Η Ελλάδα κατατάσσεται στη 19η θέση παγκοσμίως ως προς τον κίνδυνο να ξεμείνει από νερό, σύμφωνα με στοιχεία του World Resources Institute και έκθεση της Deloitte, που εκπονήθηκε για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης. Οι αριθμοί δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού: την περίοδο 2001-2022 οι απολήψεις νερού για ύδρευση αυξήθηκαν κατά 139%, λόγω και της τουριστικής ανάπτυξης. Η χώρα μας δαπανά τον μεγαλύτερο όγκο νερού ανά εκτάριο αρδευόμενης γης στην Ευρωπαϊκή Ένωση -και μάλιστα πολύ υψηλότερο σε σύγκριση με άλλες μεσογειακές χώρες με παρόμοιες κλιματικές συνθήκες. Παρά τη μείωση της γεωργικής δραστηριότητας, η χρήση νερού για άρδευση όχι μόνο δεν έχει περιοριστεί, αλλά παραμένει σταθερά υψηλή.
Το πρόβλημα επιτείνεται από τη μείωση των επιφανειακών υδάτινων πόρων και την αυξανόμενη εξάρτηση από γεωτρήσεις, με αποτέλεσμα την υφαλμύρωση των υδάτων. Παρά τις αυξημένες βροχοπτώσεις των τελευταίων μηνών, τα αποθέματα στους ταμιευτήρες των υδροηλεκτρικών της ΔΕΗ βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά. Η εικόνα είναι ανησυχητική και απαιτεί άμεσες παρεμβάσεις. Τα στοιχεία προειδοποιούν για ένα εφιαλτικό μέλλον.
Την περασμένη εβδομάδα, ο δήμαρχος Καλαμάτας αποκάλυψε ότι η πόλη παραλίγο να μείνει χωρίς νερό το Πάσχα λόγω υπερκατανάλωσης. Τα έργα αναβάθμισης του δικτύου ύδρευσης, ωστόσο, προχωρούν με ρυθμό... χελώνας, ενώ η αβεβαιότητα για το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση τους επόμενους μήνες είναι έντονη.
Στον αγροτικό τομέα, η ελαιοκαλλιέργεια χωρίς άρδευση δεν έχει μέλλον. Οι γεωτρήσεις για την κάλυψη των αρδευτικών αναγκών οδηγούν ολοένα και συχνότερα σε υφάλμυρα νερά. Η ανάγκη αξιοποίησης των υδάτινων πόρων της Μεσσηνίας για ύδρευση και άρδευση είναι πλέον επιτακτική. Έχει κατεπείγοντα χαρακτήρα. Οι μεμονωμένες επισκέψεις σε υπουργικά γραφεία και οι γενικόλογες υποσχέσεις δεν έχουν πια καμία αξία -ούτε επικοινωνιακά.
Η περιοχή έχει ανάγκη από ένα ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης των υδάτων, καθώς και από την επιτάχυνση των έργων που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Αν ο αγωγός ύδρευσης χρειαστεί 5-6 χρόνια για να φτάσει στην Καλαμάτα, τότε είναι βέβαιο ότι η πόλη θα διψάσει. Και στον τομέα των αρδευτικών δικτύων, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με τους ίδιους αργούς ρυθμούς που παρατηρήθηκαν στο έργο του Φιλιατρινού φράγματος.
Απαιτείται αλλαγή αντίληψης και κυρίως επίγνωση πως δεν υπάρχει πια χρόνος για χάσιμο. Οι συναντήσεις, οι ευχές και οι γενικόλογες διακηρύξεις πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε πραγματική δράση. Δράση που θα φέρει μετρήσιμο αποτέλεσμα.
panagopg@gmail.com
