Ενώ όμως γράφτηκαν πολλά καυστικά σχόλια για την παρουσία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στην αντίστοιχη συγκέντρωση στη Φλώρινα, η διαμαρτυρία της “γαλάζιας” υποψήφιας πέρασε ασχολίαστη επειδή προφανώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θεωρεί απολύτως φυσιολογικό από τη μία να υποστηρίζει την απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς και από την άλλη τα στελέχη του να ψαρεύουν ψήφους σε διαδηλώσεις κατά της πώλησης των μονάδων. Και μη μου πει κάποιος ότι η Εύη Τατούλη είναι ένα τυχαίο στέλεχος και ότι οι “γαλάζιοι” βουλευτές δεν πήγαν στη συγκέντρωση, γιατί θα αναγκαστώ να υπενθυμίσω ότι εκτός από υποψήφια βουλευτής είναι κόρη του περιφερειάρχη Πέτρου Τατούλη που εκλέχτηκε με τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας και γι’ αυτό οφείλει να είναι περισσότερο προσεκτική από ένα απλό μέλος της Νέας Δημοκρατίας.
Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την παρουσία της κ. Τατούλη στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη Μεγαλόπολη, έχει η αδυναμία της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας να επιβάλει πειθαρχία στο κόμμα. Οπως φαίνεται, και ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να κατακτήσει την εξουσία έχει αποφασίσει να συμπορευτεί ακόμα και με αυτούς που ενδεχομένως συγκρουστεί μαζί τους στο μέλλον αν αποδειχτεί αποφασισμένος να εφαρμόσει την πολιτική που ευαγγελίζεται. Θα συμπορευτεί με τον ίδιο τρόπο που συμπορεύτηκε ο Αλέξης Τσίπρας με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, το Θανάση Πετράκο και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου μέχρι το δημοψήφισμα του 2015. Εννοείται ότι τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και ο κ. Μητσοτάκης έχουν αποφασίσει να προεδρεύουν σε πολυσυλλεκτικά κόμματα επειδή γνωρίζουν ότι όποιος επιχείρησε να πορευτεί με ξεκάθαρες απόψεις είτε έμεινε εκτός Βουλής, όπως ο φιλελεύθερος Στέφανος Μάνος και ο αριστερός Παναγιώτης Λαφαζάνης, είτε βλέπει το διψήφιο εκλογικό ποσοστό με τα κιάλια, όπως το ΚΚΕ.
Βεβαίως όλα αυτά πιθανόν να αλλάξουν αν και εφόσον καθιερωθεί το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, αλλά μέχρι τότε θα κυριαρχούν στην πολιτική ζωή τα πολυσυλλεκτικά κόμματα που έχουν την ικανότητα να γοητεύουν τους ψηφοφόρους στο όνομα μιας μεγάλης ιδέας (πατριωτικής ή σοσιαλιστικής) και ταυτόχρονα να συσπειρώνουν γύρω τους όσους φοβούνται την αντίπαλη ιδεολογία (που η προπαγάνδα την θέλει κομμουνιστική ή εθνικιστική). Για την ιστορία και μόνο να αναφέρουμε ότι πριν τη δικτατορία των συνταγματαρχών κυβερνούσαν τα πολυσυλλεκτικά κόμματα στο όνομα του υπερπατριωτισμού και του αντικομμουνισμού, τη μεταβατική περίοδο 1974 -1981 γκρεμίστηκε το αλάθητο του υπερπατριωτισμού με το δίλημμα “Καραμανλής ή τανκς” και από το 1981 έως σήμερα κυριαρχούν οι υπερπατριωτικές σοσιαλιστικές αντιδεξιές ιδέες. Εννοείται ότι η παρένθεση της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ήταν πάρα πολύ σύντομη και ότι το “γαλάζιο ΠΑΣΟΚ” του Κώστα Καραμανλή ήταν πιο σοσιαλιστικό από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη. Στα χρόνια της χρεοκοπίας η φθίνουσα πορεία των πολυσυλλεκτικών ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας απλώς έφερε στην επιφάνεια νέα κόμματα που προσπαθούν να πάρουν τη θέση των παλιών τονίζοντας τα λάθη και τις παραλείψεις της Μεταπολίτευσης. Σε επίπεδο ιδεών όμως εξακολουθούν να κυριαρχούν ο υπερπατριωτισμός (πριν τη Μεταπολίτευση προδότες χαρακτηρίζονταν οι αριστεροί, μετά το 1981 οι δεξιοί και μετά τη χρεοκοπία οι φιλοδυτικοί), ο κρατισμός (πριν τη Μεταπολίτευση καταδίωκε τους κομμουνιστές, μετά το 1981 τους καπιταλιστές και μετά τη χρεοκοπία το φάντασμα του νεοφιλελευθερισμού) και η αναξιοκρατία (πριν τη Μεταπολίτευση διορίζονταν και έπαιρναν δάνεια μόνο οι αντικομμουνιστές, μετά το 1981 οι αντικαπιταλιστές και μετά τη χρεοκοπία οι αντιμνημονιακοί).
Μέσα σε αυτόν τον πολιτικό αχταρμά, θεωρείται απολύτως φυσιολογικό να διαδηλώνουν μαζί κατά της πώλησης μονάδων της ΔΕΗ η δεξιά Εύη Τατούλη, ο αριστερός Θανάσης Πετράκος και ο συντηρητικός μητροπολίτης Ιερεμίας. Θεωρείται όμως επίσης φυσιολογικό να βρίσκονται απέναντί τους ο δεξιός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο αριστερός Αλέξης Τσίπρας και ενδεχομένως κάποιος άλλος ιεράρχης που δεν θεωρεί αμαρτία την πώληση μονάδων της ΔΕΗ. Ετσι και ανεξάρτητα από προθέσεις είναι εύκολο στην πολιτική να επικρατήσουν πρόσωπα που εκμεταλλεύονται την κυρίαρχη ιδεολογία και την πολιτική θολούρα για να κατακτήσουν την εξουσία. Και όποιος νομίζει ότι είχαμε τις χειρότερες κυβερνήσεις που θα μπορούσαμε να έχουμε ή ότι δεν θα έρθουν στο μέλλον χειρότερες, απλά δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει. Αν θέλει ας ρίξει μια ματιά στα συνδικάτα και στην αυτοδιοίκηση για να δει τους μελλοντικούς βουλευτές και θα πειστεί ότι τα… χειρότερα έρχονται.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
