Αναφερόμασταν χθες -με αφορμή το πρόβλημα με τη διάθεση της πατάτας- στην ανάγκη που υπάρχει οι δήμοι να αναλάβουν πρωτοβουλίες στήριξης των αγροτών της περιοχής τους. Να δημιουργήσουν, λέγαμε, γραφεία αγροτικής ανάπτυξης τα οποία θα συμβουλεύουν και θα κατευθύνουν τους αγρότες δημότες τους σε προγράμματα, δράσεις, αλλά και συνέργειες προκειμένου να αξιοποιούνται ευκαιρίες και να μειώνεται το κόστος παραγωγής.
Στη θεωρία ωραία τα λες, μας είπε ένας φίλος που επικοινώνησε και μας διηγήθηκε τι έγινε σε κάποιον δήμο (εκτός Μεσσηνίας, για να μην παρεξηγιόμαστε) όπου ο δήμαρχος είχε τη φαεινή ιδέα να κάνει γραφείο αγροτικής ανάπτυξης.
Ο δήμαρχος εκείνος λοιπόν, για να φτιάξει το γραφείο, προσέλαβε γεωπόνο μετά από προκήρυξη που έκανε -βρισκόμαστε σε προ μνημονίου εποχή-, μετέφερε και δυο υπαλλήλους από άλλες διοικητικές υπηρεσίες, και τους ζήτησε να ενημερωθούν για τα προγράμματα που "τρέχουν" και να ανοίξουν διάλογο με τους παραγωγούς της περιοχής, ώστε να αναπτυχθούν δράσεις και να βοηθηθούν οι αγρότες. Μετά όμως από μερικούς μήνες, κατά τους οποίους το γραφείο όλο κάτι έκανε και τίποτα δεν έκανε, ο γεωπόνος ζήτησε να γίνει προϊστάμενος της υπηρεσίας Πρασίνου! Ο υπάλληλος γεωπόνος ισχυρίστηκε ότι έχει τα τυπικά προσόντα που απαιτεί η συγκεκριμένη θέση και ποσώς τον ενδιαφέρει τι ήθελε να κάνει ο δήμαρχος όταν τον προσλάμβανε. Επιπρόσθετα, όπως καταλαβαίνουμε όλοι, το να βλέπεις πώς κουρεύουν το γκαζόν στα παρτέρια και να ρουφάς φραπεδιά στην απέναντι καφετέρια είναι πολύ πιο ευχάριστο από το να τρέχεις να συνεννοηθείς με τον κάθε «βλάχο» για το αν πρέπει να φυτέψει κρεμμύδια ή μπρόκολα. Υπάρχει και ο κίνδυνος να του μείνουν απούλητα τα μπρόκολα και να σε ζαλίζει κάθε μέρα. Ασε, καλύτερα στο... πράσινο.
Ο δήμαρχος, όπως ήταν απολύτως φυσιολογικό, αντέδρασε και προσπάθησε να κάνει ό,τι μπορεί για να μην ικανοποιηθεί το αίτημα κατάληψης της θέσης του προϊσταμένου. Αποτέλεσμα; Οχι απλώς δεν πέτυχε τίποτα, αλλά βρέθηκε και διπλά χρεωμένος: Κατηγορήθηκε από τη μια μεριά ότι δεν θέλει να κάνει προϊστάμενο τον προσοντούχο, γιατί θέλει να κρατήσει στη θέση εκείνη τον δικό του πολιτικό φίλο, ενώ από την άλλη το γραφείο έμεινε στα χαρτιά, διότι ο δυσαρεστημένος γεωπόνος ασχολιόταν με τις μύγες που περνούσαν από το παράθυρό του και επιδιδόταν στον άνισο αγώνα εξοντώσεώς τους. Ο «αδικημένος» γεωπόνος εννοείται ότι ταυτόχρονα ξεκίνησε ανένδοτο αγώνα κατά του δημάρχου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως πολιτικό κόστος στις μικροκοινωνίες που αναπαράγουν διηγήσεις χωρίς πολλές φορές να ξέρουν τα ακριβή περιστατικά.
Τελικό αποτέλεσμα; Ο δήμαρχος που προσέλαβε το γεωπόνο, αντί να αποκτήσει φίλο τον ευεργετηθέντα, απέκτησε έναν εχθρό σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο - και βέβαια γραφείο για την υποβοήθηση των αγροτών δεν λειτούργησε ποτέ. Ο επόμενος δήμαρχος... αποκατέστησε την αδικία, ο νέος προϊστάμενος Πρασίνου μεγαλουργεί στο γκαζόν, ενώ ο δήμαρχος με τις φαεινές ιδέες μετράει τις χαμένες ψήφους που του στοίχισαν την επανεκλογή του.
Αυτά ακούν οι δήμαρχοι και σου λένε «κάτσε στ' αυγά σου και κάνε καμιά αναπλασούλα, αν χρειαστεί βγάλε κάνα ψήφισμα κι έναν δεκάρικο πάνω στο τρακτέρ, και άσε τους θεωρητικούς να λένε παραμύθια για συνέργειες και υποβοήθηση των αγροτών».
Η συγκεκριμένη ιστορία δείχνει ακριβώς πόσο δύσκολο είναι να γίνουν πράγματα σε έναν τομέα όπου τα πρόσωπα και οι προστατευτικοί περιορισμοί βάζουν τόσο πολλά εμπόδια, που ελπίζει κανείς μόνο σ' ένα παράθυρο ευκαιρίας και σε άτομα που έχουν μεράκι και φιλότιμο. Οχι ότι αυτό απουσιάζει - άλλωστε εδώ στη Μεσσηνία και ειδικότερα στην Τριφυλία υπάρχει τρανό παράδειγμα για το πώς ένας δημόσιος λειτουργός μπορεί να υποβοηθήσει σοβαρά την αγροτική παραγωγή και να κάνει κυριολεκτικά θαύματα. Αυτό όμως είναι η εξαίρεση, γιατί ο κανόνας είναι αυτό που προαναφέρθηκε.
Και επειδή προφανώς για όλα δεν φταίει το... γκαζόν, απαιτείται να υιοθετηθεί ένας νέος τρόπος λειτουργίας, που θα βάζει τέλος σε όλα αυτά που μας κρατούν στη σημερινή καταστροφική μας στασιμότητα.
panagopg@gmail.com
