Από εκεί και πέρα, όποιος αντικρίζει το μέλλον χωρίς παρωπίδες αντιλαμβάνεται ότι και στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2019 θα εκλεγούν “σωτήρες”, που μεταξύ άλλων πιστεύουν αταλάντευτα ότι ο ρυθμός ανάπτυξης είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ποσοστιαία μεταβολή των δημόσιων δαπανών και γι’ αυτό δεν είναι αναγκαία η λειτουργία μεγάλων επιχειρήσεων, προκειμένου να δημιουργηθεί πλούτος και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας.
Ουσιαστικά πολίτες και πολιτικοί εξακολουθούν να πιστεύουν το λαϊκίστικο αφήγημα του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου επειδή έχουν συνδέσει την άνοδο του βιοτικού επιπέδου με τις αριστερίζουσες τριτοκοσμικές θεωρίες και όχι με την χρεοκοπία του 2010, στην οποία οδήγησε ο ανεξέλεγκτος δανεισμός και η αλόγιστη αύξηση της δημόσιας καταναλωτικής δαπάνης. Εννοείται ότι το λαϊκίστικο αφήγημα του Ανδρέα Παπανδρέου έχει υιοθετηθεί σε μεγάλο βαθμό και από τη λαϊκή Δεξιά, η οποία έτσι και αλλιώς πάντα θεωρούσε ότι το κράτος είναι αποτελεσματικότερο από τις επιχειρήσεις. Γι’ αυτό και αν αφαιρέσεις τα ονόματα των πολιτικών είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιος είναι ο αριστερός και ποιος ο δεξιός, αφού σχεδόν όλοι μιλούν για ανάπτυξη με δημόσιες δαπάνες και δανεικά από κρατικά ελεγχόμενες τράπεζες.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που τόσο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης όσο και ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης μοιράζονται το “όραμα” για τη δημιουργία μιας τράπεζας που θα χρηματοδοτεί (προφανώς με τα ίδια κριτήρια, με τα οποία μοίραζε τα δάνεια η κρατική Αγροτική Τράπεζα) τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Στην άλλη άκρη του… εκλογικού τμήματος χιλιάδες μικρομεσαίοι επιχειρηματίες είναι έτοιμοι να ψηφίσουν όποιον τους υποσχεθεί περισσότερα δάνεια, αφού εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι θέμα βούλησης και μόνο η επιστροφή στην εποχή της δανειακής ευημερίας.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
