώσεις. Το κυριότερο, δεν υπάρχει ρεαλιστική και βιώσιμη πρόταση για το αύριο. Να απεργήσει κάποιος με την ατζέντα του ΠΑΜΕ, για να γίνει στη χώρα τι; Τέλειωσαν οι «κομμουνιστικοί παράδεισοι» αλλά και οι αυταπάτες των δυναμικών… λύσεων.
Ο συνδικαλισμός, όπως αναπτύχθηκε την περίοδο της Μεταπολίτευσης, έχει κλείσει τον κύκλο του. Πρόσωπα αλλά και πρακτικές κινούνται μεταξύ ανυποληψίας και γραφικότητας. Το ηλεκτρονικό μητρώο εργαζομένων και η ηλεκτρονική ψηφοφορία δημιουργούν νέα δεδομένα άμεσης συμμετοχής. Η νέα εποχή φοβίζει κυρίως αυτούς που διαβάζουν τον κόσμο με τα γυαλιά του προηγούμενου αιώνα. Το νέο μπορεί και εδώ να καθυστερήσει, αλλά στο τέλος είναι βέβαιο ότι θα επικρατήσει.
