Με τις φράσεις αυτές ολοκληρώνει το άρθρο της που αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο πριν από λίγες ημέρες, η Στέλλα Αϊλαμάκη που είναι ξενοδόχος στην περιοχή Σητείας της Κρήτης αλλά και δημοτική σύμβουλος στον ομώνυμο δήμο. Η ίδια, όπως διαπιστώσαμε από την αναζήτηση, συμμετέχει στην Επιτροπή Τουρισμού του δήμου και η εν λόγω παρέμβαση αποτελεί και μια διαφορετική λογική από το τουριστικό μοντέλο που προωθείται από μεγάλους ομίλους, μια λογική που είναι συμβατή με τη λειτουργία και τις δυνατότητες που έχουν οι μικρότερες μονάδες με τοπικά χαρακτηριστικά.
Η γενίκευση, που συμπυκνώνεται στη λέξη "καθημερινότητα", ξεκινά από μια πολύ απλή επιχειρηματική κίνηση. Οπως περιγράφει η κ. Αϊλαμάκη, στην Κάτω Ζάκρο Σητείας "η τουριστική σεζόν έχει φτάσει στο τέλος της. Οι ξενοδόχοι κάνουν τον απολογισμό της χρονιάς και σχεδιάζουν έναν ήσυχο χειμώνα για να ανακτήσουν δυνάμεις για τη νέα τουριστική περίοδο". Και αιφνιδίως εμφανίζονται Αγγλοι τουρίστες για να εξερευνήσουν την περιοχή. Η ίδια περιγράφει τον τρόπο που σκέφθηκε: "Μία από τις δραστηριότητες που θεώρησα καλό ως ξενοδόχος να υλοποιήσω στα πλαίσια προώθησης της περιοχής και της επιμήκυνσης των επαγγελματικών μου δραστηριοτήτων, ήταν η γνωριμία με τα αγροτικά προϊόντα του τόπου μας και η επαφή των επισκεπτών με τους ντόπιους κατοίκους. Να γνωρίσουν την κουλτούρα τους και να ζήσουν την καθημερινότητά τους".
Εννοείται ότι τέτοια περίοδο η επιλογή ήταν λιομάζωμα και το αποτέλεσμα αποτυπώνεται στην ενθουσιώδη περιγραφή: "Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπεις μηχανικούς, αρχιτέκτονες και μέλη του Αγγλικού Κοινοβουλίου, να διασκεδάζουν στο λιόφυτο όπως τα μικρά παιδιά στο λούνα παρκ. Να απολαμβάνουν το κουλουκόψωμο, τις ελιές, τα μιστροφτάκια και το ντόπιο κρασί, καθισμένοι στα σακιά και στα λιόπανα σαν να βρίσκονται σε high class gourmet εστιατόριο".
Σύζευξη λοιπόν τουρισμού και γεωργίας, καθώς όλα αυτά είναι "ένας απλός και άκρως αποτελεσματικός τρόπος προώθησης αυτού του προϊόντος (και όχι μόνο) μέσω της άμεσης γνωριμίας του με τον μελλοντικό καταναλωτή".
Βεβαίως το περιστατικό που περιγράφεται δεν αποτελεί "πανελλαδική πρωτοτυπία". Αλλωστε προσφάτως στη Μεσσηνία για μια ακόμη φορά το ταξιδιωτικό γραφείο "Τριγκιλίδα" υλοποίησε το πρόγραμμα "Λιομάζωμα στη Μεσσηνία" στην ίδια λογική. Ενώ πρωτοβουλίες μικρότερης κλίμακας αναλαμβάνουν διάφορες μικρές επιχειρήσεις στη Νότια Πελοπόννησο οργανώνοντας τριήμερα συγκομιδής ελαιολάδου που συνδυάζουν διακοπές, αγροτική ζωή αλλά και προμήθεια του προϊόντος μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας.
Σημασία έχει η γενίκευση και η προτροπή στην αυτοδιοίκηση (αλλά και τους ενδιαφερόμενους ξενοδόχους ή τουριστικούς επιχειρηματίες) να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την προβολή ενός μοντέλου διακοπών που φέρνει σε επαφή τους επισκέπτες με την καθημερινότητα της κάθε περιοχής. Μια επαφή με πολλαπλή ωφέλεια και μέσα από διαφορετικά κανάλια. Είναι γνωστό ότι ο αγροτουρισμός στην κλασική και ολοκληρωμένη μορφή του βρίσκεται σε "νηπιακή" κατάσταση και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι σε συνθήκες κρίσης μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς γενναία στήριξη. Ως εκ τούτου απαιτούνται συνέργειες της αυτοδιοίκησης και εκείνων που δραστηριοποιούνται στον τουριστικό τομέα, έτσι ώστε να αναπτυχθούν προγράμματα "αγροτουρισμού" από τις ξενοδοχειακές μονάδες τα οποία ασφαλώς δεν περιορίζονται στην περίοδο της ελαιοσυγκομιδής. Κάποια περιοχή της χώρας θα εκμεταλλευτεί αυτή τη δυνατότητα και "θα κάνει όνομα" στην τουριστική αγορά. Γιατί αυτή να μην είναι η Μεσσηνία;
Ηλίας Μπιτσάνης
[Η φωτογραφία είναι από το πρόσφατο λιομάζωμα Δανών στη Μεσσηνία]
