Οι επιχειρήσεις που έχουν εξωστρέφεια – πέρα από την έκτακτη φορολογία που τους επιβλήθηκε -  δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια αυτό; Πόσοι όμως έχουμε κατανοήσει πόσο σημαντικό είναι να έχεις επιχειρήσεις που δεν θα φτιάχνουν προϊόντα για μια μικρή αγορά όπως η Ελληνική, και άρα άμεσα εξαρτώμενες από αυτή, αλλά να απευθύνονται σε όλο τον κόσμο; Πόσες φορές έχουμε ακούσει ότι τα ποιοτικά αγροτικά προϊόντα που παράγουμε θέλουν σωστή τυποποίηση και προώθηση στο καταναλωτή; Όλα αυτά συνυπάρχουν στην επιτυχία των δύο εταιρειών που προαναφέραμε και αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να κατανοήσουν όλοι. Στο νέο περιβάλλον θα μείνουν επιχειρήσεις που θα απευθύνονται στις αγορές του κόσμου.

Το «ρίξτε λεφτά στην αγορά» μέσω δανεισμού -ιδιωτικού ή δημοσίου - για να τονωθεί η κατανάλωση και να στηριχθούν οι επιχειρήσεις μας έχει αφήσει χρόνους. Οι τράπεζες για τα επόμενα χρόνια δεν πρόκειται να δώσουν διακοποδάνεια ενώ το δημόσιο δεν πρόκειται να βρει δανεικά για να αυξήσει μισθούς και να εξασφαλίσει νέες δουλειές. Τα πράγματα έχουν αλλάξει όχι μόνο στη χώρα μας αλλά συνολικά στην παγκόσμια οικονομία και όσο αυτό γίνει κατανοητό από όλους μας τόσο πιο εύκολη θα είναι η προσαρμογή. Η νέα οικονομία σε παγκόσμιο επίπεδο σαρώνει τα πάντα και όποιος δεν αλλάξει απλώς θα παρασυρθεί. Ο φόβος οδηγεί στην απομόνωση και αυτή σε μεγαλύτερη μιζέρια και φτώχεια. Η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από την εξωστρέφεια. Από την αναζήτηση ρόλου στο νέο περιβάλλον που δημιουργείται μέσα από καινοτόμες ιδέες και προϊόντα που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες που δημιουργούνται. Χρειαζόμαστε ένα νέο κοσμοπολιτισμό ανθρώπων και επιχειρήσεων που θα οδηγήσει σε έξοδο από την κρίση.

Η ανάπτυξη υποδομών και κυρίως των οδικών δεν γίνεται για τις ιδιωτικές μετακινήσεις, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά για την μεταφορά προϊόντων. Γι’ αυτό χρηματοδοτούνται τα διευρωπαϊκά δίκτυα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτό είχαν τεράστια σημασία οι άρσεις των δασμών που υπήρξαν στα σύνορα. Γι’ αυτό δεν πρέπει να μετράμε με το πόσο συχνά θα περνάμε τα διόδια εμείς μόνο για να πάμε στην Πάτρα ή την  Ολυμπία να δούμε τα Αρχαία. Θα πρέπει να μετράμε και με το τι βήματα θα κάνει ο πρωτογενής τομέας, ο τουρισμός και άλλοι κλάδοι της οικονομίας δηλαδή το αναπτυξιακό αποτέλεσμα μετά την κατασκευή τέτοιων  έργων. Αυτό δηλαδή που πρέπει να μας προβληματίζει είναι το πόσα και ποια προϊόντα πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα θα μεταφέρονται σε αυτούς τους οδικούς άξονες. Η Ολυμπία Οδός δεν είναι δηλαδή έργο αναψυχής αλλά αναπτυξιακό εργαλείο. Το έργο αυτό αν μας κινητοποιήσει με ορθό τρόπο και είμαστε εύστοχοι σε εξωστρεφείς επιλογές τότε θα σταματήσουμε να βράζουμε στο μίζερο παρόν και θα δούμε με άλλο μάτι το μέλλον. Δεν είναι δύσκολο αλλά χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να ξεφύγει κανείς από τις Σειρήνες της μιζέριας και του αδιεξόδου.

panagopg@gmail.com