Αμέτρητες φορές εδώ και πολλά χρόνια έχουμε αναφερθεί στην εικόνα που παρουσιάζει ο δρόμος από το Ασπρόχωμα προς τη Μεσσήνη. Για μια ακόμη φορά τονίζουμε πως η κατάσταση είναι απερίγραπτη και γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη τη νύχτα. Χωρίς φωτισμό, με τα αυτοκίνητα των τσιγγάνων να κάνουν πρόβες για το… ράλι "Ακρόπολις", με άλογα και γαϊδούρια στη μέση του δρόμου και ενίοτε μαστουρωμένους που κάνουν… οχτάρια για να διασχίσουν το δρόμο, οι οδηγοί περνούν λαχτάρες μέχρι να κάνουν τη διαδρομή των 4-5 χιλιομέτρων.
Τα πράγματα φθάνουν στο μη παρέκει και επιτέλους κάποιοι θα πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά προβλήματα, τα οποία οι αυτοδιοικητικοί αλλά και υπηρεσιακοί παράγοντες κάνουν πως δεν βλέπουν. Από τη στήλη αυτή προειδοποιούμε πως αν δεν ληφθούν πρωτοβουλίες και δεν αστυνομευτεί επαρκώς αυτή η περιοχή, πολύ σύντομα θα έχουμε ληστείες στη μέση του δρόμου και εμφάνιση τραγικών καταστάσεων.
Ο δρόμος δεν είναι ανεξάρτητος από τα όσα συμβαίνουν γύρω από αυτόν και εθελοτυφλεί όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι έχει δημιουργηθεί μια ζώνη που εκτείνεται σε ολόκληρη την περιοχή του κάμπου, όπου η παραβατική συμπεριφορά είναι κανόνας και ουδεμία σχέση έχει με τις θεωρίες του κοινωνικού αποκλεισμού των τσιγγάνων. Ναρκωτικά και όπλα είναι στην ημερήσια διάταξη, καλλιέργειες και κάθε είδους μεταλλικός εξοπλισμός δεινοπαθούν από τις καθημερινές επιδρομές, ενώ οι κλοπές στα σπίτια είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο. Το γεγονός ότι ο κάμπος είναι δαιδαλώδης με το δίκτυο αγροτικών δρόμων και διαθέτει αμέτρητες κρυψώνες, κάνει πιο εύκολη τη δράση των συμμοριών που λυμαίνονται την περιοχή.
Αμέτρητα περιστατικά έχουν καταγραφεί και οι αρχές γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει σε αυτή την περιοχή που ορίζεται από τη Μεσσήνη μέχρι το Ασπρόχωμα και από το συνδετήριο δρόμο μέχρι τη βορειότερη πλευρά του κάμπου. Πλην όμως όλοι σηκώνουν ψηλά τα χέρια, ο ένας ρίχνει ευθύνες στον άλλον και τελικά εκείνο που μένει είναι ένας διευρυνόμενος κύκλος ανομίας που έχει νομιμοποιητική βάση στην κοινωνική ιδιαιτερότητα και τρέφεται από την εμφανή αδυναμία στοιχειώδους ελέγχου της κατάστασης.
Δυστυχώς έτσι όπως πάνε τα πράγματα, η περιοχή που περιγράφουμε οδηγείται στην ερήμωση. Οταν κάποιος δεν μπορεί να καλλιεργήσει, δεν αισθάνεται ότι μπορεί να κοιμηθεί στο σπίτι του ασφαλής και δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα στοιχειώδη δικαιώματα που έχει, μόνον από σοβαρή ανάγκη θα συνεχίσει να μένει στην περιοχή.
Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, πλην όμως εκείνο που διαπιστώνουμε είναι πως κανένας δεν αναζητά… λύση. Ολοι όμως οφείλουν να σκύψουν στο πρόβλημα, να επεξεργαστούν στρατηγικές και λύσεις, να απαλλάξουν και τους ίδιους τους τσιγγάνους από εκείνους που χτίζουν γκέτο για να λειτουργήσουν ως ασπίδα της παρανομίας.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr