Η προώθηση της κατασκευής των αυτοκινητόδρομων μέσω συμβάσεων παραχώρησης αποτελούσε απόδειξη προόδου και ανάπτυξης της χώρας. Στην Ελλάδα ακολουθήσαμε αυτό που έκαναν οι άλλοι με καθυστέρηση μερικών δεκαετιών. Η οικονομική κρίση έθεσε εν αμφιβόλω συνολικά την πορεία της χώρας, με αποτέλεσμα να σταματήσουν σχεδόν όλα τα έργα που κατασκευάζονταν με τη συγκεκριμένη μέθοδο. Καμιά τράπεζα και κανένας ιδιώτης δεν ήθελε να χάσει τα λεφτά του σε μια χώρα που ήταν έτοιμη να εγκαταλείψει την Ευρώπη και να επιστρέψει στην περήφανη εποχή της ΜΟΜΑΣ!
Οι ιδιώτες που ανέλαβαν την κατασκευή των δρόμων περίμεναν αρχικά να δουν τι θα γίνει και στη συνέχεια ζήτησαν να αναπροσαρμοστούν οι συμβάσεις. Θα περάσουν πολλά χρόνια για να φτάσει η Ελλάδα του σήμερα στο επίπεδο που ήταν όταν υπογράφηκαν οι πρώτες συμβάσεις, και αυτό δεν μπορεί να παραγνωριστεί. Παρά τα αντιθέτως λεχθέντα από διάφορους συνωμοσιολόγους της κακιάς ώρας οι συμβάσεις δεν ήταν χαριστικές. Αν ήταν έτσι, θα είχαν γίνει τώρα όλοι οι αυτοκινητόδρομοι για να εισπράττουν οι ευνοημένοι τα ακριβά διόδια. Δεν θα έψαχναν, ειδικά οι ξένες εταιρείες, τρόπο για να απεμπλακούν από τις συγκεκριμένες επενδύσεις. Κάποια στιγμή πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε τα γεγονότα και να σταματήσουμε να ασκούμαστε στην καραγκιοζιλίκια λογιστική του λαϊκισμού που έχει μόνιμο ιστορικό μέτωπο με την ιδιωτική πρωτοβουλία και την επιχειρηματική δράση.
Ο νέος αυτοκινητόδρομος Καλαμάτας - Αθήνας που κατασκευάστηκε με σύμβαση παραχώρησης έχει μια μικρή αστοχία με βύθιση στην παλιά κοίτη Παμίσου που η εταιρεία προσπαθεί να αντιμετωπίσει με συνεχείς παρεμβάσεις. Φαντάζεται ο καθένας τι θα γινόταν αν αυτό το πρόβλημα εμφανιζόταν σε δρόμο που είχε κατασκευάσει το Δημόσιο με την παλιά μέθοδο. Πόσα λαϊκά δικαστήρια και πόσοι τόνοι λάσπης θα εκτοξεύονταν κατά παντός υπευθύνου! Επιπρόσθετα, πόσα επιπλέον χρήματα θα απαιτούνταν αλλά και πότε θα γινόταν η αναγκαία παρέμβαση, καθώς η πληγή θα έμενε για χρόνια ανοιχτή χαρίζοντας σε όλους βολικές βεβαιότητες.
Η χώρα δείχνει ότι σταδιακά βρίσκει το βηματισμό της εγκαταλείποντας αδιέξοδες επιλογές. Η πλειοψηφία των πολιτών αντιλαμβάνεται ότι αν «δεν πληρώσεις, δεν παίρνεις» και απομονώνει τα κινήματα των τζαμπατζήδων και των εύκολων λύσεων. Οι αυτοκινητόδρομοι αν δεν γίνουν με τη συγκεκριμένη μέθοδο, σε μια χώρα που θα βρίσκεται στη μεγάλη αίθουσα της Ευρώπης, δεν θα γίνουν ποτέ. Το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε τελική φάση οι συζητήσεις για τη συνέχιση των έργων στους δρόμους και εξετάζεται η χρηματοδοτική συμβολή της Ευρωπαϊκής Ενωσης μέσω υπολοίπων του ΕΣΠΑ. Ολες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι το τμήμα Πάτρα - Πύργος της Ολυμπίας Οδού -που αφορά άμεσα την περιοχή μας- θα ενισχυθεί χρηματοδοτικά από πόρους του ΕΣΠΑ προκειμένου να προχωρήσει αμέσως η κατασκευή του.
Η προοπτική αυτή για να μετατραπεί σε πραγματική θετική εξέλιξη για την περιοχή μας θα πρέπει να συμπεριλάβει τουλάχιστον το τμήμα Τσακώνα - Καλό Νερό. Το παράθυρο ευκαιρίας που έχει ανοιχτεί θα πρέπει να μετατραπεί σε αναπτυξιακή πόρτα για την περιοχή μας. Οσοι κάνουν τη συγκεκριμένη οδική διαδρομή γνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι το συγκεκριμένο τμήμα. Η σύνδεση με τη Δυτική Ελλάδα αλλά και η ενδονομαρχιακή επικοινωνία περνά μέσα από την κατασκευή του συγκεκριμένου τμήματος που αποτελεί και τώρα το πιο δύσκολο κομμάτι του δρόμου. Ο δρόμος της Καλαμάτας με την Αθήνα έδωσε άλλη δυναμική στην περιοχή και αυτό το αναγνωρίζουν πλέον όλοι. Εύκολα, λοιπόν, μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας πόσο σημαντικός είναι ο συγκεκριμένος δρόμος που θα δίνει εύκολη και ασφαλή πρόσβαση στο βασικό λιμάνι της Ελλάδας προς την Ευρώπη, αυτό της Πάτρας, αλλά και σε παγκόσμια μνημεία όπως η Αρχαία Ολυμπία. Η άμεση παρέμβαση των τοπικών παραγόντων σε αυτή την κατεύθυνση αποτελεί αυτονόητη υποχρέωση. Τον τρόπο και τη μέθοδο οφείλουν να τη βρουν και να την κάνουν γνωστή σε όλους μας, γιατί μέχρι σήμερα βλέπουμε μια αμήχανη στάση αναμονής η οποία δεν προσέφερε και δεν προσφέρει τίποτα.
panagopg@gmail.com
