Το θέμα αυτό έχει λήξει εδώ και χρόνια με ρυθμίσεις που έχουν γίνει. Τώρα έχουμε φτάσει στην αποστολή των λογαριασμών, δηλαδή των πλειστηριασμών. Οι τράπεζες έχουν ήδη φροντίσει να περάσουν τα δάνειά τους σε διάφορες εταιρείες διαχείρισης, για να φύγει από πάνω τους το βάρος και να μην μπορεί να ασκηθεί σε αυτές καμία πίεση. Τα περισσότερα δάνεια έχουν μεταβληθεί πλέον σε ιδιωτική υπόθεση και ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι ακριβώς σημαίνει αυτό.
Το να αγοράσει το κράτος τα χρέη από τους ιδιώτες και να τα χαρίσει σε άλλους ιδιώτες θα ήταν… μια κάποια λύση, αρκεί να συμφωνήσουμε το ποιος θα πληρώσει. Τζάμπα δεν υπάρχει. Επειδή λοιπόν είναι αδύνατο να προωθηθεί μια τέτοια λύση, καλό θα ήταν να αναπτυχθούν στοχευμένες πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση του διακανονισμού μεταξύ ιδιωτών. Να δοθεί η ευκαιρία να αποπληρωθεί με συμφωνία μέρος του δανείου κοντά στο αρχικό κεφάλαιο δανεισμού. Οι εταιρείες διαχείρισης έχουν «αγοράσει» τα δάνεια με ελάχιστο κόστος και θα πρέπει να δοθεί η ύστατη ευκαιρία στους δανειολήπτες να κρατήσουν την περιουσία τους. Άλλη λύση δεν πρόκειται να υπάρξει, ούτε πρόκειται να μην πληρώσει κανένας. Αυτό είναι καλό να ξεκαθαριστεί και να σταματήσει η πολιτική σπέκουλα και τα μεγάλα λόγια. Μικρά βήματα διευκόλυνσης μπορούν να γίνουν και εκεί χρειάζεται να επικεντρωθεί η προσπάθεια όλων.
Οι εκκρεμότητες με τα παλιά δάνεια θα πρέπει να κλείσουν, για να μπορέσουν οι τράπεζες να λειτουργήσουν στα πλαίσια της οικονομίας. Αυτό το γνωρίζουν όλοι στα πολιτικά κόμματα που ξέρουν σε ποιο πλαίσιο λειτουργεί η ελληνική και η παγκόσμια οικονομία. Δεν υπάρχει οικονομία με τράπεζες και επιχειρήσεις “ζόμπι”. Το ξεκαθάρισμα είναι αναγκαίο, προκειμένου η οικονομία να προχωρήσει. Οι λύσεις δεν είναι εύκολες και η υποκρισία περισσεύει. Οι δανειολήπτες έχουν ανάγκη από αλήθεια και όχι από ψεύτικες ελπίδες.
