Η τραγωδία ανοιχτά της Πύλου μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα έχει ξεχαστεί. Η γνωστή παροιμία «κάθε θαύμα τρεις ημέρες, το μεγάλο τέσσερις» θα βρει και σε αυτή την τραγωδία εφαρμογή, όπως έχει συμβεί και σε τόσες άλλες. Οι πνιγμένοι είναι… ξένοι, φτωχοί και ανεπιθύμητοι από τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών -ένας λόγος παραπάνω δηλαδή για να ξεχαστεί το θέμα γρήγορα. Την ίδια στιγμή, στις πρώτες θέσεις της επικαιρότητας παίζει μέρες τώρα η φρικτή δολοφονία στην Κω. Η άτυχη Πολωνή φέρεται πως βιάστηκε και στραγγαλίστηκε από μετανάστη από το Μπαγκλαντές. Οι συνειρμοί και οι συνδέσεις γίνονται αριστοτεχνικά και όποιος θέλει να δει πώς, μπορεί να κάνει μια βόλτα στα σόσιαλ μίντια για να καταλάβει.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η διερεύνηση του ναυαγίου και το τι μπορούσαν να κάνουν και δεν έκαναν οι ελληνικές αρχές, περνά σε δεύτερη μοίρα. Κάποια στιγμή μετά από χρόνια μπορεί να έρθει μια καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όπως έγινε με την υπόθεση στο Φαρμακονήσι, αλλά τότε ποιος θα θυμάται και ποιος θα ενδιαφέρεται. Εδώ είναι και το κρίσιμο σημείο, ελάχιστοι πολίτες ενδιαφέρονται για να μάθουν το πώς και το γιατί έγινε το συγκεκριμένο δυστύχημα. Αυτό μπορεί να είναι ανατριχιαστικό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Οι περισσότεροι δεν θέλουν τους ξένους στην πόρτα τους και ζητούν από τις αρχές αυτό να διαφυλάξουν. Να το πούμε διαφορετικά, πολιτικό κόστος έχει όποιος αφήνει τους μετανάστες να… λιάζονται στις πλατείες, όχι αυτός που αποτρέπει με κάθε μέσο και τρόπο την είσοδο στη χώρα. Οι λόγοι που οδηγούν σε αυτές τις συμπεριφορές είναι πολλοί και δεν πρέπει να παραβλέπονται. Είναι δύσκολη η συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετικές θρησκείες, κοινωνική οργάνωση, έθιμα και πολιτισμό. Σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο στην Ελλάδα είναι πλειοψηφική η άρνηση φιλοξενίας μεταναστών. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θέλουν να σταματούν τις ροές οι χώρες εισόδου, αλλά χύνουν κροκοδείλια δάκρυα όταν προκύπτει μια τραγωδία.
Οι μετανάστες δεν πρόκειται να σταματήσουν τα ταξίδια θανάτου. Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα προσφέρουν εισιτήριο… θανάτου σε έναν… παράδεισο. Η αποτροπή δεν θα είναι εύκολη και δυστυχήματα παρόμοια θα υπάρξουν και στο μέλλον. Η περιοχή θα πρέπει να μάθει να ζει με αυτή τη νέα πραγματικότητα και να οργανωθεί. Οι αποθήκες του λιμανιού αποτελούσαν μέχρι τώρα μια κάποια λύση, αλλά είναι εμφανώς ακατάλληλος χώρος για φιλοξενία ταλαιπωρημένων ανθρώπων που βγαίνουν από τη θάλασσα. Ας βελτιώσουμε έστω αυτό για λόγους ανθρωπιάς.
panagopg@gmail.com
