Στη σημερινή Σύνοδο Κορυφής θα κριθεί, καταρχήν, αν η χώρα θα συνεχίσει στην ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση – αυτά πάνε πακέτο, μην τρέφει κανένας αυταπάτες ότι «θα ρίξει κανόνι» σε ΔΝΤ και ΕΚΤ και θα παραμείνει μέλος της Ε.Ε. Με βάση όσα έχουν γίνει γνωστά τις τελευταίες ώρες φαίνεται να αποφεύγεται η ρήξη και να απομακρύνεται ο κίνδυνος της απομόνωσης της χώρας από το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Το αν η απομάκρυνση του κινδύνου θα έχει μόνιμα ή προσωρινά χαρακτηριστικά είναι αυτό που ουσιαστικά θα κριθεί σήμερα. Θα δοθεί, δηλαδή, μια λύση που θα βάζει τα πράγματα σε ένα δρόμο ή θα έχουμε άλλον ένα νέο κύκλο αβεβαιότητας.
Η αβεβαιότητα έχει στοιχήσει στην οικονομία και όπως όλα δείχνουν θα την πληρώσουμε όλοι μας πολύ ακριβά. Ο τελικός λογαριασμός δεν έχει ακόμα γίνει. Το βάρος του είναι πολιτικά ασήκωτο, γιʼαυτό και υπάρχει ο κίνδυνος για μοιραίο δυστύχημα. Οι διαρκείς αναβολές, με δημιουργικές ασάφειες ή μη, δεν είναι πολιτική αλλά επικοινωνιακή διαχείριση του προβλήματος. Αν για την οικονομική κατάρρευση της χώρας φταίει το παρασιτικό παλαιοκομματικό σύστημα άλλο τόσο ευθύνεται και η αναβλητικότητα του «άστο για αργότερα». Η πολιτική της καθυστέρησης και της αναβολής κρίσιμων και δύσκολων αποφάσεων αποδείχτηκε εξίσου καταστροφική για την οικονομία.
Εδώ που έχουμε φτάσει δεν χωρούν άλλες αναβολές. Σε λίγο δεν θα υπάρχει στην κυριολεξία τίποτα για να διασωθεί, ενώ, όπως έδειξαν οι συγκεντρώσεις της περασμένης εβδομάδας, θα ακολουθήσει ακραία και διχαστική αντιπαράθεση. Είναι ώρα αποφάσεων και αυτό αφορά όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα και αν υπάρξει συμφωνία, η υλοποίηση της είναι το μεγάλο ζητούμενο. Αν συνεχίζουμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, θα φτάσουμε σύντομα ξανά στην ανάγκη για μια νέα συμφωνία, για ένα νέο «πρόγραμμα διάσωσης». Για να μην συμβεί αυτό θα πρέπει αφενός να μην ξεφύγουν οι δημοσιονομικοί στόχοι και αφετέρου να ληφθούν μέτρα που θα περιορίζουν τα φαινόμενα σπατάλης και διαφθοράς. Η επανεκκίνηση της οικονομίας, για να πραγματοποιηθεί, απαιτεί άρση των περιορισμών και των δεσμεύσεων από κατεστημένα συμφέροντα και πρακτικές. Αυτό δεν είναι εύκολο και για να επιτύχει χρειάζεται μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική συμμαχία, η οποία, δυστυχώς, σήμερα δεν είναι υπαρκτή.
Η επίτευξη, σήμερα, συμφωνίας θα βάλει τις βάσεις για να κλείσει ο κύκλος της αντιπαράθεσης μνημόνιο – αντιμνημόνιο. Θα δημιουργήσει τις συνθήκες για να ανοίξει η συζήτηση σε άλλη βάση. Η αντιπαράθεση είναι μεταξύ προόδου και συντήρησης. Δημιουργίας ευκαιριών σε μια οικονομία ανοικτών συνόρων ή μια Βαλκανική μιζέρια περιορισμών και ρυθμίσεων. Δικαιοσύνη με βάση το Ευρωπαϊκό κεκτημένο ή εθνικοσοσιαλιστικές θλιβερές παραστάσεις καταδίκης πολιτικών αντιπάλων. Είναι καιρός να τελειώσουν τα παραμύθια. Ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα στην ασφάλεια της ευρωζώνης και του δημοκρατικού κεκτημένου της Ε.Ε. Όλα τα άλλα είναι για να περνούν την ώρα τους θεωρητικολογούντες του τίποτα και εμμονικοί υπερασπιστές μοντέλων που το μόνο που προσέφεραν στους πολίτες τους ήταν φτώχεια, δυστυχία, πολιτισμική και κοινωνική παρακμή. Η συμφωνία σήμερα μπορεί να βάλει τέλος σε έναν κύκλο ψευδαισθήσεων και να ανοίξει μια νέα σελίδα δημιουργίας για τη χώρα. Ελπίζουμε να υπάρξει. Και η επόμενη «κρίσιμη μέρα» για τη χώρα να αργήσει πολύ να ξανάρθει.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην Ελευθερία της Δευτέρας 22-6-2015
panagopg@gmail.com
