Ανυπολόγιστο το βάθος της οικονομικής κρίσης, στα Τάρταρα η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος αλλά φαίνεται πως αυτό δεν έχει γίνει κατανοητό από πολλούς παράγοντες της αυτοδιοίκησης. Παρά το γεγονός ότι η κρίση χειροτερεύει διαρκώς, δεν είναι λίγοι εκείνοι που… αβγαταίνουν τις αμειβόμενες θέσεις, προσλαμβάνουν συγγενείς και φίλους εαυτών και αλλήλων και χρηματοδοτούν ανερυθρίαστα την προσωπική τους προβολή με γενναία κονδύλια σε μέσα για δραστηριότητες που θα έπρεπε να έχουν κόψει με το μαχαίρι.
Το πάρτι με το δημόσιο χρήμα συνεχίζεται, το πελατειακό σύστημα ζει και βασιλεύει, η "σαπίλα" στις σχέσεις με τα μέσα χρηματοδοτείται από εκείνους που φωνάζουν ότι το… παλιό είναι σάπιο. Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό της αυτοδιοίκησης σε μεγάλο βαθμό αδυνατεί να αντιληφθεί τις αλλαγές που γίνονται και κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μειώσει ακόμη περισσότερο την αξιοπιστία του στα μάτια των πολιτών.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που "ζορίζονται" όταν αντιλαμβάνονται πως άμεσα ή έμμεσα αυτές οι αναφορές αφορούν την προσωπική τους δραστηριότητα και επιστρατεύουν δικαιολογίες από το σύνηθες οπλοστάσιο που διαθέτει η "πολιτική της έκπτωσης": Επικαλούνται τα έξοδα που κάνουν από τη θέση τους ακόμη και για να κεράσουν… καφέ ή να πάρουν τηλέφωνο. Προτάσσουν ως ασπίδα το "νόμιμο" ξεχνώντας ότι στην πολιτική κύρια παράμετρος είναι το "ηθικό". Αναδεικνύουν το ασήμαντο σε σπουδαίο για να δικαιολογήσουν την αλόγιστη δαπάνη.
Το κακό βεβαίως ξεκινάει από τη νομοθεσία η οποία "επιβάλλει" τις αμοιβές που κατόρθωσαν να αλλοτριώσουν το πολιτικό προσωπικό και να λειτουργήσουν ως μέσα εξαγοράς (πολιτικών) συνειδήσεων από τον εκάστοτε "αρχηγό" της αυτοδιοικητικής μονάδας. Επιτρέπει την τρύπα να γίνει… δίφυλλη πόρτα με τις προσλήψεις στρατιών άσχετων "ειδικών" με μοναδικό κριτήριο την τακτοποίηση ημετέρων ή και τη μετατροπή ορισμένων σε… ημέτερους. Βλέπει μόνον τη νομιμότητα και όχι τη σκοπιμότητα της δαπάνης με αποτέλεσμα σημασία να έχει ο τύπος και όχι η ουσία.
Εννοείται πως όλοι στην αυτοδιοίκηση γνωρίζουν τι γίνεται, ουδείς όμως αντιμετωπίζει συνολικά και εκ βάθρων το πρόβλημα που δεν είναι μόνον οικονομικό αλλά πρωτίστως πολιτικό και ηθικό ακριβώς γιατί στηρίζεται στο χρήμα. Στο μέσο εκείνο που υποκαθιστά φιλίες, ανθρώπινες σχέσεις, διάθεση για ανιδιοτελή προσφορά. Αξίες τεράστιες που δεν αποτιμώνται σε χρήμα, ως εκ τούτου δεν μπορούν να εξαγοραστούν και σήμερα είναι αναγκαίες περισσότερο από ποτέ.
Οι πάνω τα γνωρίζουν και τα ανέχονται, οι κάτω τα γνωρίζουν και τα εκμεταλλεύονται, οι απέξω τα γνωρίζουν και αγανακτούν. Εκ των πραγμάτων οι πρακτικές αυτές τροφοδοτούν αντιδράσεις που δεν φιλοδοξούν να πάρουν βραβείο για "πολιτική ορθότητα", εκφράζουν όμως την έλλειψη εμπιστοσύνης των απέξω και στους από πάνω και στους από κάτω. Και αν σήμερα η ιστορία παίρνει μπάλα τους βουλευτές και τα κόμματα, αύριο ίσως έρθει η σειρά των παραγόντων της αυτοδιοίκησης. Δυστυχώς πολλοί δεν έχουν αντιληφθεί ότι η κρίση δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά βαθιά κρίση αξιών και πολιτικής εκπροσώπησης που αφορά όλους και όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr