Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν έχει επιτευχθεί αλλά με τη διεύρυνση αυτού του τομέα της οικονομίας, υπήρξε ορμητική διείσδυση κάθε είδους σπορέλαιων στις ελαιοπαραγωγικές περιοχές.
Από την πλευρά τους οι τοπικοί παράγοντες περιορίστηκαν σε ευχολόγια και δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν ούτε αυτά που είχαν υποσχεθεί. Ενα ξεφύλλισμα σε εφημερίδες της τελευταίας εικοσαετίας θα αποκάλυπτε το μέγεθος της απόστασης λόγων και έργων, αλλά και τις προσωπικές ευθύνες εκείνων οι οποίοι από θέση ευθύνης σε αυτοδιοίκηση και φορείς, χειρίστηκαν αυτή την υπόθεση.
Δεν πρόκειται για εύκολη υπόθεση καθώς οι επαγγελματίες -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- αντιστέκονται σθεναρώς σε πρωτοβουλίες καθιέρωσης της αποκλειστικής χρήσης ελαιολάδου. Ενώ η βιομηχανία σπορέλαιων έχει τεράστια συμφέροντα και προωθεί τα προϊόντα της μέσω των εμπορικών δικτύων. Η επισήμανση είναι αναγκαία για να εξηγηθούν και ορισμένα φαινόμενα τα οποία μόνο έκπληξη προκαλούν.
Χρήσιμο είναι να δούμε τις διαπιστώσεις του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) για το θέμα αυτό, σε αυστηρή ανακοίνωση την οποία εξέδωσε προσφάτως: «Ποιος δεν γνωρίζει ότι στην πλειοψηφία των επιχειρήσεων μαζικής εστίασης του νησιού το ελαιόλαδο έχει υποκατασταθεί σχεδόν πλήρως, ιδίως στα τηγανητά που απορροφούν το 70% της συνολικής κατανάλωσης λιπαρών, από άλλα υποβαθμισμένης γευστικής και υγιεινής αξίας φυτικά ή και ζωικά λάδια! Αρα, η πρωτοβουλία για καθιέρωση έστω και μερικώς της χρήσης ελαιολάδου μόνο στα πρωινά των ξενοδοχείων, όπως πρόσφατα ανακοινώθηκε, είναι μεν θετική αλλά ουδόλως επαρκής για να στηρίξει και να εδραιώσει μια γενικά θετική και ελκτική γαστρονομική εικόνα του κρητικού τουρισμού. Το ίδιο και οι γαστρονομικές εκθέσεις, γευσιγνωσίας κ.λπ. που καλώς οργανώνονται τελευταία σε διάφορες χώρες, αλλά στην πράξη δεν έχουν συνεπή συνέχεια στο τοπικό επίπεδο».
Η συνέχεια μόνο σκεπτικισμό μπορεί να προκαλεί για τον τρόπο που υποδέχονται οι επαγγελματίες τέτοιες πρωτοβουλίες: «Το δίκτυο "ΕλαιοΓευσίες" το οποίο επανίδρυσε ο ΣΕΔΗΚ και στο οποίο συμμετέχουν κυρίως επιχειρήσεις εστίασης και έχει σαν κύριο χαρακτήρα του την αποκλειστική χρήση ελαιολάδου σε όλα ανεξαιρέτως τα φαγητά, εδέσματα και ιδίως τα τηγανητά, αποτελεί μια φιλόδοξη πρωτοβουλία στην οποία με δυσκολία βρέθηκαν μόλις 40 επιχειρήσεις της Κρήτης για να δηλώσουν συμμετοχή, απόδειξη υπέρ του κλίματος χρήσης σπορέλαιων!»
Η παρέμβαση του ΣΕΔΗΚ βγάζει πίκρα καθώς είναι μια προσπάθεια η οποία εξελίσσεται εδώ και μήνες σε όλη την Κρήτη όπου υπάρχουν χιλιάδες καταστήματα εστίασης τα οποία αρνούνται να συνταχθούν στην προσπάθεια προβολής και προώθησης ελαιολάδου. Και κατά έναν τρόπο εξηγεί το γεγονός ότι μετά τους πρώτους "δεκάρικους" στη Μεσσηνία, οι τοπικοί παράγοντες ανέκρουσαν πρύμναν και έθαψαν την υπόθεση αυτή, όπως και τόσες άλλες που υποψιάζονταν πως θα μπορούσαν να έχουν πολιτικό κόστος.
Το θέμα τίθεται και πάλι σε συζήτηση, νύξεις έγιναν τελευταίως από το νεοσύστατο σύλλογο καταστημάτων που καλύπτουν αυτόν τον επαγγελματικό κλάδο. Δεν γνωρίζουμε πού μπορεί να οδηγήσουν αυτές, ορισμένα πράγματα όμως θα πρέπει να επισημανθούν και πάλι: Τοπική γαστρονομία με σπορέλαια και κακής ποιότητας ελαιόλαδα δεν υπάρχει και πολλοί από εκείνους που το ισχυρίζονται διαπράττουν απάτη εκ συστήματος. Το μεσσηνιακό ελαιόλαδο θα συνεχίσει να αποτελεί αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους Ιταλούς, όσο οι επισκέπτες το ταυτίζουν με αυτό που εισπράττουν ως τοπική κουζίνα. Εχει φθάσει η ώρα να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους αλλά και τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες!
Ηλίας Μπιτσάνης
