Αργά ή γρήγορα ο αυτοκινητόδρομος θα φθάσει στο τέλος του. Αν αυτός θα περιλαμβάνει και τον περιφερειακό της Καλαμάτας ή θα στρίβει από τον κόμβο Καρέλια για Αθηνών και Νέα Είσοδο, δεν είναι κάτι το οποίο μετά βεβαιότητας μπορεί κάποιος να προβλέψει. Αυτό το γνωρίζουν οι επιτελείς των υπουργείων οι οποίοι συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις φροντίζουν να κρύβουν την αλήθεια.
Ετσι καλώς εχόντων των πραγμάτων, η διαδρομή από Αθήνα προς Καλαμάτα και αντιστρόφως θα είναι… κοντινή εκδρομή, αν και αρκετά αλμυρή λόγω διοδίων.
Κάπου εδώ αρχίζει και το πρόβλημα: Ο ταξιδιώτης φθάνει στην Καλαμάτα ανέτως αλλά στη συνέχεια θα πρέπει να αρχίσει ο Γολγοθάς του ταξιδιού στο εσωτερικό του νομού. Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία διαδρομή χωρίς πολύ σοβαρά προβλήματα και ως εκ τούτου ο αυτοκινητόδρομος θα βγαίνει… ξινός σε όσους επιχειρήσουν το ταξίδι προς την ενδοχώρα.
Αναζητώντας την αιτία των προβλημάτων θα την εντοπίσουμε στον τρόπο με τον οποίο έγινε η διαχείριση αυτής της υπόθεσης τα προηγούμενα χρόνια σε όλα τα επίπεδα. Οι περισσότεροι ονειρεύτηκαν ουσιαστικά αυτοκινητόδρομους μέχρι τα χωριά τους. Καταστρώθηκαν μεγαλεπήβολα σχέδια και δαπανήθηκαν τεράστια ποσά σε μελέτες οι οποίες παραμένουν ανενεργές και εν πολλοίς ανεφάρμοστες. Ως συνήθως σε αρκετές περιπτώσεις ορισμένοι ήθελαν τους δρόμους στα μέτρα τους, με αποτέλεσμα να μην προχωρήσει τίποτε ακόμη και εκεί που υπήρχε πιθανότητα υλοποίησης έργου. Εχουμε ακόμη και άλλες περιπτώσεις πολυδάπανων έργων τα οποία είτε κατασκευάστηκαν με προβληματικό τρόπο, είτε δεν εντάσσονταν σε ένα σύστημα ιεράρχησης προτεραιοτήτων.
Κάπως έτσι φθάσαμε στη σημερινή κατάσταση, με τα ευρώ να δίνονται με το σταγονόμετρο, με τις κάννουλες του Δημοσίου κλειστές και τα ευρωπαϊκά προγράμματα ουσιαστικά να περιορίζονται σε χρηματοδοτικό εύρος λόγω της αδυναμίας καταβολής της εθνικής συμμετοχής. Κατά πως φαίνεται όμως, όλα αυτά δεν πτοούν τους τοπικούς παράγοντες καθώς δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα ένας ανασχεδιασμός παρεμβάσεων ή σκέψεις για ηπιότερες επεμβάσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν σημαντικά την κατάσταση στο πλαίσιο των σημερινών οικονομικών συνθηκών.
Ο εύκολος δρόμος για τους τοπικούς παράγοντες είναι οι αμέτρητες υποσχέσεις και η υιοθέτηση όλων των αιτημάτων. Οι υποσχέσεις ξεχνιούνται και πάντοτε βρίσκεται ένας τρόπος για να ξεχαστούν όταν έρθει η ώρα του απολογισμού. Δικαιολογίες άλλωστε βρίσκονται εύκολα σε κάθε περίπτωση. Από την άλλη πλευρά η υιοθέτηση όλων των αιτημάτων είναι άνευ κόστους όταν δεν διαχειρίζεσαι μια υπόθεση μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι οι δρόμοι πρέπει να βελτιωθούν. Στις σημερινές συνθήκες όμως μπορούν να γίνουν περιορισμένα πράγματα από εκείνα που σχεδιάστηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Οι λύσεις θα πρέπει να αναζητηθούν από τους τοπικούς παράγοντες σε πνεύμα συνεννόησης αλλά και διεκδίκησης των αναγκαίων πόρων, εφόσον υπάρξει ένα ρεαλιστικό σχέδιο και όχι ένας μακρύς κατάλογος αιτημάτων.

Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr