Παρά την αύξηση των αφίξεων όμως, τόσο στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας όσο και στον αερολιμένα του Αράξου (αύξηση 18,7% και 76.931 αφίξεις), η Πελοπόννησος εξακολουθεί να κοιτάει με τα... κιάλια τις ανεπτυγμένες τουριστικά περιφέρειες, καθώς το 2017 οι διεθνείς αφίξεις στην Κρήτη ήταν 4.236.988, στα Δωδεκάνησα 3.287.662, στο Ιόνιο 2.618.679, στις Κυκλάδες 777.578 και στη Θεσσαλονίκη 1.841.130».
Η είδηση αυτή, που δημοσιεύτηκε στην "Ε" στις 29 Δεκεμβρίου 2017, αποτελεί τον ουσιαστικό απολογισμό του προηγούμενου έτους - καθώς τα αριθμητικά στοιχεία για τον τουρισμό απεικονίζουν την αδυναμία της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου να κάνουν το μεγάλο αναπτυξιακό άλμα που απαιτείται, για να γεφυρωθεί το χάσμα που τις χωρίζει από τις αναπτυγμένες περιφέρειες.
Δυστυχώς όμως, και τη χρονιά που μας πέρασε, επιχειρηματίες, τοπικοί άρχοντες και πολιτικοί, αντί να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να συζητήσουν τρόπους για να γεφυρωθεί το πραγματικό οικονομικό χάσμα που χωρίζει την Πελοπόννησο από τις αναπτυγμένες τουριστικά περιφέρειες, συνέχισαν να αυτοθαυμάζονται για τις αυξήσεις των επισκεπτών στη μικρή μας πρώην... τρύπα του τουριστικού χάρτη. Ετσι χάθηκε μια ακόμα χρονιά, και το χάσμα διευρύνθηκε αντί να γεφυρωθεί. Και θα διευρυνθεί ακόμα περισσότερο, αν επιχειρηματίες, τοπικοί άρχοντες και πολιτικοί δεν συνειδητοποιήσουν ότι η λειτουργία της Costa Navarino είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για την περαιτέρω τουριστική ανάπτυξη της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου.
Αναγκαία προϋπόθεση για την τουριστική ανάπτυξη της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου είναι η αύξηση των κλινών, γιατί το έλλειμμα των δωματίων οδηγεί τους επισκέπτες σε άλλους προορισμούς. Αλλά για να αποκτήσει η περιοχή τον κρίσιμο αριθμό κλινών που απαιτούνται για το μεγάλο τουριστικό άλμα, χρειάζεται πρώτα απ' όλα να δοθούν φορολογικά και πολεοδομικά κίνητρα στους επενδυτές. Τα κίνητρα θα δοθούν όμως, μόνο αν οι τοπικοί άρχοντες και οι πολιτικοί πιστέψουν πραγματικά πως ο τουρισμός μπορεί να γίνει πηγή πλούτου και δεν αποτελεί μόνο πηγή... ψήφων μέσω της διανομής των κονδυλίων του ΕΣΠΑ.
Μέχρι τώρα, για πολλούς και διάφορους λόγους (που χρειάζονται πολλά άρθρα για να τους αναλύσουμε), οι Μεσσήνιοι δεν πίστεψαν στον τουρισμό. Αντιθέτως, πίστεψαν τους ταγούς που υπόσχονταν διορισμούς στο Δημόσιο και κρατικές επενδύσεις για να αυξηθεί η ενεργός ζήτηση τοπικών προϊόντων... Τώρα όμως που η ύφεση ξεγύμνωσε τις οικονομικές ψευδαισθήσεις, είναι ορατό όσο ποτέ άλλοτε ότι η παραγωγή πλούτου στην Ελλάδα είναι απόλυτα και πολύπλευρα ταυτισμένη με την τουριστική ανάπτυξη. Μένει να δούμε αν οι Μεσσήνιοι θα πιστέψουν τελικά στον τουρισμό, αναγκάζοντας και τους πολιτικούς ν' αλλάξουν πορεία πλεύσης - ή αν θα συνεχίσουν να πιστεύουν ότι θα πλουτίσουν αύριο μεθαύριο που οι ελληνικές κυβερνήσεις θα εξαγάγουν ελαιόλαδο στην... Κίνα.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
