Η Σπάρτη λοιπόν έρχεται κοντύτερα και θα απέχει από την Καλαμάτα, χρονικά, όσο η Πύλος και η Κυπαρισσία. Το παράδοξο που δημιουργείται είναι πλέον προφανές. Τίθεται, έτσι, το ερώτημα τι γίνεται με τα οδικά έργα τα οποία έχουν πολλαπλώς εξαγγελθεί αλλά και σχεδιαστεί προκειμένου να διασυνδεθεί η Καλαμάτα με τις υπόλοιπες πόλεις της Μεσσηνίας. Τα πράγματα εδώ δεν είναι καθόλου αισιόδοξα. Οι κυβερνητικοί παράγοντες όλο γενικόλογες υποσχέσεις είναι, αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο που να οδηγεί σε μια συγκεκριμένη πορεία. Το Καλαμάτα- Ριζόμυλος, που έχει μελετητική ωριμότητα και θα μπορούσε να δημοπρατηθεί άμεσα, έχει εμπλακεί σε μια διελκυστίνδα διαφορετικών επιδιώξεων μεταξύ οικοπεδούχων, τοπικών παραγόντων και επιχειρηματικών συμφερόντων που ευνοεί την αναβολή της όποιας απόφασης. Το κλίμα που έχει δημιουργηθεί έχει δώσει την ευκαιρία στους κυβερνητικούς παράγοντες να σφυρίζουν αδιάφορα και να σπρώχνουν το χρόνο προς τα πίσω.
Η παραλιακή χάραξη, που έχει μελέτη, επανεξετάζεται, ενώ υποτίθεται ότι ο ΜΟΡΕΑΣ θα αναλάβει την εκπόνηση όλων των μελετών, αλλά δεν έχει διευκρινιστεί αν θα αφορά την παραλιακή χάραξη ή την βελτίωση του υπάρχοντος δρόμου, ούτε αν ο δρόμος θα φτάνει μέχρι την Πύλο και μέσα από ποιο χρηματοδοτικό πλαίσιο. Στο τμήμα Τσακώνα – Καλό Νερό, που αφορά την Τριφυλία, υπάρχει απόλυτο τέλμα- να σημειωθεί ότι δεν έχει ακόμα πραγματοποιηθεί καμία δημοπρασία ούτε στο δρόμο Πάτρα- Πύργος. Η φοβερή ιδέα να σαλαμοποιηθεί το έργο και να πάρουν όλοι από ένα κομμάτι, όπως αναμενόταν, οδηγεί σε ρυθμούς χελώνας και επανάληψη διαδικασιών που συναντούσαμε στα δημόσια έργα τις δεκαετίες του 80 και του 90. Οι αναβολές των δημοπρασιών γεννούν βέβαια ελπίδες ότι θα συνειδητοποιηθεί, έστω την ύστατη ώρα, το αδιέξοδο της συγκεκριμένης διαδικασίας και θα ακολουθηθεί στο τέλος η μόνη μέθοδος που μπορεί να φτιάξει δρόμο, αυτή της παραχώρησης.
Την περασμένη εβδομάδα την περιοχή επισκέφθηκε ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, Τέρενς Κουίκ, και, παρότι ρωτήθηκε, δεν είπε τίποτα για τα οδικά έργα της περιοχής. Ο σκοπός της επίσκεψης του, παρότι δεν φάνηκε να έχει έναν προφανή λόγο, θεωρήθηκε ότι ήταν ενημερωτικός. Σύμφωνα με την κυρίαρχη εκτίμηση ήρθε να πάρει κλίμα για την παραχώρηση της Μαρίνας και του λιμανιού της Πύλου και να δει πώς διαμορφώνονται οι αντιδράσεις στην υπόθεση του Κυπαρισσιακού κόλπου. Το τι ακριβώς θα αποφασιστεί σε επίπεδο Μαξίμου για τα δυο αυτά ζητήματα θα φανεί σύντομα, οπότε θα ξέρουμε ποιον τελικά άκουσε και από ποιον επηρεάστηκε ο υπουργός παρά το πρωθυπουργώ. Το ερώτημα είναι: υπήρχε από πλευράς τοπικών παραγόντων η άσκηση πίεσης ώστε να ξεκολλήσουν τα δυο μεγάλα οδικά έργα της Μεσσηνίας;
Οι τοπικοί κυβερνητικοί παράγοντες θα πρέπει να σταματήσουν να κρύβονται και να βγουν μπροστά, ειδικά στο θέμα του Καλαμάτα- Ριζόμυλος- Πύλου. Αν το έργο δεν ενταχθεί τώρα - με την αξιοποίηση και του ΜΟΡΕΑ για την ολοκλήρωση της μελέτης - στο τρέχον ΕΣΠΑ, δεν πρόκειται να γίνει για τα πολλά επόμενα χρόνια. Σήμερα, την ώρα που ο υπουργός θα κόβει την κορδέλα του τμήματος Λεύκτρου- Σπάρτης, καλό θα ήταν να του επισημανθεί ότι για να κοπεί κορδέλα και στη Μεσσηνία τα επόμενα χρόνια θα πρέπει και η σημερινή κυβέρνηση να εντάξει την κατασκευή ενός μεγάλου δρόμου, και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να υπάρξει ενδιαφέρον που θα εκδηλωθεί με συγκεκριμένες πράξεις: Τη δημοπράτηση του δρόμου Καλαμάτα- Ριζόμυλος – Πύλου όπως έχει σχεδιαστεί και έχουν τρέξει οι μελέτες του. Και την προκήρυξη σύμβασης παραχώρησης για το δρόμο Πάτρα- Τσακώνα, με τις γνωστές εξαιρέσεις σε Καϊάφα κ.λπ, αξιοποιώντας πόρους και του πακέτου Γιούνκερ που χρηματοδοτεί έργα μόνο μέσω ΣΔΙΤ. Τα πράγματα είναι απλά και χρειάζονται καθαρές κουβέντες, όλα τα άλλα είναι για να έχουμε να …λέμε.
