Η πανδημία στην πρώτη της φάση αντιμετωπίστηκε με καθολική καραντίνα, προκειμένου να μην καταρρεύσει το σύστημα υγείας. Υποτίθεται ότι αμέσως μετά θα ακολουθούσε προσαρμογή του συστήματος υγείας στα νέα δεδομένα, προκειμένου να μη χρειαστεί να επιβληθεί νέα καραντίνα. Στο σύστημα υγείας έπρεπε δηλαδή να υπάρξουν οι αναγκαίες προσθήκες προσωπικού, αλλά και ο σχεδιασμός των κλινικών του με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρξει περίθαλψη όσων νοσήσουν.
Με την αύξηση των κρουσμάτων παρατηρείται ότι το σύστημα υγείας δεν είναι τόσο έτοιμο όσο απαιτούν οι συνθήκες. Εχουμε φτάσει στο παρά πέντε για να αποφασιστεί ποια νοσοκομεία θα νοσηλεύουν ασθενείς με κορονοϊό, ενώ οι καταγγελίες για ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό δίνουν και παίρνουν. Οι αρμόδιοι του υπουργείου αραδιάζουν νούμερα με προσλήψεις, οι οποίες όμως δεν φαίνεται να ικανοποιούν τις ανάγκες που υπάρχουν. Είναι φανερό ότι υπάρχει διάσταση απόψεων τόσο σε σχέση με το σχεδιασμό όσο και στον αριθμό του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού που απαιτείται για να λειτουργήσουν με εύρυθμο τρόπο τα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας.
Οι ελλείψεις ιατρικού προσωπικού στο Νοσοκομείο Καλαμάτας δεν είναι κάτι καινούργιο, έχει πολλές φορές επισημανθεί τα τελευταία χρόνια και παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, το πρόβλημα φαίνεται να παραμένει. Η διοίκηση του νοσοκομείου παρουσίασε προχθές το σχέδιο νοσηλείας των ασθενών με κορονοϊό. Η βασική πρόβλεψη είναι η μετατροπή της μιας από τις δύο Παθολογικές Κλινικές σε μονάδα κορονοϊού. Το σχέδιο αυτό φαίνεται ότι προκαλεί αντιδράσεις στο προσωπικό του νοσοκομείου, το οποίο επικαλείται τις ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό.
Η στελέχωση του νοσοκομείου με ιατρικό προσωπικό σε συγκεκριμένες ειδικότητες όπου υπάρχει έλλειψη, έχει άμεση προτεραιότητα και επείγοντα χαρακτήρα και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από το αρμόδιο υπουργείο. Την ίδια ώρα θα πρέπει να κλείσει η εκκρεμότητα με τη διοίκηση, προκειμένου να μην υπάρχει η αίσθηση της προσωρινότητας σε κανέναν. Η ύπαρξη μονάδας κορονοϊού σε ένα νοσοκομείο, όπως της Καλαμάτας, θεωρούμε ότι είναι αδιαπραγμάτευτη αναγκαιότητα. Στην κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να κινηθούν και να εργαστούν όλοι αναλαμβάνοντας ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί.
