Για να είμαστε ακριβείς δεν πρέπει να μιλούμε για ένα δρόμο που συνδέει την Καλαμάτα με τον Ριζόμυλο, αλλά για ένα δρόμο που συνδέει τον αυτοκινητόδρομο του «Μορέα» με την Πυλία. Πρόκειται δηλαδή για ένα άλλο έργο συγκοινωνιακής αξίας για την Πυλία, αλλά μηδενικής σημασίας για την Καλαμάτα και τη Μεσσήνη.
Ειδικότερα, το τμήμα του δρόμου από τον κόμβο του αεροδρομίου μέχρι την Καλαμάτα όπως έχει σχεδιαστεί, αποτελεί στην κυριολεξία πεταμένα λεφτά. Προτείνεται ένας δυσλειτουργικός δρόμος αμφίβολης ωφελιμότητας για την κυκλοφορία και με πολλά ζητήματα σε σχέση με την ασφάλεια των διερχομένων. Το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας, ακόμα και αν εγκαταλείψει την παραλιακή πρόταση, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμφωνήσει με τη συγκεκριμένη χάραξη, η οποία βάζει ένα νέο δρόμο μέσα στην κατοικημένη περιοχή του Ασπροχώματος και τον περνά κάνα δυο φορές πάνω από τις σιδηροδρομικές γραμμές.
Η πρόταση που διατυπώθηκε από τον Βασίλη Τζαμουράνη για μία εναλλακτική χάραξη που θα βγάζει το δρόμο από το Ασπρόχωμα και τις κεντρικές σιδηροδρομικές γραμμές, με τη δημιουργία νέου κόμβου πριν τη γέφυρα του ΟΣΕ στη Νέα Είσοδο, είναι το ελάχιστο που χρειάζεται να γίνει αποδεκτό για να υπάρξει ομαλή διασύνδεση της Καλαμάτας με Μεσσήνη και Πυλία. Σε κάθε περίπτωση, η εναλλακτική προτεινόμενη χάραξη φτάνει από τη Νέα Είσοδο στου Αναγνωσταρά ως τετράιχνος δρόμος και δεν στέλνει τα αυτοκίνητα για βόλτα μέσα στο Ασπρόχωμα.
Η διαβούλευση αναδεικνύει ευτυχώς τα σοβαρά προβλήματα σχεδιασμού του συγκεκριμένου έργου και θα αναγκάσει τον καθέναν να τοποθετηθεί με ευθύνη και σοβαρότητα, προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις με βάση όλα τα δεδομένα και όχι με τις εμμονές και τους εύκολους αφορισμούς. Αποκαλύπτεται τέλος ότι κάποιοι έσπευσαν να αγοράσουν «γουρούνι στο σακί» ταυτιζόμενοι με μία επιλογή χαμηλού κόστους, αλλά όπως αποδεικνύεται και ελάχιστης ωφελιμότητας.
