Συγκεκριμένα, δημοσκοπήσεις που έγιναν πριν και μετά την κυβερνητική κρίση δείχνουν πως ούτε η Νέα Δημοκρατία ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κατορθώσει να ξεπεράσουν το 25%. Δείχνουν επίσης ότι τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ φθίνουν συνεχώς και αγγίζουν πλέον το όριο του 3% που απαιτείται για να μπει ένα κόμμα στη Βουλή. Στα αξιοσημείωτα των δημοσκοπήσεων ανήκει ακόμη το διψήφιο ποσοστό της Χρυσής Αυγής, καθώς επίσης η σταθερή “χαμηλή πτήση” των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και του ΚΚΕ. Δεν χρειάζεται λοιπόν να είναι κάποιος εκλογολόγος, για να διαπιστώσει ότι το εκλογικό σώμα δεν δίνει “ψήφο εμπιστοσύνης” στις κομματικές προτάσεις που έχουν διατυπωθεί για το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης.
Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι πολίτες ψηφίζουν το... αντίβαρο αυτού που φοβούνται πιο πολύ. Ετσι, όσοι φοβούνται πιο πολύ τις κομμουνιστικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και την έξοδο της Ελλάδας από τις Ευρωπαϊκή Ενωση ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία, εκτιμώντας ότι ο “κακός Σαμαράς” είναι καλύτερος από τον “χειρότερο “Τσίπρα”. Στον αντίποδα, όσοι φοβούνται πιο πολύ τις εθνικιστικές συνιστώσες της Νέας Δημοκρατίας, τους διορισμούς των... Μεσσήνιων και την αναβίωση του κράτους της Δεξιάς ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας ότι ο “κακός Τσίπρας” είναι καλύτερος από τον “χειρότερο Σαμαρά”. Με αυτό τον τρόπο και με βασικό κριτήριο επιλογής “το μη χείρον βέλτιστον” σχηματίζεται σταδιακά το νέο δίπολο που θα αντικαταστήσει το δίπολο εξουσίας ΠΑΣΟΚ - Νέας Δημοκρατίας, το οποίο κυριάρχησε από τη μεταπολίτευση έως τις περσινές εκλογές του 2012.
Ανοίγοντας εδώ μια μικρή παρένθεση, αξίζει να επισημάνουμε ότι ο πόλος της Νέας Δημοκρατίας δεν παραμένει σταθερός και στα δύο δίπολα: Ο πολιτικός χώρος που καλύπτεται σήμερα από τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά εξελίσσεται διαρκώς και σύντομα θα κληθεί να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, κι αν θα κυριαρχήσουν μέσα του οι εθνικιστικές κορώνες ή οι μεταρρυθμιστικές τάσεις. Κλείνοντας την παρένθεση θα διακινδυνεύσω και μια πρόβλεψη, γράφοντας ότι σύντομα το αντίπαλον δέος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ονομάζεται Νέα Δημοκρατία - είτε γιατί θα αλλάξει όνομα η γαλάζια παράταξη είτε γιατί θα πάρει τη θέση της κάποιος άλλος πολιτικός σχηματισμός, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβε στις προηγούμενες εκλογές τη θέση του ΠΑΣΟΚ.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που έχει σημασία στην πολιτική δεν είναι ούτε τα ονόματα των κομμάτων ούτε τα επικοινωνιακά προγράμματα, που συντάσσονται με μοναδικό σκοπό την αλίευση ψήφων από... χαϊδεμένα αυτιά. Αυτό που έχει σημασία στην πολιτική είναι τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζουν οι πολίτες και αν η ψήφος τους είναι θετική ή τελικώς κυριαρχεί η αρνητική ψήφος και “το μη χείρον βέλτιστον”: Δυστυχώς οι Ελληνες ψηφίζουν κυρίως για να... ψοφήσει το γαϊδούρι του γείτονα και λιγότερο επειδή κάποιο κόμμα τούς έπεισε πραγματικά ότι θα αποκτήσουν οι ίδιοι δεύτερο γάιδαρο. Ετσι το 1974 ψήφισαν Κωνσταντίνο Καραμανλή για να... φύγει η χούντα. Το 1981 ψήφισαν Ανδρέα Παπανδρέου για να... φύγει η Δεξιά. Το 1989 ψήφισαν Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για να... φύγει η “χούντα της Αλλαγής”. Το 1993 ψήφισαν Ανδρέα Παπανδρέου για να φύγει ο... Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Το 1996 ψήφισαν Κώστα Σημίτη για να... μη βγει πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ ο Ακης Τσοχζατζόπουλος. Το 2004 ψήφισαν Κώστα Καραμανλή για να... φύγουν οι “διεφθαρμένοι εκσυγχρονιστές”. Το 2009 ψήφισαν Γιώργο Παπανδρέου για να φύγει ο... Κώστας Καραμανλής που ψέλλισε ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Το 2012 έριξαν στην κάλπη ό,τι ψηφοδέλτιο βρήκαν μπροστά τους για να... φύγει το ΠΑΣΟΚ που είπε ότι τελικά όντως δεν υπάρχουν χρήματα.
Τώρα το 20% στηρίζει Σαμαρά για να μην του πάρουν οι κομμουνιστές το σπίτι όταν θα μας βγάλουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση, και άλλο ένα 20% ψηφίζει Τσίπρα για να μην του πάρουν οι τραπεζίτες το σπίτι όταν θα κυριαρχήσουν στην πολιτική ζωή οι... Μεσσήνιοι παλαιοκομματικοί και οι εθνικιστές που στηρίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Το τραγικότερο από όλα είναι ότι οι φόβοι των εγκλωβισμένων ψηφοφόρων δεν είναι απλώς αποκυήματα μιας νοσηρής φαντασίας. Δυστυχώς, δίπλα στον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας βρίσκονται επικίνδυνοι εθνικιστές που αποτελούν κίνδυνο για τη δημοκρατία, ειδικά στην περίπτωση που η οικονομική κατάσταση της χώρας επιδεινωθεί κι άλλο. Δυστυχώς επίσης, δίπλα στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν οπαδοί του Χότζα, του Τσαουσέσκου και του Στάλιν, που πιστεύουν ακόμα ότι τα... εκτρώματα της Αλβανίας, της Ρουμανίας και της Σοβιετικής Ενωσης ήταν και είναι παράδεισοι μπροστά στην καπιταλιστική κόλαση.
Ειλικρινώς δεν ξέρω ποιοι είναι οι πιο επικίνδυνοι - αν και πολύ φοβάμαι ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να παραμείνουμε εγκλωβισμένοι στην κοιλάδα της παρακμής επειδή διαπιστώνουμε ότι δεν μπορούμε να πάμε πουθενά. Μπρος Σαμαράς και πίσω Τσίπρας -ή αντίθετα αν προτιμάτε- και όποιος αντέξει...
Οσο για τα σπίτια μας…. Αυτά δε θα μας τα πάρει κανείς καθώς θα… καούν αν φασίστες και σταλινικοί προλάβουν να πιάσουν τα όπλα για να τα προστατέψουν από τους σταλινικούς και τους φασίστες αντίστοιχα.
