Συγκεκριμένα ο κ. Σαμαράς έριξε τη μεγάλη ζαριά κλείνοντας την ΕΡΤ, επειδή προφανώς πίστευε ότι η κοινή γνώμη θα χειροκροτήσει το λουκέτο της αμαρτωλής ραδιοτηλεόρασης και θα ζητήσει περισσότερες μεταρρυθμίσεις. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι έκανε στρατηγικό λάθος, ανάλογο με αυτό που έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου όταν ανήγγειλε δημοψήφισμα για την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Πλέον είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο κ. Σαμαράς δεν εκτίμησε σωστά το σοκ που θα προκαλούσε το κλείσιμο της ΕΡΤ τόσο στις οικογένειες των 700.000 δημοσίων υπάλληλων όσο και στα νοικοκυριά των χιλιάδων κομματικών πελατών που ακόμα περιμένουν διορισμό στο Δημόσιο. Ετσι λοιπόν για πρώτη φορά στη ζωή του ο κ. Σαμαράς είναι αντιμέτωπος με όσους τον στήριξαν στη φρενήρη πορεία του προς τον πρωθυπουργικό θώκο. Για πρώτη φορά ο πρωθυπουργός είναι αντιμέτωπος με τα κομματικά στελέχη που νέμονται το Δημόσιο και με τους πελάτες που περιμένουν στα βουλευτικά γραφεία για να διοριστούν μόλις τελειώσει η οικονομική κρίση. Ολοι αυτοί όταν έκλεισε η ΕΡΤ έπαθαν σοκ, καθώς διαπίστωσαν ότι καταρρέει η ασφάλεια του Δημοσίου πάνω στην οποία βασίστηκε το μεταπολεμικό αναπτυξιακό οικονομικό μοντέλο. Πριν λίγο καιρό είχαν ξαναπάθει σοκ όταν διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχουν τα λεφτά που τους είχε υποσχεθεί ο Γιώργος Παπανδρέου.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, είτε επειδή βολεύτηκαν είτε επειδή φοβούνται τις αλλαγές. Ειδικότερα οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας του Δημοσίου και των κρατικοδίαιτων ιδιωτικών επιχειρήσεων δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα γιατί δεν θέλουν να εργαστούν. Οι προνομιούχες επαγγελματικές συντεχνίες δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, γιατί φοβούνται τον ανταγωνισμό. Οι επιχειρηματίες που καταβροχθίζουν θαλασσοδάνεια θέλουν να μείνουν όλα όπως είναι για να πάρουν νέα δάνεια. Οι τραπεζίτες που χρεοκόπησαν τις τράπεζές τους αγοράζοντας ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου και παρέχοντας θαλασσοδάνεια σε κόμματα και εκδότες, θέλουν να διατηρηθεί το κράτος - πατερούλης που τους προστάτεψε για να ξαναδώσουν δάνεια σε κόμματα και εκδότες που τους στηρίζουν. Το 1/3 των Ελλήνων που εργάζεται σκληρά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, απλώς παρακολουθεί αμήχανο καθώς γνωρίζει ότι η φωνή του καλύπτεται από τον ήχο των άδειων ντενεκέδων που βαρούν ζητώντας να μην αλλάξει τίποτα.
Μια δεύτερη πικρή αλήθεια που πρέπει να παραδεχτούμε, είναι ότι δεν υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα που να θέλει ειλικρινώς να κάνει μεταρρυθμίσεις. Για την ακρίβεια όλα τα κόμματα μιλούν γενικώς και αορίστως για μεταρρυθμίσεις, ενώ στην πραγματικότητα πετούν την μπάλα στην κερκίδα προκειμένου να μην αλλάξει τίποτα. Ολα τα κόμματα θέλουν να διατηρηθεί το κράτος - πατερούλης ώστε να μπορούν να εξυπηρετούν τους πελάτες τους. Από εκεί και πέρα ο καβγάς γίνεται στη… μοιρασιά. Μετά τον εμφύλιο η Δεξιά πήρε τη μερίδα του λέοντος και το Κέντρο τα… υπόλοιπα, καθώς η Αριστερά "φιλοξενείτο" στη Μακρόνησο. Η λεόντειος διανομή του κράτους διατηρήθηκε μέχρι την πτώση της χούντας και ανατράπηκε πλήρως το 1981 με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Τότε καθιερώθηκε το σύστημα 4-4-2 σύμφωνα με το οποίο διορίζονταν στο Δημόσιο 4 από το ΠΑΣΟΚ, 4 από τη Νέα Δημοκρατία και 2 από τα κόμματα της Αριστεράς. Το σύστημα αυτό διατηρήθηκε με μικρές παραλλαγές του 5-3-2 ή 3-5-2 μέχρι που ξέσπασε η οικονομική κρίση το 2008. Ομως ακόμα και σήμερα κόμματα και πελάτες αρνούνται να παραδεχτούν ότι τελείωσε οριστικώς η εποχή του κράτους - πατερούλη.
Τα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας και πιστεύουν ακόμα ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να συντηρήσει όχι μόνο την ΕΡΤ, αλλά και όλες τις υπηρεσίες του Δημοσίου που παρήγαγαν… ελλείμματα. Με άλλα λόγια η ελληνική κοινωνία αρνείται να συνειδητοποιήσει ότι έχουν αλλάξει τα δεδομένα στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας παραγωγής και ότι η Δύση σταματά τη χρηματοδότηση των "παιδιών" που χρησιμοποίησε ως ανάχωμα στον "κουμουνιστικό κίνδυνο". Η πλειοψηφία των Ελλήνων συνεχίζει να τρέφει αυταπάτες και να πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι Αμερικάνοι θα συνεχίσουν να δανείζουν την Ελλάδα προκειμένου να συντηρηθούν οι οργανισμοί που παράγουν ελλείμματα. Κάποιοι πάλι πιστεύουν ότι θα μας δανείσουν οι Ρώσοι, οι Κινέζοι και οι Ινδοί… Σχεδόν κανένας όμως δεν θέλει να παραδεχτεί ότι το κράτος - πατερούλης μας άφησε χρόνους.
Ετσι όταν το 2009 ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής είπε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για να συντηρηθεί το κράτος - τέρας, κανένας δεν τον πίστεψε και εκλέχτηκε νέος πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου, που είπε ότι υπάρχουν λεφτά. Στη συνέχεια όταν ο Γιώργος Παπανδρέου είπε ότι δεν υπάρχουν λεφτά, κανένας δεν τον πίστεψε και στις εκλογές θριάμβευσαν όσοι έκλειναν το μάτι αφήνοντας να εννοηθεί ότι υπάρχουν χρήματα και ότι θα συνεχιστεί το πάρτι στο Δημόσιο. Τώρα και ο Αντώνης Σαμαράς λέει ότι δεν έχει λεφτά για να συντηρήσει την ΕΡΤ, αλλά κανένας δεν το πιστεύει. Είμαι σίγουρος ότι στις εκλογές θα θριαμβεύσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, επειδή κλείνουν το μάτι στους ψηφοφόρους υποσχόμενοι να διατηρήσουν την ΕΡΤ και τους άλλους οργανισμούς που παράγουν ελλείμματα.
Οι ψευδαισθήσεις θα τελειώσουν όταν γίνει κυβέρνηση τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και οποιοδήποτε άλλο κόμμα υπόσχεται να διατηρήσει το κράτος - πατερούλη και τα προνόμια των συντεχνιών. Τότε όλοι θα αντιληφθούν ότι τέλειωσε οριστικά το πάρτι και ότι θα πρέπει να αλλάξουν πολλά για να μη λένε στα Βαλκάνια σύντομα ανέκδοτα για… Ελληνα τουρίστα.
