"Σταματήστε να παράγετε σκουπίδια" θα μπορούσε να είναι ένα σύνθημα του καιρού. Ενα σύνθημα με πολλαπλή σημασία που δεν έχει να κάνει μόνον με την καθαριότητα και την ανάγκη διαχείρισης της υπόθεσης αυτής. Μια απαίτηση που είναι συμβατή με τις συνθήκες κρίσης οι οποίες δημιουργούνται αλλά και με την ανάγκη αλλαγής των καταναλωτικών προτύπων που έχουν συμβάλει στη δημιουργία της.
Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι όχι μόνον δεν παράγουν σκουπίδια, αλλά αναζητούν σε αυτά την τροφή τους. Φαινόμενο το οποίο διευρύνεται διαρκώς και έχει φύγει πλέον από τον κύκλο των οικονομικών μεταναστών. Τραγική αντίφαση μιας κοινωνίας η οποία εν πολλοίς δεν έχει συνειδητοποιήσει την έκταση και το βάθος της κρίσης. Και προσπαθεί ακόμη να βρει… παρηγοριά στις υποσχέσεις των πολιτικών που εμφανίζονται πολλές φορές ως θαυματοποιοί. Είτε για να πείσουν σχετικά με την ορθότητα των σκληρών και βίαιων μέτρων, είτε για να πείσουν ότι διαθέτουν την… μαγική συνταγή που δεν γνωρίζει ο αντίπαλος. Ο δρόμος τον οποίο τραβά η Ευρώπη οδηγεί με βεβαιότητα στη χρεωκοπία ανεξαρτήτως της μορφής που θα πάρει σε κάθε χώρα και ο διαφορετικός είναι το ζητούμενο για τις πολιτικές δυνάμεις που αντιστρατεύονται το νεοφιλελευθερισμό.
Πολιτική η εισαγωγή αλλά αναγκαία για να γίνει αντιληπτό ότι το "σταματήστε να παράγετε σκουπίδια" δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σύνθημα ορισμένων "περίεργων" με… οικολογικές ιδιοτροπίες, αλλά ως πολυσήμαντη αναγκαιότητα της εποχής μας. Εχει πρωτίστως σχέση με την οικονομία του νοικοκυριού και την πολυτελή αντίληψη που διακατέχει ακόμη και σήμερα τμήματα της κοινωνίας. Αρκεί να ρίξει μια ματιά κάποιος στους κάδους σκουπιδιών για να διαπιστώσει ότι παρά τη μείωση του όγκου, σε αυτούς φθάνουν ακόμη τρόφιμα, ρούχα και αντικείμενα. Η οικονομία του νοικοκυριού δεν μπορεί παρά να συνδέεται με την ανακύκλωση σε όλες τις εκφράσεις της. Τίποτε (ή σχεδόν τίποτε για να είμαστε ρεαλιστές) δεν θα πρέπει να φθάνει στους κάδους με τα σύμμεικτα σκουπίδια. Και γιατί στη ζωή μας πρέπει να μπει υποχρεωτικά πλέον το μέτρο, αλλά και γιατί οτιδήποτε περισσεύει μπορεί να είναι χρήσιμο και να ξαναμπαίνει στη ζωή μας μέσα από διαφορετικούς δρόμους. Ανακύκλωση, ανταλλαγή, φιλανθρωπία είναι μερικά από τα στοιχεία ενός νέου τρόπου αντιμετώπισης αυτού που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε άχρηστο, παλιό και… περισσευούμενο.
Από εκεί και ύστερα ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα είναι το κόστος διαχείρισης. Εδώ και πολύ καιρό από τη στήλη είχαμε επισημάνει το πρόβλημα και οι εξελίξεις έρχονται να δικαιώσουν τις εκτιμήσεις μας. Η "αραίωση" των δρομολογίων αποκομιδής είναι ορατό στοιχείο της ανάγκης περιορισμού του κόστους και προσαρμογής σε συνθήκες που δημιουργούνται ανεξαρτήτως προθέσεων του δήμου. Το "τσάμπα" της χωματερής τελείωσε και το αυξημένο κόστος του οποιουδήποτε τρόπου διαχείρισης κάποια στιγμή θα μετακυλιστεί άμεσα στους πολίτες που έχουν ματώσει οικονομικά.
Ενόψει της κατάστασης που δημιουργείται οι δήμοι θα πρέπει να δουν από μηδενική βάση την υπόθεση και οι πολίτες να στερήσουν τη χαρά από τους βιομήχανους των σκουπιδιών να θησαυρίσουν από το… υστέρημά τους που μετατρέπεται σε σκουπίδια.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr