Η εξέλιξη αυτή κάθε άλλο παρά απρόβλεπτη ήταν, αφού τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Νέα Δημοκρατία είναι οι πρώτοι που δεν θέλουν ν' αλλάξει τίποτα στην ελληνική οικονομία, και γι' αυτό πετούν συνεχώς την μπάλα στην κερκίδα προκειμένου να κερδίσουν χρόνο.
Βεβαίως ο χρόνος αυτός πληρώθηκε ήδη ακριβά από τους Ελληνες πολίτες, αλλά αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει τις ηγεσίες των δύο κομμάτων. Για την ακρίβεια το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι η επιβίωση... της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Οπως φαίνεται όμως, και τα δύο κόμματα είναι καταδικασμένα να σβήσουν μέσα στην οικονομική ύφεση, για το μέγεθος της οποίας φέρουν τεράστιες ευθύνες. Οι ψηφοφόροι παντού στον κόσμο εκδικούνται τις περικοπές στο εισόδημά τους και τιμωρούν με αφανισμό τα κόμματα που τις προκάλεσαν.
Μοιραία λοιπόν όλα τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν πια πάνω στον ΣΥΡΙΖΑ που καλείται να ωριμάσει πριν... ενηλικιωθεί, και να διαχειριστεί τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση 10 χρόνια μετά την ίδρυσή του. Για να διαχειριστεί όμως την κρίση θα πρέπει προηγουμένως να πείσει το εκλογικό σώμα ότι μια αριστερή κυβέρνηση δεν θα θέσει σε κίνδυνο το εισόδημα και τις περιουσίες των πολιτών. Εννοείται ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η Νέα Δημοκρατία θα υπερπροβάλουν τον  κίνδυνο απώλειας εισοδήματος και περιουσιών που θα μπορούσε να δημιουργηθεί εξαιτίας της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτιμώ όμως ότι το έλλειμμα αξιοπιστίας των δύο αυτών κομμάτων είναι πλέον τόσο μεγάλο, που κανένας δεν θα τους πίστευε ακόμα κι αν έλεγαν σε συνέδριο Φυσικής ότι “η βαρύτητα στη γη έλκει τα υλικά σώματα και προκαλεί την πτώση τους στην επιφάνειά της όταν αφεθούν ελεύθερα”. Γι' αυτό κάθε φορά που θα κινδυνολογεί κάποιος νεοδημοκράτης ή κάποιος πασόκος, η εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ θα αυξάνεται, κάνοντας τους δανειστές να αναρωτιούνται για ποιο λόγο ο Ελληνας ψηφοφόρος αγνοεί την πτώση του Χρηματιστηρίου και τις αναλύσεις του δυτικού Τύπου.
Αυτές τις απορίες όμως τις έχει μόνο όποιος εμπιστεύτηκε τον... Στουρνάρα και τον Γιακουμάτο περιμένοντας να κάνουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Θα μου πείτε, και ποιον να εμπιστεύονταν η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ, αφού αυτούς εμπιστεύτηκε η ελληνική κοινωνία; Δεν έχω καμία αντίρρηση, αλλά σίγουρα οι πολίτες θα εμπιστεύονταν περισσότερο την τρόικα αν αυτή είχε στριμώξει τους Ελληνες κυβερνήτες ζητώντας τους να κάνουν μεταρρυθμίσεις και όχι οριζόντιες περικοπές. Δυστυχώς όμως η τρόικα δέχτηκε πρόθυμα τις οριζόντιες περικοπές, κι έτσι έγινε εξίσου αναξιόπιστη με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία στα μάτια του εκλογικού σώματος. Τον ίδιο βαθμό αναξιοπιστίας έχουν και τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, καθώς στήριξαν άκριτα όλα αυτά τα χρόνια την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική και το εκάστοτε σύστημα της διαφθοράς. Τέλος, αναξιόπιστη είναι και η επιχειρηματική ελίτ (θεωρώ περιττό να εξηγήσω για μια ακόμα φορά ότι δεν υπάρχει εθνική αστική τάξη), η οποία προτίμησε να βγάλει τα λεφτά της στην Ελβετία εκτιμώντας ότι οι διωκτικές αρχές δεν θα κινηθούν εναντίον τους κι ότι η λίστα Λαγκάρντ θα περάσει στην ιστορία ως... ανέκδοτο.
Ουσιαστικά λοιπόν το εκλογικό σώμα έχει βεβαιωθεί ότι είναι επικίνδυνοι ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, επιχειρηματική ελίτ, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τραπεζίτες, ενώ διατηρεί τις αμφιβολίες του για τον ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί και πέρα, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αμβλύνει ή να εντείνει τις αμφιβολίες των ψηφοφόρων. Για παράδειγμα: Αν ξεχειλίσουν τα ψηφοδέλτιά του και οι τηλεοπτικοί δέκτες με γνωστούς για το παρελθόν τους... πασόκους, οι αμφιβολίες θα μετατραπούν σε εκλογική συρρίκνωση. Οι αμφιβολίες, επίσης, από συνιστώσα  θα γίνουν εκλογική τάση αν η κοινή γνώμη αντιληφθεί ότι ορισμένοι ονειρεύονται πραγματικά να κάνουν την Ελλάδα σοβιετική δημοκρατία.
Σε κάθε περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ αναμετριέται μόνο με τον εαυτό του γιατί οι μεγάλοι του αντίπαλοι  έχουν χάσει την αξιοπιστία τους. Το ποιος θα νικήσει... σε επόμενο άρθρο.