Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος τεχνικός, για να διαπιστώσει την προβληματική αποκατάσταση του δρόμου στα σημεία όπου τοποθετείται ο νέος αγωγός ύδρευσης Φ800. Όλος ο δρόμος, από την Άνθεια, την Αιθαία και μέχρι την είσοδο της Θουρίας, έχει σοβαρά προβλήματα, που τα διαπιστώνει όποιος περνά από την παλαιά εθνική οδό. Το πρόβλημα το βλέπουν και το παραδέχονται και όσοι έχουν την ευθύνη για τη συντήρηση του συγκεκριμένου οδικού άξονα. Είναι χαρακτηριστικές οι πρόσφατες δηλώσεις του αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας Στάθη Αναστασόπουλου.

Το πρόβλημα το βλέπουν και το αντιλαμβάνονται όλοι. Τι κάνουν, όμως, για την αντιμετώπισή του; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, που καταλήγουν στο γνωστό περί «παθογένειας» στην παραγωγή δημόσιων έργων. Η παθογένεια, όμως, δεν είναι φυσικό φαινόμενο, αλλά το αποτέλεσμα των ελλειμματικών δράσεων πολιτικών παραγόντων, που αναλώνονται σε διαπιστώσεις και παρουσίες σε εκδηλώσεις. Αν η κακή αποκατάσταση του δρόμου δεν αφορούσε ένα δημόσιο αγαθό, αλλά το σπίτι του πολιτικού παράγοντα που εμπλέκεται στη συγκεκριμένη υπόθεση, είναι βέβαιο ότι δεν θα το άφηνε έτσι. Θα ξεπερνούσε εμπόδια και παθογένειες και θα επέβαλε την ορθή αποκατάσταση του οδοστρώματος. Ακόμα και αν χρειαζόταν να διατάξει την παύση των εργασιών και την έκπτωση του εργολάβου από το έργο.

Το έργο του αγωγού ύδρευσης της Καλαμάτας μπορεί να είναι σημαντικό, να έχει καθυστερήσει και να υπάρχει κίνδυνος απώλειας της χρηματοδότησης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να διαλυθεί ο δρόμος, αξίας εκατομμυρίων ευρώ. Επιπρόσθετα, ο τρόπος αποκατάστασης του οδοστρώματος είναι αυτό που φαίνεται ως κακοτεχνία, και ο καθένας μπαίνει σε σκέψεις για το τι ακριβώς γίνεται στο μέρος του έργου που δεν φαίνεται.

Η παραγωγή δημόσιων έργων στη χώρα είναι προβληματική, και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάποιοι βολεύονται από τη συγκεκριμένη συνθήκη. Αφήνουν να διαιωνίζεται μια κακή κατάσταση, γιατί κανένας δεν αντιδρά με τον τρόπο που θα το έκανε αν επρόκειτο για την περιουσία και το σπίτι του. Γκρινιάζουν, ανταλλάσσουν επιστολές και αυστηρές προειδοποιήσεις χωρίς να πηγαίνουν καμιά υπόθεση «κάτω κάτω». Δεν θέλουν να μπλέκουν και να σπαταλούν ενέργεια αντιμετωπίζοντας παθογένειες. Είναι προφανώς καλύτερα όταν ασχολούνται με πίτες και καρναβάλια. Ενδεχομένως, για κάποιους, οι παθογένειες να είναι και ωφέλιμες, γιατί δημιουργούνται ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν. Οι παθογένειες ανακυκλώνουν πολιτικά πρόσωπα και πολιτικές.

panagopg@gmail.com